bir okul düşünelim. bu okulda bir çok sınıf bulunmaktadır. öğretmen sınıfta dersi istediği gibi işleyebilir, örneğin çocukların sıkıldıklarını görünce bir öğrenciden türkü söylemesini isteyebilir ( özerklik budur ) , fakat bu serbestliğinin de bir sınırı var, örneğin sınıfta öğrencileri dövemez, tüm dersleri zayıf olan öğrenciyi sınıfta bırakmayacağım diyemez ( merkezi devletin anayasasının dışına çıkmama kuralı).
yeryüzünde bir ülke var ki söz konusu ülkede haberiniz dahi olmadan bir partiye üye olabiliyorsunuz. Sonra bu parti kalkıp benim şu kadar üyem var diye hava atabiliyor. Hangi ülke oldugunu hatırlamıyorum ama sanırım ismi muz cumhuriyeti idi.
şu an içinde bulundugum durumdur. Adamı strese sokar. Tez konusunu bir bulayım sonra kütüphanelerden çıkmam, toplarım kaynakları, okurum, altını çizerim, sonra yazarım tezimi cillop gibi dersin ama önce tez konusunu bulman gerekiyor. yok arkadaş, ulusal tez merkezindeki tezlere bakıyorum, herkes bulmuş bir şeyler yazmış bir ben miyim ulan mal. çıldırmamak elde değil. tez konusunu bulmak tezi yazmanın yüzde 75 idir demişti de bir arkadaş inanmamıştım. sözlükten tavsiyesi olanlar, deneyimli olanlar da hiç demediler ki aga bu nedir.
Kürtçe konuşmanın yasak, ezanın Türkçe okutulduğu dönemde Kürdün biri, çarşı meydanına ineğini satmaya götürmüş. Fakat Hesapta olmayan bir durum yaşamış. Buzağısı olan inek , Yavrusundan ayrı olmayı kabullenemiyor, (Hayvand a olsa, sonuçta bir annedir) sağa sola kaçıyor, çarşı meydanının altını üstüne getiriyormuş. Bununla yetinmeyen inek yapacağını yapmış, meydanı da terkederek çarşının içinde kaşmaya başlamış. Bir tarafta da sahibi arkasından "Vooo cele. Voooo cele" diyerek durdurmaya çalışıyormuş. O sırada adamın "Vo cele, vo cele" dediğini duyan bir jandarma oracıkta yolunu keser
----- Ulan sen kürtçe mi konuşuyorsun?
Adam sıkıla sıkıla cevap verir.
----- yaw candarma kardaş he valla ben kürtçe konuşuyorum. Ama inek Turkçe bilmiyor.
vakti zamanında bursalı bir genç şanlıurfa ilinde askerlik yaparken, askerlik çok koymuş olacak ki arkadaşına, "ulan bu sikindirik yerden bir dakika önce kurtulayım, önüme çıkan ilk kişiye vermezsem adiyim. bunaldım be abi çekilecek dert değil bu askerlik." şeklinde dert yanıyormuş. derken bir kanun çıkmış ve askerlik süresi bir iki ay kadar kısalmış. teskeresini aldığı gibi soluğu otogarda almış bursalı genç. o sırada askerdeyken önüne çıkan birine vereceğine dair yemini aklına gelmiş ve etrafına bakmaya başlamış. kör ve yaşlı bir adam gözüne kesitiri. içinden, " ulan ben bu adama versem iyi olur, herif hem kör hem yaşlı hem beni tanımıyor hem de ben buraya bir daha gelmeyeceğim." der ve amcaya derdini anlatır. kör urfalı amca, bu yeminli genci dinledikten sonra, "hay hay" der ve önünde duran bursalı genci bir güzel gibip boşaldıktan sonra, "ohhh, bursalı berber sadık. alah senden razi olsun" der. genç cin çarpmışa döner.
