kadın genel olarak biriyle temas kurunca yani bu bir flört buluşmasıysa bile gözetilmek istiyor.
Maddi vericilik tek değil tabiki ama önemli göstergelerinden biri.
Ekonomik olarak erkeğin kadından güçsüz olduğu ilişki modeli bence sağlıklı da yürümüyor.
Kadınlar parayı sever gibi bir yerden değil de erkeğin egosunu da çok sarsan bir yerde olduğu için oralarda bir denge bozuluyor.
Hayattır, her zaman inişler çıkışlar vardır. ama genele yayarsak maddi meselelerde "tamam, ben hallederim" diyen bir erkeğin kadına verdiği güven de çok başka bir şeydir.
şimdi yukarılara bakıyorum: işte kadın erkek eşitliğini değil de kadınların üstünlüğü savunuyorlar ucubeler şöyle yaratıklar vs.
şu an her kavramın işi zaten boşaltıldı, onu geçtim de....
ben feminist değilim, ama ne zaman kadınlar da bu ülkede çok zorbalığa maruz kalıyorlar desem hobaaaa feminist feminist konuşma oluyor.
bu dünyada kadınlar çocuk doğururken ölmüş ölmüş, orta çağda cadı diye yakılmış, birilerine mal diye hediye hedilmiş, başını açtı diye hala taşlananalar, tecacüz edilenler, öldürülenler...
He şimdi siz diyorsunuz ki batıdaki kadın özgür. istediği gibi giyinip geziyor seks hayatını yaşıyor, iş hayatında da var oluyor sonra da feministlik kasıyor. O iş hiç öyle değil canım ya.
Bir de mesela şey var: islamda erkek kadınını koruyacakmış. Kadın narinmiş. Korunmaya muhtaçmış.
Korunma gereksinimini kabul ediyorum mesela. Bence de evet bir eril güce ihtiyacımız oluyor.
Ama o erkekler nerede ya?
Bana sadece oturdukları yerden her hoşuna gitmeyen tepkide bir hak arayışında yaaa sen de feminist feminist konuşma diyen tipler gibi geliyor.
Ben feminist değilim. Asla aynı olduğumuzu da düşünmüyorum.
Ama her kadın savunuculuğunda çok pis bir şeymiş gibi feministlikle itham edilmenin de çok hastalıklı bir bakış açısı olduğunu düşünüyorum.
bugün konumuz "tatil"
ihtiyacımız olup olmamasından bağımsız bize sosyal medyanın ve çevrenin pompaladığı bir tatile git baskısı vardır ve genelde tatil deniz kum şezlong sahilde rakı içmeli olarak yazın yapılır.
ve bu baskı tatile gidemeyen kişilerde yaz anksiyetesi yaratır. buyrunuz bir anksiyete daha.
ya da kış tatili vardır ki onda da kayağa gitmelisindir.
burada önemli olan; tüm dış etkenlerden bağımsız işten izin aldığımız o kısıtlı sürede her gün kafamızı mesgul eden şeylerden uzaklaştırıp bize neyin iyi geleceğidir.
ve bu yeryüzünde tek bir tip insan olmadığından herkes için çeşitlilik gösterecektir ama biz bu konuda da tek yumurta ikizi gibi davranmaya devam etmekteyizdir.
bunun yanından tatilden çok şey bekleriz.
sanki tatil bizi yenileyecektir ve biz dimdinç, yüzümüz ışıldar bir şekilde döneceğizdir.
Böyle olmuyorsa bir problemdir.
Bakın tatilden kişiye söylenen cümlelere;
tatil sana yaramış, parlıyorsun.
çok canlı, enerjik gözüküyorsun.
eee tatile de gittin iyi gelmedi mi ki?
eee tatile gittin yanmamışsın biraz yansaydın bari tatile gittiğin belli olsaydı haaagag bu da neyse.
neyse...
çok gerçekçi bir yerden tatil bize ne vaad ediyor? bunun üzerine düşünmeli.
ve tatilden beklentilerimizi çok gerçekçi bir yerde tutmalıyız. diye düşünüyorum.
öte yandan da o kadar sınırlı bir zamanımızı ayırıyoruz ki o kadar az ki bu zaman tüm beklentilerimizi o kısacık zamana yüklüyoruz:
dinlenme (uyuyayım, şezlongta yatayım, kitabımı okuyayım)
deneyim (buraya gelmişken şurayı da göreyim, şurdan atlyayaım, şuraya dalayım)
yemek (bunu şehre dönünce bulamam, şunu yiyeyim bunu tadayım)
eğlence ( bir desarj olayım, her zaman böyle fırsat olmuyor (konser, canlı müzik neyse))
az zaman çok beklenti sıkışmışlık hissi = tatil anksiyetesi
eskiden soyun devamlılığı için hep erkek çocuk istenirdi.
Şimdi erkeklerin böyle duygusal-romantik bir hayali var.
