Sensiz de denizi seyredebiliyorum.
Hem dalgaların dili seninkinden açık.
Ne kadar hatırlatsan kendini boş.
Sensiz de seni sevebiliyorum.
(Özdemir Asaf)
Özleyip de vardığım her yerden, hemen kaçsam diyorum
Ne aradığımı biliyorum, ne bulduğumu
Bilmem neresinde yanıldım ben bu hayatın?
Yüreğimi kabartan o sevinç, şimdi sonsuz bir acı oldu. Ahmet Erhan
ofiste müvekkilim var. esnaflığım tuttu, "açsan çocuğu gönderip aldirak bi seyler" dedim. gonderecek cocuk yok aslinda.yemek almaya gidecektim sipariş verdim.
Kelimelerin pek çoğunu otomatik olarak saçma sapan şekilde tamamlaması nedeniyle ilkokul terk olduğunu düşündürten; iphone çalışanın koymuş olduğu kurallar.
Bu dünya için gereksiz ve sıkıntılı bir durum. Aptal homo sappienslere tahammül edememe ve derin bir yalnızlık sendromuna boğulma. (bkz: Nietzsche ağladığında)
