insanı aktifteştireceği, hareketlendireceği yerde daha da çok uyuşuklaştıran kitap.herhalde yazarın* yeteneklerinden biri de buydu.şahsen ibret almak yerine daha da yatağa bağlanmış ve insanlardan kopmuştum zamanında.
halbuki ne de hayretle ve şaşırarak okumuştum kitabı.meğer yine de fazlasıyla etkiliyormuş bu kitap ve bu karakter insanı.demek ki kitabın en önemli özelliklerinden biri de bu.
björkün en en en güzel şarkılarından. hatta bulunduğu albümün -Homogenic (1997)- en iyi şarkısı diyebilirim. ane brun coverı da fena değildir. an azından björkün önünde söylemek zor olsa gerek.
trespassers william coverı olarak da oldukça güzel olan şarkı. hatta belki daha bile duygusal. tabi morrissey versiyonu da güzel, söylemeden geçmeyeyim.
