iyi bir internet baglantisi olan bir bilgisayara oturdugunuzda tadından yenmeyecek sitedir..baglanti limitliyse fatura geldiginde yuhtube demenize neden olan sitedir.
"tüm ömürümü menfaatçi bir bok çuvalı gibi geçirdikten sonra; son nefesimde aşık olduğum kadın için enterasan bir kahramanlık yaparak ruhumu şahadete erdirdim" temalı, klişe bir hollywood filmidir.
amerikan film endüstrisinin bu kadar kolay formüllerle film çekmelerinden nefret ediyorum.
keşke hayat bu kadar kolay olsa. lakin, yanlış bir hayat, doğru yaşanmaz. yanlış bir hayat yaşayıp, kahramanca ölünmez.
"tüm ömürümü menfaatçi bir bok çuvalı gibi geçirdikten sonra; son nefesimde aşık olduğum kadın için enterasan bir kahramanlık yaparak ruhumu şahadete erdirdim" temalı, klişe bir hollywood filmidir.
amerikan film endüstrisinin bu kadar kolay formüllerle film çekmelerinden nefret ediyorum.
keşke hayat bu kadar kolay olsa. lakin, yanlış bir hayat, doğru yaşanmaz. yanlış bir hayat yaşayıp, kahramanca ölünmez.
çizmesi inanılmaz eğlenceli, anime den kat kat daha güzel karakterlerdir. çizenlerine "mangaka" adı verilir. genel olarak japon çizgi filmleri diye bilinse de şu an dünyada bu işi bir çok ülke yapmaktadır.
ayrıca bil101 dersinde mangalarla ilgili yaptığım web site ödevimden 130 almıştım..
24 ekim 2005 te miniclip adlı oyun sitesinde yapılan bir nevi chat oyunu. "chat oyunu" lafını duyunca korkmayın chat yapmak zorunda değilsiniz bu bir oyun.gezin tozun pin bulun item bulun.
12 milyon küsür kullanıcısı olduğu aralar 2007 yılında walt disney tarafından 350 milyon dolara satın alınmıştır bu chat oyunu..Hergün yeni yeni şeyler eklenmektedir.
zamaninda dünya çapinda bir çok ödül almis karikatürist.ilk baslarda kendi tarzi yokken sonra bol balonlu kendine özgü bir stil gelistirmistir.gülmekten öldürür adami.
80`lerin başında doğmuş izlenimi veren,bu kuşağın tüm çocuklarına biraz benzeyen, dolayısıyla bazı halleriyle bana da kendi çocukluğumu hatırlatan Uğur Gürsoy karakteri. süpaneke amin.
mark strong'un hani pasa rolunu mukemmel canlandirdigi -ki bu hani pasa son zamanlarin en karizmatik karakterlerinden birisidir; evinde viski icip "konu istihbaratsa kralla konusuyorsun" seklinde cia ortadogu sefine ayari veren daima kusursuz giyinen bir buz adam-, di caprio ve crowe'un da costuklari, biraz munich biraz bourne tadinda cok basarili bir ridley scott filmi.
filmde araplarin cok boktan gosterildigi, cia'nin tum imkanlarina ragmen zaman zaman cok beyinsiz olarak ifsa edildigi falan iddia edilebilinir ancak "gereksiz" bir yuceltme veya alcaltma sahsen goremedim filmde.
ellerinden opmek lazim ridley amcanin.
russell crowe'un film icin 24 kilo aldigini hatirlatmak, di caprio'nun ve mark strong'un muhtesem oyunculuklarinin tavan yaptigini da israrla belirtmek lazim.
kanımca beyaz perdede örneği az bulunur bir politik hicivdir. mekan ve zaman 1940 lardaki hitler almanyası değildir ve dolayısı ile göndermeleri o döneme, faşizme, devrime ve özgürlüklere olduğundan klişe bulunması kuvvetle muhtemeldir.
bütün bunlara rağmen bana kalırsa çok sağlam diyaloglar üzerine kurulu olması ve abartı dozu da iyi ayarlanmış aksiyon ögeleri barındırması ve özellikle maske ardından dahi olsa duygularını jestleriyle ve genel vücut diliyle mükemmel biçimde anlatan hugo weaving ve de karşısında oyunculuğu ile sırıtmayan natalie portman ın oyunculukları bence alkışlanmalıdır. genel olarak dvd arşivimde bulunmasından son derece memnun olduğum filmlerden biridir.
ne yapmaya çalıştıklarını, sonucunun ne olacağını anlayamadığım yarışma. yarışma olduğundan bile emin değilim. sunucu kız hiçbir şey söylemedi. evcilik oyunu oynuyoruz dedi ve tanıtıma geçtiler. insan bir amaçlarını söyler yahu.
amerika'nın sevimsiz yüzüne de değinmiş güzel bir dram filmi, film aşırı bireyselleşmiş bir toplumda yaşadığını hatırlatırken, sanki nefes alamıyor, sanki susuz kalıyormuşsun gibi hissediyorsun yer yer ama umudunu yitirmeni engelleyen şey, herşeye rağmen katıksız ve çıkarsız duygusallığını koruyan baba-oğul ilişkisi.
totaliterlerin artık anarşiden korkmadığını gösteren bir yapıttır. basit olarak bu filmden bu kadar hoşlanmamızın sebebi, her zaman içimizde olan anarşi duygusudur ama bunu ortaya çıkarabilecek, yön verebilecek herhangi bir yolumuzun olmamasıdır. gerek filmdeki yönetmenlik, gerek senaryo (kitaptan hiç bahsetmiyorum) insanı içine alarak kendisini isimsiz kahraman yerine koyabilmesini kolaylaştırır.
