yalnızlık
düşünürüm, sanki yalnızlık herşeyim.
bana beni veren, zamanimi gösteren;
korkutup küstüren,
zarif elleriyle beni sessizce boğan.
düşüncemse katil düşmanım.
benim özümü, bana yediren,
aşağılayarak hayatta süründüren,
insanları kazandırıp onlara öldürten.
sevgimi ezip sevgiye boğan.
yanımda yalnızlığım yürüyorum sonsuzluğuma,
ben artık ölüyüm ölemem;
gözlerimi kapattıkça karanlığıma,
yaklaşıyorum sonumun başlangıcına
sana dünyadaki en büyük mutluluğu tattırır, en büyük acıyı da yaşatır...
ve çaresiz bırakır...
Çaresi yine kendisindedir..
Bir hastalık gibi,
Önce vücuduna sonra ömrüne yayılır...
Bir yara bırakır ki..
Hangi mehremi hangi kremi kullanırsan kullan asla geçmez, kapanmaz o yara..
Devam eden kan akmaya...
Her şeye rağmen dimdik ayakta durmaktır..
Betondan bir duvar olmaktır..
Yıkmaya çalışanlara inat direnmelidir ayakta... Yıkılmamalıdır.
Asla pes etmemektir çoğu zaman..
Yalnız kalına bilir tenha sokaklarda..
Belki bir gece hisseder insan ne kadar yalnız ve kimsesiz olduğunu...
Ancak hayat bu ya ! Yalnız geldik yalnız gideceğiz...
Direnmelidir insan sonuna kadar!
Var olmalıdır tüm olumsuzluklara rağmen..
Kafa tutmalıdır bu kahpe dünyaya..
Asla ama asla izin vermemelidir bu savaşda dünyanın kazanmasına..
Asla ama asla kaybetmemelidir...
Diren..
Diren..
Sonuna kadar Diren ve göster gücünü hayata !
