kökeninin çok çok eskilere dinlerin doğmasından öncesine dayandığı söyleniyor. bildiğim kadarıyla kısaca bu atalar kültünde ölen bir kişinin yok olmadığı başka bir forma girip dünyada istediği gibi dolaşabildiği inancı vardır ve bu ölüler yaşayanlarla hem kötülük hem de iyilik yapabilir bu nedenle yaşayanlar ölü akrabalarını sinirlendirmekten kaçınır ona iyilik yapsın diye çabalar. hemen hemen her toplumunda bulunmuş ve bulunan bir inanç olsa da bazı uluslarda etkisi daha çoktur. örneğin türklerde ahşaba vurma bu nedenle doğmuştur. sanırım ormanlık bir alana girer iken orada bulan ve kendisine zarar verebilecek ruhları kaçırmak istenmesinden dolayı doğmuştur. sonra eşiğe oturulmaz denmesinin nedeni de budur büyük olasılıkla çünkü ruhun bazen eski evini ziyaret ettiği ve eğer eşikte birisi varsa içeri giremeyeceği vu nedenle de sinirleneceği düşünülüyordu sanırım. son olarak cenaze evlerinde yemek dağıtılması hatta bazen ruhuna değsin denmesinin nedeni de budur.
ilkel toplumlarda ve hatta şimdiki modern toplumlarda inisiyasyon ritüelilleri vardır diye biliyorum. bu ritüeller bir dönemin bittiğini yeni bir dönemin geldiğini anlamı taşıyordu denebilir. örneğin göktürklerde yeni kağan olmuş kişinin boğazını sıkarlar neredeyse ölmek üzereyken bırakıp kaç yıl tahtta kalacağını tahmin etmelerini isterlerdi. bu normal yaşamının bittiğini artık kağan olarak yeniden doğmuş olduğunu gösteriyordu. göbekli tepede'de böyle inisiyasyon ritüelileri düzenlenmiş olabilir. örneğin o heykel orada yeni ergenliğe girmiş kişilerin bir tür inisiyasyon ritüeli yapıp çocukluktan ergenliğe girdiklerini gösteriyor olabilir..
bilindiği kadarıyla sümerlerde yaratılmış uzun süre dilden dile aktarılırken tam anımsayamadığım bir dönemde yazıya geçirilmiş ilerleyen dönemlerde de akadlar babiller hititler hurrriler antik yunanlar vs bu destanı kendi dillerine çevirip yaygın bir şekilde okumuşlardır diye biliyorum. babilce olan gılgamış metinleri hem tam olması hem de bazı eklemeler yapılmış olmasıyla önemlidir.
bu destan gılgamış adlı yarı tanrı uruk kralının başından geçenleri anlatır. gılgamış başta acımasız sevilecek pek bir tarafı olmayan birisidir destanın ilerleyen bölümlerinde gitgide daha uysal ve uygar biri olur. sanırım en son ölümü yenebilmek için yola çıkar sonunda ölümsüzlüğün nasıl kazanılacağını bilen kişi olan semavi dinlerde adıyla nuhun karşısına çıkar ondan ölümsüzlüğe ulaşmasını sağlayacak tabletleri(sanırım) alır. ancak geri dönüş yolunda nasıl olduğunu şu an aklımda olmayan bir şekilde tabletleri yılana kaptırır kendisi yerine yılan ölümsüz olur.
dinler tarihçisi kürşat demirci'ye göre gılgamış her kişinin içinde olan kötü yanın sembolü gibidir. destanda zamanla uysallaşmatırılması da bununla ilgilidir..
ben manevî miras olarak hiçbir nass-ı katı', hiçbir dogma, hiçbir donmuş, kalıplaşmış kural bırakmıyorum. benim manevî mirasım ilim ve akıldır. benden sonra beni benimsemek isteyenler, bu temel mihver üzerinde akıl ve ilmin rehberliğini kabul ederlerse manevî mirasçılarım olurlar
benim beyinde çok iyi bir kendini savunma sistemi var sanırım. intiharı ciddi olarak her düşündüğümde aklıma başka şeyleri getirip konudan uzaklaştırıyor.
bunun dışında anne babamın üzülecek olması dışında pek bir nedenim yok.
temel olarak bireysellik ve özgür düşünce bence ama şimdj işler değişiyor doğu yeniden üstün gelmeye başlıyor gibi. buna seviniyor değilim özrllikle çin rahatsız ediyor beni ama bizim de aklımızı başımıza alıp onlara katılmamız gerek.
