4 yıl önce şöyle bir entry yazmışım: (bkz: #33367924)
çünkü doğduğum köy o şehrin yakınlarındaydı ve hiç görmemiştim, karabağ'da bir köyde doğdum ama zannedersem artık herkesin aşina olduğu gence şehirinde büyüdüm. anamın babamın kucağındaymışım daha oralardan göç ederken.
yemin ederim çırpınırdın karadeniz'i duyduğumda kaçardım, "ah ölmeden bir görseydim, düşebilsem torpağına" sözü geçtiği için.
hiç umudum da yoktu merak eden eski entrylerime baka bilir kaybeceğimizi düşünüyordum ama kazandık. şimdi azad olundu şehirler, köyler.
4 yıl önce şu entry'yi yazdığım halı düşünüyorum. aklıma gelirmiydi? asla gelmezdi. aklıma hayalıma gelmezdi. 30 yaşında adamı ağlatan 2020 daha bize neler yapmaz, vay be.
şimdi ben ne yapayım, nasıl gideyim oralara bilmiyorum valla. allah sen ne büyüksün.
onu bunu bilmem de savaşı ben kazandım. ben ailem kazandı. çünkü ben karabağın bir köyünde doğdum ve daha yaş almadan ailemin kucağında göç ettirildim ata torpağımdan. dünden beri ağlıyorum ki yeniden doğduğum köye gideceğim, ölmeden bir kere göreceğim.
gerisinde azerbaycan da türkiye de rusiya da kazanmış ola bilir beni ilgilendirmiyor, yalan yok.
Arkadaşlar sanırım ben delirdim. Gercekten artık uyuyamıyorum üstüme sürekli bomba düsecek gibi hissediyorum. Sürekli cam açık ses dinliyorum birşey duymak için. Ben gerçekten delirdim heralde amk.
Adı üstünde savaştır, daha ne yazılabilirki.
Ülkem bombalanıyor, şehrim bombalanıyor, doğduğum toprakları hiç görmedim. korkuyor muyum? Evet korkuyorum. Şimdi beni kınarlar. Artık milliyetcilik laflarını bırakacak, kör cesaretin anlamsız olduğunu bilecek yaşa geldim sanırım. Bu gecede uyuyamadım, bilmiyorum neler olacak. Yarınım belirsiz, bugünüm zaten yok. Benim kaderimde böyleymiş diyip kabul etmek lazım bilmiyorum. Bu boşluk hissi daha önce hiç yaşamadığım birşey.
Bir zamanlar buralar çok güzeldi. Sabaha kadar birbirimizi yerdik, gırgır şamata dönerdi. Ben vefalı insanım, hala sözlüğe giriyorum ama bir zamanlar sabahlar olmasın dediğim kişiler ya silik olup gitmişler ya da en önce 1 yıl falan entry girmişler.
Çok üzülüyorum amına koyim, kendimi yapayalnız hissediyorum. Elimde değil. Çıkıp gideyim bari, kalmamış o eski günlerden hiçbir şey.
sadece güldüğüm durum. 27 yaşındayım, beş parasızım, evim yok, anam babam yok, hiçbir dostum yok, kardeşlerimle görüşmüyorum, nişanlımdan ayrıldım. ağır gelmezse sayayım daha?
Bilgisayarla yapabildiği en afilli şey zenmate indirip yasaklı sitelere girebilmek olan ben yazıyı okumaya çalışırken can verdim.
--spoiler--
system adrninistrative alanındayım ben ve oyları server database'ye insert akışını takip ediyordum ve sql sorgusu gönderdiğim vakit hayır oyunun %9'dan fazla farkla önde olduğunu söyleyebilirim.
--spoiler--
