sözlükteki herkesin türkçe'yi sevdiği bir gerçektir. her yazarın da kendine özgü bir üslubu vardır. bununla birlikte türkçe'de birtakım farklılıklar ortaya çıkabilir. öte yandan ona ayrı dikkat edenleri ben de ayrı bi' severim. sizinle olmak bir şereftir efendim.
sol frame'de gördüğü bir başlık hakkında bir fikri olup yazmak için girdiğinde, kendi düşüncelerini yazıya dökmüş başka birini görmek. hiç orjinal fikirli bir insan değilim çok üzülüyorum lan, her seferinde hevesim kaçıyor anasını satayım.
ekşide takıldığımı bilmeyip nick altıma "nabıyon biladeer ?" demek istediğini belirtmiş kedi canlı yazar. kafası rahat olsun, arada onun hatrına buralara uğrarım. bu süt gibi ama süt olmayan, kefirimsi gence selam olsun.
yağmura ve bundan mütevellit sahne önünde şemsiye açan düşünceli(!)arkadaşlara rağmen güzel geçen konser. hail! için gitsem de billy sheehan'a performansından dolayı hayran kalmamak elde değildi.
ilkel tuvalet zamazingosu. cidden *mına goyim. annelerimiz evi ne kadar temiz tutmaya çalışırsa çalışsın evin içinde bunun gibi bir alet barındıkça o evde hep bir bokluk olacaktır. arkadaş zaten sıçtığın bok klozetin çeperlerine yapışarak yeterince iğrenç bir görüntü oluşturmuş, bi de boklu klozeti temizleyeceğim ayağına fırçaya bok bulaştırıyorsun ve o öyle kalıyor. onu temizlemeye kalksan bu sefer başka bir şeye bok bulaşacak. bildiğin kısır bir döngü içindeyiz. iki ucu boklu değnek mi desem. bu fırçanın kabı vardır bir de. işte o kaptaki boklu su, atık su olarak kimya laboratuvarlarında çevre mühendisi arkadaşlara teslim edilmelidir. o derece tehlikeli ve lanet bir şeydir.
richard dean anderson lı sezonları daha bağımlılık yaratıcı cinstendir. 10 Sezonu da izlemiş olanlar bilir; marty lloyd'un bizim üssü 2. ziyaretinde general o'neill i tekrar görünce nasıl sevindik, geri mi döndü diye nasıl umutlandık..
güzellik göreceli bir kavram olduğundan olumsuz oy veren kişiye güzel gelmemiştir. kısacası yapılan bu eylem götlük, şerefsizlik veyahut ibnelik değildir. entry sahibi sakin olmalıdır.
belki sırlarını sizinle paylaşmaz ama sırlarınızı başkasıyla da paylaşmaz. iyi bir dinleyici ve dosttur. dürüsttür. düzgün bir ilişki ister, umudunu kaybetmemeye çaba sarfeder. erkek erkeğe dertleşmek için de bu adamlar tercih edilebilir, çünkü nasıl yapıyorlarsa içlerinden doğaçlama özlü sözler çıkartabiliyorlar.
liseye yeni başladığımda girişinde hırlayan bir orcun olduğu betasını oynamaya başladığım, üniversiteye kadar belli aralıklarla oynadığım ve kesinlikle tavsiye etmediğim oyun. eskiden koxp vardı şimdi de heavenfire adında bir şey çıkartmışlar. böyle programlar tüm dengeleri bozan şeyler. çünkü karakter sahibinin programı çalıştırdıktan sonra bir şey yapmasına gerek kalmıyor. oyunun game master larının bile hileye göz yumduğu bir oyunu oynamak saçmalıktır zaten.
sadece gitarist olmadığının hatırlatılması gereken sanatçı. grubunda beste işini de üstlenmektedir. dream theater'ın şarkılarının neredeyse hepsinde müzikte onun parmağı vardır. aynı zamanda yine gruptaki şarkıların %80 kadarının sözlerinin yazımını yapmıştır. Lirik yazmakta da gayet başarılıdır. Geri vokal de yapmaktadır. Albümlerin Prodüktörlüğünü de üstlenmektedir.
son albüm a dramatic turn of events da ortalığım amına koyan gitarist. gerçi alışık olunmayan bir durum değil ama adam her defasında bahsettiriyor kendisinden.
Ayrıca youtube'da Petrucci'nin eğitim videosunu mizahi bir şekilde seslendiren adamın bir video serisi var idi. orada petrucci hayvanımsı egzersizlerini gösterirken etraf genelde paramparça olur ve havaya uçardı. Yeni albümün ilk single ı olan on the backs of angels ın video klibinde petrucci solo atarken arkadaki görüntülerde duvarların çatladığını, etrafın tozla buz olduğunu farkettim. eğer bilinçli ise güzel bir gönderme olmuş, değilse bile yine de güzel bir tesadüf olmuş. güldürdü.