çünkü herkes biliyor ki artıkkkkkk kadınların bağ kurma kapasitesi çook farklı :p
1 eylülle birlikte storyler şu şekil :
eylül ün ilk sabahı :(
sonbaharın ilk günü :(
eylülle birlikte tatilin son demleri :(
keşke yaz hiç bitmese :(
deniz fotisi üstüne eylül yazıp deniz; seninle nasıl vedalaşıcam :(
koskaca senede 5 günü sahil kenarında geçirdiğim yazı sevmem.
Mesela apartmanımın yanındaki sitede apartman merdivenlerini çıkarken (çünkü asansör hep bozuk) her gün havuzda yüzenleri görürürüm ve serinlemek için duşa girerim.
yazı sevmek bir sınıf meselesidir.
ben sevmem.
seksi, dişiliğini gösteren, vücudunu kapamayı tercih etmeyen kadınlar basit olarak yaftalansa da burda hakkında atıp tutanlardan daha olgun , entelektüel ve yaşam tecrübesi olduğu aşikar kadındır.
insan ilişkilerinde hep anlaşılmak istiyor ama kendisini anlayan kişiye de hep daha hoyrat oluyor.
Genelde sorun çıkaran insanların taleplerini karşılamaya insanlar daha meyilli.
Ben hep bunu gözlemliyorum.
Bok gibi. Güzelleştirmek için süreki çabalıyoruz, her şey için bir efor.
Çok yoruldum. Çok yoruluyorum.
Bazen güçlü bir çığlık basıp telefonu kapatıp sapsakin bir yere gitmek, şıpıdık terliklerimle dolaşmak istiyorum.
Yarını düşünmemek, tüm dertleri kısa bir zaman da olsa unutmak istiyorum.
Keşke bazen gerçekten hayatın tüm akışı dursa ve bize mola verdirse. Tamaam dese şu an senin için her şey durdu bu senin zamanın ne istiyorsan onu yap. Ama olmuyor, olmayacak.
Sen tümm bu akışta kendine anlar yakalamak için var gücünlr çabalayacaksın.
gücü elinde bulunduran kişiye şefkat duymak.
şöyledir: gücü elinde bulunduran kişiye karşı güçsüz hissetmemek için güçlü olanın o değil de siz olduğunuza kendinizi inandırır ve vah vah dersiniz ona.
oysa ki onun ahlık vahlık bir hali yoktur kuzucuğum.
mesela birisinin bir konuda sizden iyi olduğunu düşünelim. onu geçmeye çalışmak, onunla yarışmak, imrenmek vs bunlar olabilecek duygulardır.
fakat siz ya aslında şu kısımda da o kadar iyi değildi, ben ona bir yardım edeyim dediğinizde bir şeylerden(o konu özelinde sizden daha iyi olması gerçeğinden) kaçıyor olabilirsiniz sayın seyirciler.
doğrudur.
bu nedenle ayrılıklarda bir kişiyi geride bırakmazsın sadece, kendinden gerçekten bir parça eksilir.
aslında kayıp kendinden bir şeydir, "eksik hissediyorum" dediğin şey burdan gelir.
birbirimizi böyle aşağılamalara cidden gerek yok ve bunun gerçekçi bir analiz olduğunu düşünenlerin tekrar bi düşünmesini isterim.
yahu biz insanlar 2-3 yıllık boktan, hiçbir kişisel çıkarımızın olmadığı, üstüne aşağılanıp yok sayıldığımız, ilişkide kalmak için ama beni seviyor un arkasına sığınıp ilişki bitiremeyen insanlarız.
en eğitimli kadın da böyle, erkek de.
şimdi sen çıkıp 20 yıllık bağlılıklarını kopartamadılar diye insanlara cahil de.
değişim bazıları için heyecanken birçok kişi için korkudur.
ve bizler bildiğimiz kötü bir durumun içinde kendimizi bilinmezlikten daha güvende hissederiz.
herkes kendini bir gruba ait hissetmek ister ve üzgünüm muhalif seçmen de bu tonda konuşmaya devam ettikce burada kendilerine bir alan açabileceklerini düşünmüyor insanlar.
ben şahsen siyasetçilerin psikoloji, nöroloji, sosyoloji bilmesi gerektiğini düşünüyorum. toplumu okuyabilmek için bu şart.
sen ne anlatırsan anlat anlattığın şeyin onda daha fazla olduğunu söylemeye başlamadan önce muhakkak şöyle söze girer:
"bir de beni düşün"
örneğin;
işinden dem vurursun der ki; bir de beni düşün ben böyle böyle çalışıyorum.
ailenden dem vurursun der ki; bir de beni düşün ben nne yapayım.
yoruluyorum dersin der ki; bir de beni düşün sen en azından şöyle böylesin.
bu ara yalnız hissediyorum dersin der ki; bir de beni ben düşün sürekli evdeyim.
düşünmüyorum kardeşim neden seni düşünüyorum şu an ben.
