sınava giren herkes gibi benim de önerim ilk dikkat etmeniz gereken sakin olmak ikincisi sınavda komisyonla aranızı iyi tutmak, inanın sessizlik daha çok strese neden oluyor.
sınavı 3. seferde geçtim. parkur zor ama asıl sıkıntı sınav komisyonunda bulunanların tek yeterliliği meb'de öğretmen olmaları. ellerinde liste var ve bu liste net değil, yoruma açık.
sınavın zor olmasını da destekliyorum stop edenin, kırmızı ışıkta geçenin vs. gibi trafikte sıkıntı yapacak durumlardan kalmaları da. ama park yerine düzgün girip 3 santim dışarıda bıraktın 2 santim içeri girdin diye bırakılanları anlamıyorum. bunlar bir önce dediğim komisyonun yorum kısmına geliyor.
ehliyet alımını zorlaştırmaları, geri dahi gitmeden 500m ileri gidenlere ehliyet verilmemesi gerektiği aşikar ama bunlar yıllardır yapıldı. sen bir sistemi değiştirmek istiyorsan daha köklü çözümlere gitmen gerekiyor. şu an ehliyeti olan herkes bu sınava bir girsin gerekirse 5 yılda bir tekrar edilsin, geçemeyenin ehliyeti iptal edilsin.
eğitim görürken geçiş hakkının bende olduğu kavşakta üstüme süren kamyon da oldu, ters şeride girip üstüme gelen son anda benim kırmamla kurtardığım da oldu, çevre yolunda orta şeritte basmış giderken sol şeritten önüme kırıp en sağ şeride geçen de oldu. bu yüzden sadece yenilerin değil ehliyetli herkesin bir şekilde yeniden düzenlemeye tabi tutulması gerekiyor.
sınava gelecek olursak ehliyet kemerinizi takın, sinyalleri verin, rahat olduğunuz hissini komisyona geçirin, debriyajı kullanmayı da öğrenirseniz sınavı da geçersiniz.
yokuşta durduğunuzda kavrama noktasını bulun, ayağınızı frenden hemen gaza geçirin 2-3 saniye gittikten sonra yavaş yavaş debriyajı bırakıp bıraktığınız kadar gaza basın.
geriye parkta ise sağ arka kelebek aynasından ön dubayı gördüğünüzde durun, direksiyonu tam sağ yapın, sağ dikiz aynası ile ön duba aynı hizada, aracın sağ arka çamurluğu kaldırımı biraz geçmiş, arka duba sol dikiz aynasının sol köşesinde göründüğü konumda durun. bunların üçünü de kontrol edebilirsiniz sadece birini de kontrol edebilirsiniz. bu konumda durduktan sonra direksiyonu tam sol yapıp yanaşın. araç istenilen şekilde iki duba arasına girmiş olacak. ve bu kısımda gaz ile değil debriyaj ile motor devriyle ilerleyin bir saniyelik hızlanmanız bu ayarı kaçırmanıza ve aracı düzgün park edememenize neden olur.
Taşındığımız 1995 yılında altıparmak'tan sonra oldukça sessiz gelen, sitede oturmanın keyfine o ilk dönemlerde kesinlikle varamadığınız, yolu çamur, sitenin içi çamur, etraftaki tarlalarında hala ekim yapılan mahalleydi.
ilk yılımızda sitenin daha çevre düzenlemesi yapılmamıştı. Sitenin içi topraktı yani ilk yağmurda olduğu haliyle çamur. Ondan sonraki her sene deneme yanılma yoluyla kaldırım taşına dönüştü. Sanırım site sakinlerinden para toplamak amacıyla ilk beton döküldü site içine sonraki sene asfalt en sonunda da kaldırım taşı...
Keza mahallenin yolları da aynı şekilde toprak/çamur idi. Sitemize daha yakın olan Karamehmet ilkögretim Okulu henüz açılmadığı için uzaktaki Ahmet Uyar ilköğretim okuluna servis ile giderdik. Servis kullanma amacımız okulun uzak olması değildi(yürüyerek 10 dakika sürer en fazla). Yolların çamur olmasından dolayı okula yürüme imkanınız yoktu çünkü daha sonraları birkaç kez servis gelmemesi ile yürüyerek gittiğimiz okula alınmama tehdidiyle karşılaşmıştık. Tabi ayağında kalıp halinde bir çamurla okulu kirletmemize izin vermemeleri mantıklı.
Dediğim gibi altıparmaktan sonra sessiz gelmişti burası hatta yolları tarlaları ile mahalleden çok köye de benzetebilirim. Ataevler pek çok alışkanlığımızı da değiştirdi. Mesela aynı sokakta oturanlardan takım oluşturarak yapılan maçlar aynı sitede oturanlardan oluşturulan takımların maçlarına, mahalle kavgaları site kavgalarına dönüştü. Asfalt dar bir sokakta top oynamaya çalışırken burada geniş tarlalarda rahat rahat maç yapabilecek alanlar bulduk. Tarlalara dalıp ağaçlardan meyveler toplamak ya da tadını hiç beğenmememize rağmen günebakan koparıp çekirdek yemek bir diğer zevkimizdi.
Yanlış hatırlamıyorsam doğalgazın da ilk geldiği mahalleydi. Kombili bir evde tüm odaların aynı sıcaklıkta olması bile o dönem için bulunmaz bir lüks gibi gelirdi.
Bakkalı dahi yoktu o dönem. Sitenin karşısında ufak bir kulübede limitli ürünler satılırdı.
Ne kadar olumsuzlukları da olsa o dönem ataevler'de yaşamak ayrı zevkliydi. Şimdi baktığımda her yerin betonlaşmaya başladığını görmek yavaş yavaş çocukluk anılarımızı da yok ediyor. 90ların çocukları için söylenen geçiş dönemi çocukları ve son sokakta oynayan nesil olarak sokakta oynamanın tüm zevkini sonuna kadar bize yaşattı ataevler.
