akıllı ve ne istediğini bilen insanların yapmayacağı eylemdir.. aptal bir beraberliği tercih ediyorsa insan zaten en yalnız insandır.. o kadar muhtaç kalmıştır ki birine bunun için saçma sapan bir ilişkiyi bile onaylayacak kadar kendi seviyesini düşürmüştür..
dudağın üst kısmıyla burnun arasında kalan bölge. ilginç olansa bu bölgeyle alakalı dolaşan efsanevi bilgi. efsaneye göre bebekler doğmadan önce her şeyi bilirlermiş, cenneti ve ilahi yaşamı, hayatın anlamını, yaşayacaklarını ve kaderlerini fakat melekler bebek tam doğmak üzereyken bu bahsi geçen bölgeye parmaklarının ucuyla dokunup bu çukuru oluştururlar ve bu bilgileri unutmasını sağlarlarmış. yüzlerinde bu izi çok belirgin olarak taşıyan insanların hisleri daha kuvvetli olurmuş.. **
sözlükten kaldırmaya ihtiyaç duymayan kızdır.. zaten istediği an istediği şekilde kaldırıyordur ya da düzenli olarak yatağa attığı biri vardır.. bu da kimseyi germemeli aslında.. birileri kendine prim sağlamak amacıyla ortaya başlık sıçmaktadır.. umarız bu aktiviteyle sözlükten erkek kaldırmayı başarır abaza yazarımız bizde göz kirliliğinden ve kuru kalabalıktan kurtuluruz.. sanıyoruz ki sesini buram buram yazılarıyla duyurmak istemektedir.. fakat yine de başarılı olamazsa kendisine karaköyü öneririm, kaldıramazsan kaldırırlar hesabı..
özel bir televizyon kanalında yeni sezonda başlayan, başrollerini naz elmas ve onur saylak'ın paylaştığı dizi Sinan Tuzcu, Uğur Polat, ilhan Şeşen, Jülide Kural, Çolpan ilhan, Engin Şenkan, Burak Sarımola gibi isimlerle ve oyuncu kalitesiyle göze çarpmaktadır.. etkileyici bir senaryoyu yöneten ümmü burhan daha önce aynı televizyon kanalında hatırla sevgili adlı dizinin yönetmenliğini üstlenmişti.
--spoiler--
ailesinin baskısıyla şamil beyle evlenen mehveş hanım (jülide kural), bu evlilikten bir çocuk sahibi olur.. ismini nefes (naz elmas), koyarlar.. fakat mehveş hanım avukat olan kocasının yakın arkadaşlarından ve aynı zamanda mükevvili olan yahya beye (uğur polat) aşık olur.. evini ve kızını terkederek yahya beye gider ve onunla evlenir.. nefes küçük bi çocukken onu terkederek giden annesini hiç affetmez fakat yıllar sonra çellist olan nefes özel bir günde babasını kaybeder.. ve o gün annesinden intikam almaya yemin eder........
--spoiler--
bazıları vardır ki insanın aklından silinmesi zordur. hani unutmak isterken, bir başkasını sevmek isterken çat diye yüzümüze çarpan o dehşet sözlerdir.. unutmak mı hazmetmek mi yaşadığımız neydi bilinmez. ama bilinen gerçek bazen kötü tecrübeler edinmek güzel şeyler yaşadığımızda değer bilmemiz için önemli olabiliyor sanırım. yarım kalsa da kısa sürse de yaşanılası güzel olabiliyor. ne de olsa geceyi görmeyen gündüzü sevemez..
bu cümle unutulmayanlar listesine girebilir sanırım. unutulmayan kötü sözler listesine. mideye oturan sözler listesine. hatta iğrençlik diz boyu listesine de girebilir. ama sevgili ve unutulmayan kelimelerinin geçtiği bir listeye yazdığım için bu listeyi böyle çirkin bir cümleyle kirlettiğim için üzgünüm.
kolombiyalı yazar, gazeteci, yayımcı ve hikaye yazarıdır. kitaplarından bir çoğunun dilimize çevirisi yapılmıştır..
aynı zamanda yaşam için 13 satır adlı yazının bu yazara ait olduğu söylenmektedir.
yaşam için 13 satır :
1. seni sen olduğun için değil, seninle birlikte olduğumda ben olduğum için seviyorum.
2. hiç kimse gözyaşlarını hak etmez, onlara lâyık olan kişi ise seni ağlatmaz.
3. birinin seni senin istediğin gibi sevmemesi, onun seni tüm varlığıyla sevmediği anlamına gelmez.
4. gerçek arkadaş, elini tutarken kalbine de dokunandır.
