sayıklama halinde
ben:düşüyorum, tutma!
arkadaşım: nereye? nasıl?
ben: düşüyorum işte, bıraksana beni.
arkadaşım:tamam çattık iyi mi?
ben: ben hep böyle düşerim.
Ben birisini öldürecektim,
Ama kimi öldüreceğimi unuttum.
Ben kin güden bir kişi değilim..
Yazık, kimi güldüreceğimi unuttum.
Ben bunları size bir-bir anlatacaktım.
Ağlatırım korkusundan ağlayacaktım.
Özdemir Asaf
herkes böyle diyor da, o zaman kimse kimseye güvenmemiş olmuyor mu? kim gerçekten güvenilir? kim kendi doğruluğunu ispat edebilir? insan güvenmezse ölür arkadaş!
Yoruldum artık,
kıskançlığımızdan, geçimsizliğizden, yalanlarımızdan, geçmişsizliğimiz ve sonu olmayışımızdan, bıktım. Katledişimşzden tüm güzellikleri, kurban verişimizden masumiyetleri, usandım sevilmeden sevmekten.
Bitmeyecek savaşlarla yıkanmış sokaklardan, hükümetin adi ve tutarsız hallerinden, globalleşme adı altında yaşanılan fuhuştan, tecavüzlerden, tacizlerden, tükendim.
Eridim yollarında insanlığın, insan olabilmek için meclis dışına bile taşan koltuk kapma oynundan, yalaka ve riyakarlığın içlere nüfhuz edişliğinden.
Hakları, haksızlık yaparak temin etmelerden, bittim..
Sefilim, evet, ben koca bir sefilim, çıkarları doğrultusunda herşeyin mübah oluşundan, yoksulum.
Kalmamış olan umutlardan dem vuran beş paralık şarkı ve şarkıcı bozuntularından, medyadan, beklemekten, beklerken işe yarayan bir şeyi dürüstçe yapamamaktan.
Aşk diye söylenip gruru köpekleştiren bu kahrolasıca herşeyden, içeride ve dışarıda varlığını sürdüren yavşaklardan.
Kararmış defterlerdeki, silik yazıların bir ütopya oluşundan, bu kocaman ''banane sende''cilikten...
Yokum, evet, yokum artık...
Yoruldum, bıktım, tükendim, eridim, bittim.
Sefilim!
Yoksulum!
Ve bakın artık yokum.
Sizde tanıdık birşey görmediniz mi? Sizede tanıdık gelmedi mi? Ne yazık!
Oysa hepimiz '' insan '' dık, hepimiz umutluyduk, gülüyorduk, ağlıyorduk, çalışıyorduk, çabalıyorduk iyi şeyler adına...
'' VAR ''olmak adına değil miydi? (hahahaha)
Var olmak adına yaptığımız her eylemde yok olmanın üstünde bulunduğu sırat köprüsündeydik hepimiz.
Artık nerdeyiz?
Arık kimiz?
Artık neyiz?
Ben yok olmayı seçiyorum,'' hoş varlık, yokluk kavramı bizim oyuncağımızken '', size iyi debelenmeler, kendi oluşturduğunuz herşey içinde boğulun!
Yokken bile daha çok varım!
Yok olanın içinde var olmaktansa, var olanın içinde yok olmayı tercih ederim!