Emine Ülker Tarhan'ın bugün 13:30'da içişleri Bakanlığı'na dilekçesini vererek kurduğu partisi.
Emine Ülker Tarhan'a ben de saygı duyarım ama zamanlama çok yanlış. Önümüzde 2015 genel seçimleri var iken sol partilerin bölünmesi oy bölünmesi anlamına gelmekte. Solda oy bölünmesinin ise kime yarayacağı aşikar. Hele ki anayasa değiştirecek veya en azından referanduma götürebilecek sandalye sayısı elde ederlerse ilk yapacakları başkanlık sistemini getirmek olacaktır.
Neyse, bunu bırakalım da gelelim Emine Hanım'a; dediğim gibi kendisine saygı duyarım ve siyasette farklı kişiliği ile kısa sürede sivrildiği ortada. Hatta "Beni Susturabilecek Tek Şey" isimli röportaj/kitabında hep arka planda kalmayı yeğlediğini söylemesine rağmen ön planda olması gereken insandır kendisi. Başarılı bir kadın siyasetçiye bu ülkenin gerçekten ihtiyacı var.
Ama ne kadar oy alacağı tartışılır. Kaldı ki hitap ettiği taban CHP tabanı olacak ise yıllardır CHP haricinde hiçbir partiye oy vermemiş olan kaç kişi Emine Hanım'a oy verir tartışılır.
Zamanla göreceğiz ama dediğim gibi şu önemli genel seçim arifesinde bölünmek değil birleşmek lazım gelirdi. Bölünmesi gereken merkez sağ iken her zamanki gibi merkez sol bölünerek kime veya neye hizmet ettiği malumumuz. Bakalım zaman gösterecek sonuçlarını...
ingilizce elbette dünya dili ama artık sadece ingilizce bilmek bir meziyet değil. Özellikle Çince ve Portekizce öğrenmek tavsiyedir. He bi de (bkz: we no speak americano)
uzun süre görüşmediğiniz bir kişinin size sarf edebileceği muhtemel sözler arasında başı çeken söz. yani seninle uzun süre görüşmesek de, ben en son gördüğüm halini hatırlıyorum denilmektedir. aslında böyle bir şey de yoktur. uzun süre görmediğin bir kişi zamanla muhakkak değişmiştir.
zamanla biberlerin de yenilerek aşılması gereken sorun. sadece içini ye, nereye kadar* bir yerden sonra insan dur bir de biberlerini yiyeyim, bunca yıl yemedim, bakalım ne kaybetmişim diyor ve alışıyor biberleri de yemeye.
intihara teşebbüs eden bir kişinin söylediği söz. bu kişi kendini atmak için yüksek bir yere çıkmış olabilir, kendini yakmaya çalışıyor olabilir ya da başına silah, boğazına bıçak dayamış olabilir.
böyle bir olayı gören güzel halkım iki farklı düşünceye sahip olur. bunlardan ilki, kişi şov yapmaktadır, düşüncesidir. çünkü ona göre intihar edecek adam burada böyle davranmaz, sessizce kendini öldürür.
ikinci düşünce, ki makul olanı, adam zaten bu haddeye gelmişse kendini öldürebiliri onu engellemek için mümkün mertebe isteklerini yerine getirelim. polislerimiz de bu düşünceye sahip olurlar. onunla konuşarak ikna etmeye veya bir boşluğunu yakalayıp etkisiz hale getirmeye çalışırlar.
böyle bir durumla karşılaşan halkımız ise ilginç bir sahne olşturur. sinema gibi oturup izleyenlerden, intihar etmedi diye üzülene kadar her çeşit insan bulabilirsiniz.
işadamları için yapılan, özellikle uzun süre şarjı bitmemesi açısından güzel olan, bunun yanısıra pek çok özelliği de barındıran telefon. örneğin 2mp kamera ve wlan gibi özellikleri ve sürgülü kapak ile bir şıklığa sahip olan telefon.
her zaman karşılaştırılan iki olgu. aşk bir duygudur, hatta bilimadamlarına göre sadece beyindeki bir salgı. alışkanlık işe karşındaki kişiye bağlanma, her şeyi onunla yapmandan gelen bir rehavet ile birlikte olmadır. bu ikisi arasındaki fark aslında kesindir. aşk sürekli canlı tutulması gereken bir duygudur. eğer bir süre canlılığını kaybederse yerini hemen alışkanlığa bırakır ve bu da çok sakıncalıdır. gel gör ki, aşkı sürekli canlı tutmak da zordur. karşındaki insanın sürekli keşvedeceğin bir farkı olması gerekmektedir aşkı canlı tutmak için. yani, kısacası biri bittiğinde diğeri başlar. ve ikincisinin başladığı andan itibaren yavaş yavaş her şey bitmeye başlar.
mümkünse yakın bir arkadaşınızla gidin, gerçekten zaman geçirmek için iyi oluyor. hani orda da bir ton insanla tanışıyorsunuz ama, yeni tanıştığınız insanlarla olan muhabbetiniz ile eskiden tanıdığınız arkadaşınızla olan muhabbetiniz farklı olur. kalem için de o kadar kasmanıza gerek yok, orada satan birini mutlaka bulursunuz.
Sovyet devrimi sırasında önderliğini Leniniin yaptığı ve ihtilali gerçekleştiren grup. Amaçları proletarya diktatörlüğü idi, partinin demokratik merkeziyetçilik ilkesine göre çalışan profesyonel devrimcilerden oluşması gerektiği düşüncesindeydiler.