5. birisini özlemenin en kötü biçimi yanında oturuyor olup ona hiçbir zaman ulaşamayacağını bilmektir.
6. hiçbir zaman gülümsemekten vazgeçme, üzgün olduğunda bile ! gülümsemene kimin, ne zaman aşık olacağını bilemezsin.
7. tüm dünya için sadece bir kişi olabilirsin fakat bazıları için sen bir dünyasın.
8. zamanı onu seninle birlikte geçirmeye hazır olmayan biriyle geçirme.
9. belki de tanrı uygun kişiyi tanımandan önce yanlış kişilerle tanışmanı, onu tanıdığında minnettar olman için istedi.
10. "bitti" diye üzülme, "yaşandı" diye sevin.
11. her zaman seni üzecek birileri olacaktır, yapman gereken insanlara güvenmeye devam etmek, kime iki defa güveneceğine daha fazla dikkat etmektir.
12. birini daha iyi tanımadan ve bu kişinin senin kim olduğunu bilmesinden önce kendini daha iyi bir kişiye dönüştür ve kim olduğunu bilerek kendine güven.
13. kendini çok zorlama, en güzel şeyler ummadığın zamanda olur.
Aşk Bu Dünyanın Ölçüleriyle Açıklanamaz Sevgili.
O ilkel Bir Acıdır, Yaban Bir Ağrıdır.
Gelir ve içimizdeki O Çok Eski Bir Şeye Dokunur.
Sonra Bir Perde Açılır ve Yolculuk Başlar.
Bu Yolculukta Artık Para, Tarifeler
Beklentiler, Randevular, Taksitler, iş,
Anneler ve Korkular Yoktur.
Aşkın Kendi Gerçekliği Vardır Sevgili.
insan Başka Bir Işığa Teslim Olur,
Daha Derinden Anlamaya Başlar, Bilgeleşir.
Hiç Bilmediği Sezgileriyle Buluşur.
Yükü Çok Ağırdır, Kendiyle Buluşmuştur.
Hem Dışındadır Dünyanın, Hem de Tam Ortasında.
Hindistan'da Ganj Nehri'nin Yakılan
Yoksun Adamın Hissettikleri de Onunladır,
Yitirdikleri de...
New York'ta, Bir Sokakta,
Kartondan Kulübesinde Yaşayan Kadının
Çıplak Yalnızlığı da.
Her Şey Onunladır, Ona Emanettir Sanki,
Ama O, Çıldırtıcı Bir Yalnızlık içindedir Yine de...
Aşkın Kültürlü Olmakla, Bilgili Olmakla da ilgisi Yoktur Sevgili,
Kanımıza Karışan ilkel Acı, O Yaban Ağrıyla
Hiçbir Kitabın Yazamadığı Hakikatlere Daha Yakınızdır,
inan...
Kim Demiştir Hatırlamıyorum,
Aşk Varlığın Değil, Yokluğun Acısıdır Diye.
Belki de Bu Yüzden ilk Gençliğimde,
O Yoğun Aşık Olduğum Yıllarda,
Gözüme Uyku Girmez, Dudağımda Bir Islıkla
Bütün Gece Şehri, O Karanlık, O Hüzünlü Sokakları Dolaşır,
insanları Uykularından Uyandırmak isterdim.
Uyanıp, içimde Derin Bir Sızıyla Uyanan
O Derin Sancının Acısına Ortak Olsunlar Diye...
Aşk Çok Eski Bir Şeydir Sevgili
Onun içinden O Çileli Çocukluğumuz Geçer
Sevdiğimiz insanların Çocuklukları da...
Oradan Üvey Anneler, Eksik Babalar, Parasız Yatılılar Geçer
Ve Sonra Aşk Bütün Bunları Alır, Daha da Eskilere Gider,
Hep O ilkel Acıya, O Yaban Ağrıya...
insan Bazen Nedensiz Yere Umutsuzluğa Kapılır
Kimselere Veremez Sevgisini,
Kimselere Derdini Anlatamaz, Evlere Kapanır...
Bazen Denizler Kıyılar Çeker insanı.
insan Bu Kapılmayı Anlayamaz,
Oysa
Çok Eski Bir Yerde Yaşanmasından Korkulup
Vazgeçilmez Aşkların Sızısıdır Bu.
Bu Sızı, Bu Yenilgi Mevsimlerle Yıllarla Devrilir Başka insanlara...
Bir insanın Yaptığı Bir Hatanın
Tüm insanlara Yayılması Gibi...
işte Şimdi Biz de Sevgili,
Ya Olmadık Zamanlarda Umutsuzluğa Kapılıp,
Soluğu Evlerde Alacağız,
Ya da Denizler, Kıyılar Çekecek Bizi.