- "ulan dötüne koyduğumun körü sen beni nerden tanıyorsun" diye sorar.
amcamız
- "elimi eliye degdirdim yumuşakti, dedim bu berberdir; elimi arkaiye degdirdim yumuşakti, dedim bu bursalidır, eee sözüne de sadıktır, olsa olsa bu kesin bursali berber sadıktır dedim."
küçükken babam bana şaka yollu sen kaldırım mühendisi olacaksın şimdiden belli derdi. 5. sınıftayken bir dersanenin seviye tespit sınavında başarılı olmuştum, evi aramışlardı gelsin görüşelim diye. sınıftan iki arkadaşımı da aldım yanıma, dersaneye gittik. dersanedeki hoca sırayla sordu ne olacaksınız diye. arkadaşlarım öğretmen olacaklarını söylediler ben de kaldırım mühendisi olacağımı söyledim. öğretmen kahkalara boğuldu. o yaştaki bir çocuktan öyle bir espri beklemiyordu. ama espri yapmamıştım, hatırladıkça gülerim. teşekkürler baba sayende böyle güzel bir anım var.
lise 2 deydim. okul müdürümüz çok dindardı. aylardan ramazan ayıydı. oruç tutmamıştım. öğle arası bakkaldan çörek ve ayran alıp gizliden yemiştim bir köşede. bir de sigara yakmıştım üzerine. öğleden sonra derse girdim ama canım inanılmaz sigara istiyor. tuvalet izni aldım ve gittim tuvalette sigara içip geldim. aradan 10 dakika geçmişti ki müdür, müdür muavini ve bir kaç öğretmen sınıfa daldılar.
müdür hemen söze girdi: hangi kafir tuvalette sigara içti lannnnnnnn!!!
( içimden lan ben içtim ama kafir değilim lan ne bu şiddet bu celal diyorum)
müdür: herkes elini havaya kaldırsın ve beklesin.
ve müdür erkeklerin yanına gelip, cepleri aramak yerine sadece ağızları kokladı. ve ağzı sigara kokan tek kişi ben oldugumdan yakamdan tuttugu gibi koridora götürdü. bir dünya dayak attılar hep beraber. içime dert olmuştu söyleyememiştim o an şimdi söylüyorum ben kafir değildim ki müdür bey.
ilkokulda sınıf öğretmenim olan tüm öğretmenlerim sizlere sesleniyorum. ilerde bizlere hatıra olsun diye neden biriniz akıl edip de sınıfça fotoğrafımızı çekmediniz. çok mu zordu bunu yapmak. dergi parası, test parası cart parası curt parası istediğinizde ertesi gün getiriyorduk, çektiğiniz fotoğrafların parasını da elbette verirdik. fakirdik ama birinden bir şey aldığımızda karşılığını veremeyecek kadar da fakir değildik. şimdi millete bakıyorum herkesin ilkokul yıllarına ait en az 20 tane fotoğrafı var benim ise bakıp da gözlerimin dolacağı, hasretle, özlemle bakabileceğim tek bir fotoğrafım yok. bunun sorumlusu olarak da sizleri görüyorum ilkokul öğretmenlerim. sene 91-95 arasıydı. bir adet 36 lık poz kaç paraydı be öğretmenlerim. ama sağolun bana bir şey öğrettiniz. sayenizde şimdiki öğrencilerimin bir dünya fotoğrafı var. hem de sıradan fotoğraflar da değil, sanatçı edasıyla çekilmiş, neredeyse ödül alacak profesyonelce çekilmiş fotoğraflar. siz bana yaşatmadınız bu duyguları ama ben öğrencilerime yaşatacağım. yeni nesil sizin değil benim eserim olacak.