ilk dinlememden sonra albümün en iyisinin folklore olduğunu düşündüğüm yeni opeth albümü. lakin babaların (bkz: dream theater) yeni albümüyle ne kadar süre kafa kafaya gidebilirler bilemiyorum. bende adtoe'nin ilk dinlemesinde oluşan etki heritage da oluşmadı açıkçası. aslında yaptığım çok yanlış bir hareket. karşılaştırmak yerine güzelliklerini aramalı insan albümün. siz benim hatama düşmeyin diye uyarıyorum, onunla bununla karşılaştırmadan albümün içindeki cevherleri keşfedin. her albümün dinleneceği bir ruh hali vardır, heritage ınkini de yakında tutturacağımdır.
james labrie'nin heybetiyle değil yüzüyle korkuttuğu, petrucci'nin hayvani vücut ebatlarına rağmen hala sevimli yavru köpek görüntüsünden kurtulamadığını gördüğümüz video klibe sahip olmuş şarkı. klibi de teknoloji yardımıyla kotarmışlar. dikkatinizi çekerim şarkı kesilmeden çekilen bir klip, yaklaşık 8.40 dk uzunluğunda. Şimdi adama sorarlar eski şarkıların kliplerinde neden şarkılar kesildi arkadaş ? paranız mı yoktu ? Böyle yap canımı ye. Oh be, dünya varmış.
Bu albümde son şarkının vuruculuğunu teknik yönden değil duygusal yönden yapmayı tercih etmiş olan grup üyeleri... Evet işte yanlış tam bu noktada başlıyor. Grup üyeleriden çok Petrucci'nin prodüktör koltuğunun altından çıktığını düşündüğüm şarkı bu. Arkadaşlara biraz naz yapmış olsa gerek çünkü breaking all illusions ile bitirilen bir albüm çok daha etkileyici olabilirdi. Bu şarkı albümün tertibinde aranjman hatası gibi duruyor sonda. Neyse ki petrucci abimizin oldukça fazla hatrı (bkz: kas) var üstümüzde, onu mu kıracağız ? Ver odunu gitsin arkadaş.
Albümün en nostaljik havaya sahip şarkısı. Bundan tam 20 yıl önce piyasaya sürdükleri uyuşturucu; images and words e bir selam niteliğinde. şarkının düzenlenmesi, akışı ufak farklılıklar dışında bizi yıllar öncesine götürüyor. Şarkı sözlerinde ise Myung ismini görünce heyecanlanıyoruz tabi. En son şarkı sözü yazdığı albüm scenes from a memory (bkz: fatal tragedy), yani 90'lardaki dream theater.
James Labrie'nin şaşmayan lirikselliği ve vokaliyle yine boş bir anınızda tüylerinizi ürpertecek, yatağınıza uzandığınızda uyutacak, duygusal bir vaktinizde gözlerinize zarar şarkı. kısa ve öz. yalın ve etkileyici.
30 kere dinlediğim ve hala şarkıyı bir bütün olarak özümseyemediğim lanet john petrucci ürünü. pro tools mağduru bir şarkı da bize mi çaktırmamaya çalışıyorlar acaba ? şarkı bittikten sonra sondan başa doğru dönmek istediğimde bir yerde takılıyorum. Bölüm bölüm incelediğimde ise eksik bulamıyorum. Puzzle ın karşısına geçtiğimde bir şeyler eksik. Puzzle in parçalarını tamamladığımda tam olarak anlayabilirim umarım. Ustalık eseri olabilir, dikkatli yaklaşın dreamerlar.
şarkının geneline bakıldığında the shaman's trance isminin daha çok yakıştığı şarkı. özellikle şamanın ayin esnasındaki sesleri ve arka fondan devam eden kilise korosuyla the bridges in the sky şarkı için hafif bir isim.
Scenes from a memory ve Six degrees of inner turbulence in 2. kısmında yakaladığımız duyguya nokta atışı yapılmış şarkı. Kısa bir arpejle başlayan Coşkulu bir intro ve yine aynı şekilde biten outro. Bunun dışında labrie'nin başarılı vokalleri ve rudess-petrucci ortaklığıyla sürüp giden ritme kapılıp zamanın nasıl geçtiğini anlamayacaksınız. ben hala dinlediğimde şarkının 7 dakika olduğuna inanamıyorum.
bugün blabbermouth 'da okuduğum dream theaterla ilgili bir haberden sonra farklı bir taraftan bakmaya başladığım şarkı. Under a glass moon benzerliğine de değinilmiş sözlükteki yorumlarda. Bad Salad adlı dT coverları yapan bir grubun gitaristi olan thiago campos adlı genç arkadaşımızın son albümle ilgili makalesine göre dream theater, a dramatic turn of events'ta sözler ve melodiler bakımından images and words'ü kullanmış. Hem de oldukça fazla. Bu konuyla ilgili Mike Portnoy da kendi forumundan ThiAGO campos'un düşüncelerine katıldığını ifade etmiş. Ayrıca grubun bunu bilinçli olarak yaptığını ifade etmiş. Şarkıya böyle yaklaşınca her saniyesini dikkatlice dinleyip " cidden benziyor yahu" diyebiliyor insan. ama tabi ben biraz şizofrenim, thiago ve mike da pek sağlıklı sayılmazlar.
