cesare pavese'nin 1935- 1950 yılları arasında yazdığı günlüklerden oluşan müthiş kitabı. ayrıca 1938 yılına dikkat edilmesi gerekir. sözlükte de bir arkadaşın dediği gibi (#14550464); aşırı doz.
Çok yorgunum sözlük. Sadece çok yorgunum. Nedenini hala çözebilmiş değilim. Daha çok uzun yıllar var. Nasıl katlanacağımı bilmediğim, düşündükçe bile beynimi yiyen yıllar. Hani dedim ya beynimi karıncalar yiyor diye. Ne iyi uyumak, ne az uyumak, ne çok uyumaktır sebebi. Uyku ve içkiden başka gidecek yer bulamıyorum. Çünkü beynimdeki karıncaları sadece bunlar öldürebiliyor. Öylesine güçlü karıncalar bunlar. O kadar güçlüler ki bazen beynimin kafatasımı patlatıp çikolatalı puding gibi akacağını hissediyorum. Düzeltmeye çalıştıkça da daha kötü oluyor. Ben kaçıyorum, onlar kovalıyor. iyi değilim sözlük. Hiç iyi değilim... Kahkahalarımın arkasında kendimi bile bulamayacak kadar, yaptıklarımın ne kadar saçma şeyler olduğunu bildiğim halde engellemeye mecâlimin olmayacağı kadar... Yalan söylüyorum sözlük. Herkese söylüyorum hem de. iyiyim, mutluyum, her şey güzel, aşığım ama siklemiyorum bu durumu, kültürlüyüm, bilgiliyim, zekiyim, çok güçlüyüm... Say say bitmez. Yalan maskelerimin sadece bir kaçı bunlar sözlük. Hiç birinde yokum. Hepsinin içi boş. Yokum sözlük. içi boş, vurduğunda uzun uzun sesler veren bir tenekeyim. Hani sana Sabahattin Ali'nin bir şiirindeki gibi... Diyor ki: seneler sürer her günüm/ yalnız gitmekten yorgunum diye. işte öyle. Çevremdekilerden hiç biri aslında yanımda değil. En çok da onlara üzülüyorum. Benim onların yanında bile ne kadar yorulduğumu bilseler ne kadar üzülebileceklerini bilmek bile beni sarsıyor. Çocukluğumdan beri çok insan üzdüm sözlük. Üzdüğüm her insan gözümün önünden geçiyor. Kendimden bir kez daha tiksiniyorum. Bu beden, bu ruh sanki var olmamalıydı. Dünya belki bir nebze daha güzel olurdu. işin garip tarafı da ne biliyor musun sözlük? Bunları anlatabildiğim yer burası. Çünkü daha fazla üzmek istemiyorum. Gerçi istemekle de olmuyor ki.
