evinde aslan kesilip deplasmanda kediye dönüşen takımım. önceden sadece fenerbahçe deplasmanından korkuluyordu. artık küçük takımların bile deplasmanına giderken, taraftar olarak “acaba” diyoruz. Bu fobiden acilen kurtulması gereken takım.
Akrabaları uçabilir. Kendisi de bu yetiyi kazanmaya bir ömür adamıştır. Gerçekleşip gerçekleşmemesi onu çok da alakadar etmemektedir. Eğer ölecekse de bu yolda ölecektir. Bu onun için yeterlidir.
birine seslendiginizde size dönüp bakmaması, yolda yürürken insanların sizi fark etmemesi vb. bir sürü şey.
nedir bunun sebebi? özgüven eksikliği mi yoksa hayalet olmak mı?
toplumu bireyler oluşturur ama toplumda bireyin yeri nedir?
biz birey olarak ne kadar değerliyiz?
bazen kendimi görünmez hissediyorum sesim çıkmadığında fark edilmez oluyorum. yürürken insanların bana çarpması bunun en büyük göstergesi.
ama insan kendini yalnızken daha huzurlu hissediyor. yapmacık insanların samimiyetsiz davranışlarından uzak benliğine yakınken buluyor mutluluğu. züğürt tesellisi de denebilir belki. kim ne derse desin hayatta en değerliniz kendiniz...