Freud'un Dora takma isimli hastasının tedavi sürecini anlattığı eseridir. Fakat Dora psikanalizi yarıda bıraktığı için tamamlanamamıştır.
Dora nın geçmeyen şiddetli öksürük ve ses kısıklığı gibi şikayetleri vardır ve Dora'nın babası Freud'tan kızını tedavi etmesini ister.
Vakayı çözmek için rüyaları analiz eden Freud ağızda gerçekleşen bu psikosomatik durumun Doranın babasıyla arasındaki ödipal dürtülerden kaynaklandığını sonucuna varır.
Çünkü aynı zamanda Dora'nın babasının bir sevgilisi vardır ve sevgilisinin de öksürük şikayeti bulunmaktadır. Ve Dora aslında bilinçaltında babasıyla birlikte olabilmek için babasının sevgilisini taklit etmektedir.
Rüya analizleri aracılığıyla vardığı bir başka sonuç ise; Dora'nın babasının sevgilisine aşırı öfkesinin ve babasına ya ben ya o diye rest çekmesinin arkasında ise Dora'nın kadına duyduğu eşcinsel arzu yatmaktadır.
Freud'un bir kitabı.
çocuk cinselliğinin yetişkin cinselliğini nasıl etkilediğinden bahsederek cinselliğin sevişmeyle sınırlı olmadığını anlatmaya çalışır.
Yetişkin hayatlarımızda yaşadıklarımızın çocukluğumuzdakilerin bir tekerrürü olduğunu da şöyle dile getirir:
"Aslında biz hiçbir şeyi bırakmayız. Bıraktığımızı sandığımızda, o şeyin yerine mutlaka başka bir şeyi koymuşuzdur. Vazgeçiş biçiminde beliren bir davranış aslında alıştığımız ve tattığımız bir şeyin yerine başka bir şey koymaktır"
bugün sosyal medyadan neden bu kadar uzaklaştığımı düşündüm.
Tabiki kullanıyorum,geziniyorum.
ama birşeyler paylaşma ve görünür olma isteğim gün geçtikçe azalıyor.
öte yandan görünmek ve kötülenen, sürekli eleştirilen o like bağımlılığı da en insani istek.
bir noktada iletişimde olmak demek.
belki de bu kadar düşünmemek lazımdır bazen az paylaşırsın bazen çok.
bugün açıklanan zam oranı ve yan haklarıyla birlikte şube müdürüyle, akademisyenle vs aynı maaşı almaktadırlar.
çaycı ablamız maaşının 23 bin tl yi bulduğunu söylerken 1. derece şube müdürü maaşı 21, memur maaşı 12'dir
bu bir akıl tutulması.
kamu kazanı artık su kaynatıyor.
birlikte her şeyi bırakıp gitmek bihter'in hayalidir, Behlül ün değil.
unutulmamalıdır ki nihan a gidene kadar bihter'in de behlül ile kaçmak gibi bir niyeti yoktur.
sen behlül ün yanında kocanın elini tutarken iyiydi dimi bihter.
bihter in istediği gibi sonuçlanmadı diye behlül ü kötüleyemeyiz.
bu çalışma saatleri aklımızla oynuyor ya değişsin ya da bu her şeyi yapabilirsin manyaklığı bitsin.
çalışma saatleri dışında yapılacaklarla ilgili empoze edilen çok fazla şey var.
kişisel gelişim, seyahat, yeni beceriler vs.
bunları yapamadığında ot gibi yaşıyorsun diye bir eleştiri bombardımanına tutuluyorsun.
bu çalışma saatleri ot gibi yaşayacağın şekilde seni programlıyor, sonra da senden insan üstü bir çaba bekleyip sosyalleşemediğin için sana kendini kötü hissettiriyor.
iş çıkışı birası güzellemesi, kafada yapılacak bir sürü işle saat 6da işten çıktıktan sonra çok nadir mümkün oluyor.
güncel durumda bir bira + bir kadeh şarap + 10 midye + patates kızartması + dondurma nın 1400 tl tuttuğunu öğrendim.
artık ne kadar tutarsa tutsun fiyatları normalleştirdiğimi düşünürken asla normalleştiremediğimi fark ettim.
asla başarılı olamadığım şey.
iş hayatının dinamiklerini anlamıyor ve ayak uyduramıyorum ben.
bir dönem işle ilgili kendimi duygusal olarak aşırı yıprattım.
her şeyi kişisel algılayarak değerimi iş üzerinden okumaya çalıştım.
şimdi sanki yaptığım hatalar ve aldığım karşılıklar aynı etkiyi bırakmıyor.
şimdi de asla çalışmadığım her şeyi geçiştirdiğim onu ben yapamam dediğim bir döneme girdim.
şüphesiz bu da sağlıklı değil. bakalım deneye deneye buluruz belki.
