kıskançlık

Kıskançlığın temelinde 3 büyük gerilik yatar. Egoistlik, bilgisizlik ve sevgisizlik. Aslında kıskançlık kıskananı da, kıskanılanı da huzursuz eden bir ruh halidir.

Gerçek sevgide kendinden çok sevdiğini düşünmek vardır. Gerçek sevgide sencillik esastır. Gerçek sevgide gönül aydınlık ve açıktır buram buram iyilik ve sevgi kokar. Öyle bir sevgiye ulaşan üstün insan olur. O sevgiye varan herkesi sevgilisi olarak sevmeye başlar. işte böyle bir insan hiç kimseyi kıskanmaz. Tam tersi en ufak bir başarıya sevinir, alkış tutar.

Kıskanç kişi sevgi yönünden geridir, ilkel kalmıştır kıskançlık ismine uygun bir biçimde kalbin bir kıskaç arasında sıkılmasına benzer. Kıskançlığı ortadan kaldırmamız için öncelikle kıskançlığın normal bir şey olmadığını, bir hastalık ve gerilik olduğunu kabul etmek gerekir. Bunu kabul ettikten sonra kendi değerlerimizi araştırmamız, kendi üstünlüklerimizi görüp, bunları kendimize sesli olarak tekrar tekrar söyleyerek benimsetmemiz gerekir yani kendi kendimize olumlu telkinler yapmalıyız. Sonra kendimizi ele alıp kendi hata ve yanlışlarımızla savaşa gelir sıra. En son olarak da bilgimizi artırmaya, fedakarlığımızı ve sencilliğimizi arttırmaya gönlümüzdeki sevgiyi arttırmaya, kendimizi zorlamamıza sıra gelir. Bunlar zamanla, sabırla yürütülen bir çaba ister. Bu çabaları geciktirmemiz sadece işimizi güçleştirir, yolumuzu uzatır, sıkıntılarımızı arttırır.