Her zaman yaptığım şeydi insanları gözlemlemek, neler hissettiklerini anlamaya çalışmak, hikayelerini kurgulamak kafamda. Akşam saat 7 gibi çıktım sokağa ağır adımlarla pervasızca yürüyerek her zaman oturduğum banka oturdum. Hayat akıyordu önümden bense görünmezliğe bürünmüştüm bir bankın önünde. Her şeyin tam ortasında ya da hiçbir şeyin merkezinde...
Hayat akıyordu insanların üzerinden insanların adımlarından akıyordu hayat. Herkes farklı basıyordu zemine, farklı bir hikayeyle.
Benden bir iz aradım insanların yüzlerinde. Mendil satan çocuklar gördüm gözlerinin içi gülüyo ama buruk bi gülümsemeyle. Neden burda olmak zorundaydılar ki? Sonra başka bi çocuk geçti önümden elinde çikolatasıyla. Birinin elinde çikolata vardı diğerinin ellerinde mendiller... Neden farklı hayatlar vardı? Hayat neden herkese eşit davranmıyordu?
Sigarasını içen mavi montlu sarışın bi çocuğa takıldı gözlerim. Güzel gülümsüyordu. Sigarayı tutan elleri olabildiğince naifti. Ben insanların ellerine bakarım genelde. Eller çok şey anlatır. Bazılarının ise nasırlaşmış elleri, yorgun gözleri vardı.
Yaşamın içinde çırpınan insanları gözlemlemek, çabalarına, dertlerine ortak olmak, yüz çizgilerinden, mimiklerinden neler yaşadıklarını yahut ne düşündüklerini tahmin etmeye çalışmak. Kim bilir ne dertler ne mutluluklar taşıyolar zihinlerinde? Her yüzden, her sesten kendinize ait bişey bulabilirsiniz. Bulabilmeli de insan. Yolda koşarken bi anda karar değiştirip duran insanlar, dekoltesi olup elbisesini çekiştiren kadınlar, yalnızlığını telefonla uğraşarak kamufle etmeye çalışanlar ve zamana karşı mesafeli duran insanlar...
Sokaklar tiyatro sahnesi gibidir aslında. Her insan aynı hikayeyi yaşar ama farklı şekillerde
ahmet mümtaz taylan çok güzel anlatmıştır. https://youtu.be/crwRaQ5HdDw
“yalnızlık.. yalnızlık gece ayazında sabaha kadar beklemek gibidir. ısınmak için güneşin doğmasını beklersin ama o güneş hiç bir zaman doğmaz. yalnızlık bulmadığın sevgiyi başka yerlerde aramak gibidir. ne yaparsan yap onu bulamayacağını bilirsin ama yine de denemekten vazgeçmezsin, onun boşluğunu hep başka şeylerle doldurmaya çalışırsın.yalnızlık aynı havayı soluyup da bir türlü yan yana olamamak gibidir.. aldığın her nefeste onun kokusunu duymak istersin ama yapamazsın. aldığın her nefes ciğerini acıtmaya başlar. yalnızlık dediğin eski bir sandalyenin gıcırdamasıdır yalnızlık..”
(bkz: leyla ile mecnun)
ikisi de iyidir. Fakat Ata Demirer taklit ustasıdır. Cem Yılmaz ise her açıdan daha komiktir, espri yeteneği vardır. insan psikolojisini iyi tanıdığı için insanları güldürmeyi başarabilen bir komedyendir.
Kadınlar da alabilir. Fakat erkeğin çiçek almasının sembolik anlamı; onun çok güzel olduğunu ve bir çiçek kadar narin, zarif göründüğünü ima etmektir bence. Hem kadınlar çiçekleri severler.
*Soğuk için
*Sık sık çişinizin gelmesine hazır olun
*Abi sarhoş olmadım ben geyiğine girmeyin
*Yanınızda mutlaka güvendiğiniz biri olsun. Öyle zorlayın sınırları. Bu kişi tecrübeli olsun ki sizi toplayabilsin.
