otobüsteyken farkettim. etrafımdaki insanların hepsinde kızgın ve bezgin ifade vardı. herkes kaşlarını çatmış veya etrafına bakmadan başını önüne eğmiş oturmaktaydı.
anladığım şey bu memlekette herkesin şahsi sorunlarından çok topluluk olarak sorunlarının olması.
memleketin haline bakacak olursak müzmin dertler ansiklopedisi çıkacak biçimde yoğun ve çeşitli dert kalemleri var.
şöyle bir durup düşündüm ve naçizane insanlarımızın sorunlarını tespite çalıştım.
bu ülkede on yıllardan beri. türkünden kürdüne, sünnisinden alevisine, dindarından laikine, taşralısından şehirlisine, gencinden yaşlısına bir çok zümre ve topluluğun sorunları var ve gayet mutsuzlar. evet herkes hayatında bir taraflarından mutsuz olabilir. fakat bahsetmek istediğim bu değil. bu memlekette bu insanlar mutludan çok mutsuz. hayatlarının negatif kısmı pozitifine ağır basıyor.
herkes ömrü boyunca inandığı değerleri yaşama ve muhafaza etme noktasında diğerleriyle ve devletle sürekli kan ve ter dolu bir kavga halinde mücadelesini devam ettiriyor.
enteresan bir ülkeyiz sözlük. kavgalar, savunmalar ve itham etmeler yüzünden durup kendimize bakamıyoruz. insanca yaşayamıyoruz evet. kaybediyoruz be sözlük. kazanmak mümkün değil. geçici avuntular var bazen. fakat tepemize biniyorlar gecikmeden.