peki ne olur? filmi izledikten sonra anarşik duygularımız kıbraşır içimizi tırmalar ve hayat rutin akışına döner.
biz ise koca bir yalanı yaşarız. birgün içimizdeki anarşinin uyanacağı ve bir yol bulacağı, üzerimizdeki totaliter kontrolleri kaldıracağını hissederiz. işte bu his hiçbir zaman gerçeğe dönüşmeyecektir. biz her zaman biz kalacağız ve hayatımızın bir kısmına yön veren markalar (ve beraberinde getirdikleri reklamlar) her zaman var olacaklar bilinçaltımızda. onlarla şekil alıp onlarla yaşayacağız. tıpkı "fight club" sabunu gibi eriyip gidicek anarşik düşüncelerimiz ta ki yazılar okunmayıncaya kadar.
bunun en büyük ispatı ise, eğer anarşiden korkuyor olsalardı, bu kadar para verip fight club ya da v for vendetta gibi filmler çekmezlerdi.çekilse bile sansürden yayınlanamazdı. bu filmler, anarşinin artık bir tehdit olmadığının bazı kimselerce ya da kurumlarca benimsendiğinin kanıtıdır ve biz her anarşi filmi izlediğimizde aynı yeme geleceğiz.
ta ki sabun gibi üzerimizdeki yazılar eriyinceye kadar.
dünyada en fazla oynanan bilgisayar oyunu ünvanına sahip olan oyundur. luigi diye yeşil renk yardımcısı vardır. görevler klasiktir. yaratık prensesi kaçırır sizde kurtarırsınız. sonra tekrar kaçırır tekrar kurtarırsınız. oyun böyle sürer gider. hatta bir dönem televizyonda hugo tarzı bir konseptte yayınlanmıştı. ayrıca babanneme öğrettiğim onun da çok sevdiği bana sık sık "evladım bıyıklı cüceyi açsana bana" dediği oyundur. çokta iyi oynar ama henüz 3. boss a kadar gelebiliyor.
herkesin kendi kendisine "acaba bilgisayar oyunları diye yeni bir sanat dalı mı ortaya çıkıyor?" diye sormasına neden olabilecek kadar zekice hazırlanmış, sanat eseri niteliğindeki bir oyun. mimari tasarımlar, müzikler, dublaj ve replikler, sinematik sekanslar, hikaye örgüsü, çoğu su yüzüne çıkmayan zekice hazırlanmış detayları, oyunun ardındaki derin felsefesi ve daha aklıma gelmeyen birçok unsurun üstün kaliteli bir kombinasyonla bir araya getirilmesi. aylar ve yıllarca sürmüş çalışmanın dünyaya dağıtılarak oyunculara rapture adlı sualtı şehrinde geçen korku ve heyecan dolu 12 saat olarak satılması. hani uyandığınızda "keşke bitmeseydi" dediğiniz macera dolu rüyalarınız olur ya? her şey bir gariptir ama bir o kadar da gerçektir, bir o kadar da heyecanlıdır hani... işte bioshock, hitap ettiği kesime bu tip rüya gibi bir tecrübe sunuyor. sanıyorum bu anlattığım şeyler romanların, tiyatronun veya sinemanın da çalışma prensibi ve bu bağlamda gerçekten de bioshock'un bir sanat çalışması olduğunu ısrarla savunuyorum.
filmin gangster ve suç filmi olmasına rağmen her karesine, oyunculuk, müzik, görüntü, ışık anlamında sinen bir romantizmin izleyicide bıraktığı etkiden dolayı baş yapıt olduğunu düşündüğüm film.
bilgisayar oyunları oynayan herkes bilir, hile yaparak neler kazanıldığını. misal, age of empires oynarken yazarsınız hileleri, sınırsız kaynaklar akar durur size.
israil de tam olarak bu durumda şu an. dünya ekonomisinin en tepesindeki isimlere etnik olarak kardeş olduğu için götü çok sağlam şekilde kollanıyor. ama, şükürler olsun ki, gerçek dünya bilgisayar oyunları kadar stabil değil, kodlardan oluşan matematik hesaplarına göre dönmüyor.
elbet dengelerin değişeceği ve israil'in kıçı açık şekilde desteksiz kalacağı bi' gün gelecektir. işte o gün, israil'de yaşayan masum sivillerin neler çekmek zorunda kalacağını merak ediyorum ve şimdiden üzülüyorum onlar için.
sırf adını aldığı beatles parçasından kim bilir kaç film çıkabileceği düşünülerek kurban edilmemesi gereken-belki beatles parçalarına olan güvenle-hikayesi zayıf tutulmuş,ancak görsel olarak oldukça başarılı,''frida''dan tanıdığımız julie taymor'ın yönettiği 2007 yılına ait müzikal film.
jude ve max'in saddie ile tanıştıkları sahne çok hoştur.saddie onlara bir şarkıcı olduğunu söyledikten kısa bir süre sonra konuşmaları şu şekilde gelişir;
jude:''meşhur biri misin saddie?''
max:''yapma''
saddie''henüz değil,yüzleri kolayca hatırda tutabiliyor musunuz?''
max:''sanırım öyle,neden?''
saddie:''banyonuzda ayna yok.''