Nasıl Biz Başkalarının Korkularını Taşıyorsak,
Başkaları da Bizim Korkularımızı Taşıyacak,
Yenilgimizi, Umutsuzluğumuzu...
Birazdan Sabah Olacak...
Para, Tarifeler, Beklentiler, Randevular, Taksitler,
iş, Anneler ve Korkular Başlayacak...
Bunlar Varsa Bizim için Geçerliyse
Aşk Yoktur ve Hiç Olmamıştır Sevgili.
Birbirimizi Kandırmayalım...
Hadi Güne Hazırlan,
Yaşadıklarımızı Unutmaya Çalış
Aşk Bize Güvenip Verdiği Büyüsünü,
Sırlarını, Cesaretini, Bilgeliğini ve O ilkel,
O Yaban Ağrısını Geri Alacak
Bunlar Olurken içimiz Bir an Üşüyecek,
Sonra Geçecek...
Hadi, Oyalanma Birazdan Yarın Olacak...
AŞKTA YARIN YOKTUR SEVGiLi
kendini sözlüğe adamış bir neferin söylemidir. fakat neden bu kanıya vardığı tartışma konusudur. sevişecek kimsesi olmadığından kendini bu ulvi göreve adamış olması ihtimali yüksektir.. ya da iki işi aynı anda götürememektedir.. Allah yardımcısı olsundur..
(bkz: hem yazdım hem seviştim) *
senden kalan tek şey kırık dökük bir hayat şimdi..
neresinden tutarsam tutayım elimde kalan bir hayat..
renklerini yitirmiş solgun bir sayfayım şimdi..
kimin gelip geçtiğini umursamayacak kadar soğumuşum hayattan..
zaman zaman daldığımda hatırladığım anılar dışında bir kaç damla yaşsın şimdi..
bilebilir miydim sonu olmayacağını..
ve bilebilir miydim senin başka bir düşe tutanacağını..
beni kocaman bir boşluğa itip kaçacağını..
senden geriye kalan yönü belirsiz bir yol şimdi..
üzerinde ne olduğu, ne olacağı umrumda olmayan bir yol..
bir son bahar günüydü ellerini bıraktığım gün..
tıpkı son bahar yaprakları gibii kurumuştu içim..
ve birer birer düştü kuruyan düşlerim yaprak misali..
sonra ilkbahar geldi ellerimizi birleştirir birleştirmez..
yemyeşil oluverdi bütün düşlerim..
bilebilir miydim uçurumun kenarındaki son saatlerimi yaşadığımı..
gittiğin gün düştüm o uçurumdan bak hala savruluyorum o boşlukta..
ne ayaklarım yere bastı..
ne de bedenim bir ceset yığını gibi çarptı yere..
umut ışığının gücünü kaybettiği zayıfladığı anlardır.. söndüğünü sanıp inançlarımızı bi kenara bırakırız... oysa ki umut ışığı hiç sönmez.. önemli olan inançları kaybetmeden o ışığı alevlendirmek...
bile bile kendini ateşe atmaktır.. bilirsin ateş yakmaya başlayacak önce ona dokunduğun ellerini kavrulacak ellerinden sonra yanmaya başlayan ondan alamadığın gözlerin... sonra için için yanacak yüreğin anlamadan, dinlemeden, gözlerini her kapadığında hayalini kurduğun aşk acıtıyor olacak halbuki içini.. bilemeyeceksin aşka apansız düştüğünü.. itiraf etmesende, ona belli etmemeye çalışsan da güneşi balçıkla sıvayamazsın.. duygularını söküp atamazsın... içinden geçenleri engelleyip bastıramazsın.. son bir umut diyerek çıkarsın bu derin yolculuğa.. aşka inancını yitirmiş olsan da gülümseyerek yazarsın bu hikayeyi gülümseyerek anlatırsın.. çünkü içindeki o mumlardan (aşk, sevgi, mutluluk, güven vs.) her biri tek tek sönmüş olsa da sönmeyen ek bir mum ışığı vardır şimdi alevlenmeye hazır : umut...
ihtiyacın olan şey sadece cesaret.. aşk böyle bir oyundu işte cesaretle umudun birleştiği noktaydı.. yasak, kural, kanun, sınır tanımayan bir oyundu bu.. "o zaman var mısın bu oyunun hakkını vererek oynamaya ?" demenin tam zamanıdır şimdi..
gözümde sakladığım bir damla yaştın... sen gittin.. o bir damla yaşa engel olamadım.. aktı gitti yanaklarımdan ince ince süzüldü.. gözlerimi kapadım o an.. üzgünüm sevgilim.. içimdeki seni yitirdim.. elveda...
