(bkz: samaeron bacor) Bu adam ilaç içmeden iyileşince vücudunun onu daha güçlü yapacağını ve bir daha aynı hastalık geldiği zaman daha hızlı iyileşeceğini düşünüyor. Aynı zamanda ölüm kalım olmadıkça hastaneye falan gitmiyor. Neden? Çünkü mal. Bir de kendini hep yokluğa göre hazırlıyor çünkü ilerde sıfır durumuna düşerse, istanbul depremi olursa falan daha hızlı adapte olmak için kendine Nazi subayı gibi davranıyor.
Zamanında can sıkıntısından sıfırdan bir tarot bakma sitesi yapmıştım ve geliştirdiğim algoritma, kendi deneyimime göre gerçek tarot yorumlarından bile daha kaliteli sonuçlar üretiyordu. Bunun dışında, okültizme ilgi duyan herkes gibi ben de tarot bakabiliyorum.
Tek tanrılı dinler insanlık için bir düzen projesidir.
Kimin neye inanacağı, ne zaman eğileceği, ne yiyip ne giyeceği belirlenmiştir.
Kaosla baş edemeyen topluluklar için tek Tanrı, hem tanrıdır hem kral hem yasa koyucudur.
Tanrı bir tane olmalıydı çünkü çok tanrı, çok seslilik, çok hakikat demekti.
Ve bu da merkezi otoriteyi zorlaştırırdı.
O yüzden semavi dinlerin Tanrısı genellikle şöyle der:
"Benden başka ilah yoktur."
(bkz: Tevrat)
Bu cümle sana çok tanıdık geliyorsa bir nedeni var.
Nietzsche’nin kulak tırmalayan o meşhur cümlesi gelir akla:
"En tanrıtanımaz söz bir Tanrı’nın ağzından çıkmıştır: ‘Benden başka ilah yoktur.’"
(bkz: Nietzsche)
Bu Tanrı kıskanır, öfkelenir, sabır ister ama sorguya gelmez.
insan Tanrı’ya benzemek ister ama bu Tanrı insan gibi davranmak istemez.
Oysa eski çoktanrılı dinlerde Tanrılar insaniydi.
Yanlış yaparlardı, kavga ederlerdi, bazen aşık olurlar, bazen çekip giderlerdi.
Yani insanı aşağılamaz, insana benzerlerdi.
Birey, kendine uygun tanrı figürüyle bağ kurabilirdi.
istersen Athena’ya dua ederdin, istersen Dionysos’a içkiyle seslenirdin.
Bu özgürlük hissi, inancı daha kişisel, daha anlamlı yapardı.
"insan, doğanın dehşet verici güçleri karşısında çaresiz kaldığı için tanrılar yarattı."
(bkz: Schopenhauer)
Ama tek tanrılı sistemlerde bu korku bölünmez, sadece büyür.
Tek Tanrı = Tek korku = Tek yasak = Tek doğru.
Birey yoktur, topluluk vardır.
Ve o topluluğu yönetenin en büyük gücü: Tanrı adına konuşmaktır.
Bu yüzden semavi dinler, bir sosyopolitik mühendislik projesi gibi çalışır.
itaat edersem kurtulurum.
isyan edersem lanetlenirim (bkz: Non Serviam).
Her şeyin anlamı onun sözlerindedir.
Bu sistem bireyi susturur, ama devleti yükseltir.
iyi bir kul, iyi bir asker gibidir.
Çok sorgulamaz, çok düşünmez.
Ama emir alır ve uygulamayı bilir.
Çoktanrılı inançlar mı daha mantıklıydı?
Bu başka videonun konusu ama kısaca deyineyim.
Mantıklı değil belki ama daha özgürdü.
Çünkü tanrı kavramı birden fazlayken, tek bir hakikat dayatılamazdı.
Ve bu da bireyin ruhuna daha çok alan tanırdı.
"inanç, gerçeğin düşmanıdır, bilgiye karşı duran bir günahtır."
(bkz: Nietzsche)
"Her birey bir yıldızdır."
(bkz: Aleister Crowley)
(Aliester Crowley hakkında daha fazla yazı yazabilirim ilerde geçenlerde bir kitabını çevirmiştim hakkında yazı yazmaya bahane arıyorum).
Crowley'e göre bireyin ışığı dıştan değil, kendi içinden doğar.
Semavi dinler ise bu ışığı dışsallaştırır ve bireyi bir başka kudretin gölgesinde var olmaya zorlar.
Semavi dinlerin gücü, birlik sağlamasında,
Zaafı ise farklılığı bastırmasında yatar.
Çok tanrılı sistemler kaotik ama insani,
Tek tanrılı sistemler düzenli ama baskıcıdır.
Hangisi doğru, bilemeyiz.(Bilirizde şuan pembe g*tlülük yapıcam), (bkz: Gnostisizm)
Ama biri sorgulattırır, diğeri susturur. Hangisinin susturduğunu gayet iyi biliyorsunzu. *
