15 aylık askerliğimin yarısını tamamladıktan sonra ankara'da ikamet ettiğim gerekçesiyle, bünyesinden mardin'e siktiredildiğim tugaydır. polatlı-eskişehir karayolunun acıkır mevkiinde (14. km.) bulunur. tugayın çok yakınında polatlı topçu ve füze okulu'na bağlı sakarya kışlası mevcuttur. kışları göt kesen soğukları meşhur olmakla birlikte, megane marka araçla ankara görevi dönüşü nizamiyedeki kapanlarına dalıp lastik patlatmışlığım vardır.
sen benim herşeyim
gönlünce olsun herşeyin
bir yandan kamçı kopar
vur vurabildiğin kadar
durdurmak ne mümkün zamanı
söyle yarim bu kaçıncı acı
gözlerinde aynı kara
sözlerinde aynı yara
dem olup gam tutup geldim
ben bu yaşa
isyanım var bilirim
feleğin tekerinden geçtim
aynı güce aynı yürek yetmiyor öğrendim
hadi denizim hüsran denizim
kurtar beni kutsar gibi
niyetinden vazgeçer gibi
kelebek ömrüne yas tutar gibi
közlerimde sen arar gibi kurtar
olay anında annemin "çok kötü oluyo, dışarı çıkın" ve babamın "yere yatın" çığlıklarını duyduktan sonra ne bok yiyeceğimi bilemediğim, aylarca uykularımda sallanmama neden olan deprem.*