ömer hoca; daha ilkokul ikinci sınıftayken henüz okumayı dahi yeni yeni sökmüş, okudugumuzu anlamaya çalışıyorken her gün bize risale-i nur denilen kitaplardan sözleri açıp oradaki hikayeleri sırf senin ideolojine, fikirlerine hitap ediyor diye ve bize empoze etmek için her gün her gün okudun ya, seni affetmeyeceğim. yan sınıf beden eğitimi dersinde koşup zıplarken biz senin inandığın dava adamının anlamadığımız hikayelerini dinleyerek geçirdik. hiç mi vicdanın sızlamıyordu. peki anlamadığımızı gördüğün halde neydi o inadın. çok mu mutlu oluyordun devletin sana verdiği yetkiyi, sınıftaki özerkliğini kendi emellerin için kullanırken. şu an ben de öğretmenim. ve başöğretmen atatürk ü örnek ve rehber edinen bir öğretmenim. kulakların çınlasın ömer hocam, istediğin gibi bir birey olmadığım için kendimi tebrik ediyorum. benim öğrencilerim bilim çocuk okuyorlar, sokak hayvanlarına, kuşlara her gün yem veriyorlar, merak ediyorlar, sorguluyorlar, beni bile şaşırtacak derecede azimli ve istekliler. okuldan çıkıp da eve gitmek istemiyorlar, onları dinsiz yetiştirmiyorum, dinci de yapmıyorum, ben cami hocası değilim ben öğretmenim senin anlamadığın yapamadığın öğretmenlik mesleğini içselleştirmiş ve kavramış bir öğretmenim. ve ne mutlu ki seni örnek almayan bir öğretmenim.
antikacılarda gördüğüm eski fotoğraflardaki insanları merakla inceliyorum. kim bunlar, acaba şu an nerededirler, yaşıyorlar mı, yaşadıklarını bilsem gidip sarılacam kendilerine.
hal böyleyken okullarda bize yutturulan birinci dünya savaşında ittifak ve itilaf devletleri sınıflaması boşa çıkmaktadır. yesinler ittifaklarınızı da itilaflarınızı da. her devlet kendi çıkarını maksimize etmek için savaşa girdi, osmanlı olarak biz de bunlardan biriydik denilse gam yemeyeceğim ama yalan söyleyen tarih utansın.
kamu politikalarının başarısızlığını açıklayan teoridir. türkiye açısından bir örnek verelim. vatandaşın birinin maçlarla arası yok, trt 3 ise habire futbol programları yapmaktadır. bu vatandaş ' ben maç izlemiyorum devlet ise benden aldığı vergilerle trt 3'te futbol yayını yapmaktadır. bu bana haksızlıktır. devlet benden aldığı vergiyi benim faydalanmadığım bir alanda kaynak olarak kullanıyor.'
bir teorem, hatta kuram. günümüz dünyasına ve dünyanın yakın tarihine baktığımız zaman görebileceğimiz gerçektir. Devletler birbirleriyle müttefik olurlar zira çıkarları vardır. Bir devletin bir devlette çıkarı yoksa onunla dost olmaz.
endonezyanın binlerce adadan müteşekkil olduğu hepimizin malumu. endonezya hükümeti bu binlerce adadan bazılarına henüz ulaşabilmiş değildir. nedeni ise o adalarda yaşayan insanların ilkel yaşam tarzlarıdır. bu adalarda teknoloji yok, medeniyet yok, adalarına yanaşan hükümet yetkililerinin teknelerini gördükleri anda yay ve oklarını kapıp saldırı pozisyonu alırlar, bu yüzden hükümet bu adalara giremez. hallerinden memnunlar mı? evet. çünkü herkese yetecek kadar toprak ve ürün var bu topraklarda. vahşi kapitalizm bu adalara girememiş ve kirletememiştir bu adaları. thomas mooreun ütopya'sında bahsettiği topraklar sanırım bu topraklar olsa gerek.
metrodan indikten sonra azıcık bekliyorum ve metro hareket ederken içerden gözgöze geldiğim herhangi bir kıza gülümseyerek göz atıyorum. kimisinin hoşuna gidiyor gülümsüyorlar, kimisinin de gözlerinden belli ki içlerinden ana avrat küfür ediyorlar bu piçliğime.
yol üzerinde karşıdan sevmediğim birinin, ya da ayaküstü sohbet ayağına 15-20 dakikanı çalacak birisinin geldiğini görürsem ışık hızıyla telefonu sessize alıp konuşuyormuş gibi yapıyorum.