*Ve en önemlisi gece saat 10 dan önce alın. Sonra açık tekel bayi bulmakta zorlanabilirsiniz.
Örümcek korkusu ve birde pedyofobi yani oyuncak bebek korkusu.
Çevremdeki hiçkimse bilmez böyle bi korkum olduğunu. Kimliğim gizli olduğundan buraya yazma cesareti buldum sözlük. Küçüklüğümden beri çok korkarım oyuncak bebeklerden. Kız çocuğu olmama rağmen hep arabalarla, hayvanlarla falan oynayarak büyüdüm. Hiç bebeklerle oynadığımı hatırlamıyorum.
Pedyofobi; insan figürüne aşırı benzeyen şeylerin yarattığı bi korku. Benzerlikler çoğaldıkça ve detaylara inildikçe bir noktadan sonra sempati korkuya dönüşüyor. Yani kısaca oyuncakları gerçeğinden ayırt edememe korkusu.
Hiçbi zaman chucky ve anabellayı izleyemicek olmam gerçeği üzüyor biraz.
(bkz: pedyofobi) https://goo.gl/images/2Mvdkr https://goo.gl/images/U95G6h https://goo.gl/images/KUSdoo
Yaş farkı az olması sebebiyle kuzenim Hesnadır.
Her zaman her koşulda yanımda olmasıyla,sınırsız eğlenebildiğim kişidir kendisi,kafa dengidir. Beraber kazandığımız güzel insanlar, şahit olunan ölümler vardır. ilk defa dinlenen şarkılara, paylaşmaya,kaçak yapılan planlara şahidim.
Dedemin cenazesinden kalan şeker ve ölmeden önce bana verdiği tesbihidir.
Birde geriye kalan tek şey kişisel hesaplar ve hatıralardır. Hatırlanabildiği kadar yaşanır o anlar.
Aklıma takılan Ülkü Tamer şiiridir.
Aman, kendini asmış yüz kiloluk bir zenci,
Üstelik gece inmiş, ses gelmiyor kümesten;
Ben olsam utanırım, bu ne biçim öğrenci?
Hem dersini bilmiyor, hem de şişman herkesten.
iyi nişan alırdı kendini asan zenci,
Bira içmez ağlardı, babası değirmenci,
Sizden iyi olmasın, boşanmada birinci
Çok canım sıkılıyor, kuş vuralım istersen.
Şener Şenle birlikte dünyanın en iyi aktörlerinden biridir. Karizmatiktir, en iyi seslendirme sanatçılarındandır. Ses tonu insanı kendine hayran bırakır. Fakat Buz Devrindeki kaplan Diagodan tanınması ve neredeyse her reklamı seslendirmesi üzücü. Aldığı ödüller , eğitim, yaptığı işler.. Gerçekten hayran olunası bir tiyatrocudur kendisi. Her rolün hakkını verdiğini söylememe gerek yok sanırım. Ölümü yakıştıramadığım sayılı insanlardandır. Allah uzun ömür versindir.
yalnızca bir günah vardır, tek bir günah. o da hırsızlıktır. onun dışındaki bütün günahlar hırsızlığın çeşitlemesidir... bir insanı öldürdüğün zaman, bir yaşamı çalmış olursun. karısının elinden bir kocayı, çocuklarından bir babayı almış olursun. yalan söylediğinde, birinin gerçeğe ulaşma hakkını çalarsın. hile yaptığın, birini aldattığın zaman doğruluğu, haklılığı çalmış olursun.
(bkz: uçurtma avcısı)
Hırsızlar, tecavüzcüler, teroristler, çocuk istismarcıları, vatan hainleri dışarda; uyuşturucu ticareti yapan, vergi kaçıran dışarda bu adam şarkısında uyuşturucu dedi diye tutuklanıyo.
Kalkıp da o mafyaları, torbacıları niye içeri almıyolar? Çünkü devletin gücü sanatçıya yetiyo. Adil değil.
Sanat özgürlüktür..!
