Üniversitede ikinci öğretim okumuştum birkaç sene. Gece dönüş yolunda sokaktaki köpekler koruyucu meleğim gibi olurlardı.
Dişi olmasına rağmen paşa ismi koyulmuş torun torbaya karışmış yaşlıca bir köpek vardı özellikle. Duraktan 3 4 dk uzakta ev bellediği bir yer vardı, oraya geleceğim saatlerde yolun başında beni bekler, evime kadar olmasa da kendi bölgesinin en ucuna kadar eşlik ederdi bana. Koşup kuyruğunu sallayıp zıplaya zıplaya kendini sevdirirdi.
Geceleri daha rahat yürümeme yardımcı olan koca kızımı özlettiniz
Değiştiğinin farkına varmak ilginç bir deneyim. Değişim hem herkesin başına gelecek kadar sıradan olan bir eylem hem de yavaşlığı ile görünmez kılınıyor.
Bu değişim her zaman olumlu olmak zorunda da değil, ya da olgunlaşmak gibi olumlu gözüken ama daha can sıkıcı bir hale de gelmeye müsait.
Canı yana yana değişen insanlar sanırım eski hallerini en çok özleyen ve eskisi gibi olamamanın hüznünü yaşayan insanlar oluyor.
Babam küçük bir ameliyat sonrası sürecinde. Doktoru boğazına yapışmaması için nane kekik gibi taneli baharatlar kullanmaması gerektiğini söyledi.
Bunun üzerine kedisini onun taramaması gerektiğini, tüylerinin de yapılabileceğini söyledim. "Gerekirse maske takarım sorun yok." dedi.
Ne yazık ki sevgili babam bunu söylerken aklıma 3 4 yaşlarımdan bir anım geldi. Sinir hastası olan babam, o yaşlarda bana çok sert davranırdı. Beni dövdüğünde ağladığım için daha da çok kızardı, ağzımı iki elimle kapatarak ağlama huyu edinmiştim.
Karşısında ondan korkusuna rahatça ağlayamayan kendi canından kanından 4 yaşlarında kızı vardı.
Bugün onun ağzından benden esirgediği merhamet ve şefkatin bir kedi için beslediği kelimeleri duyduğumda sadece bunu düşünebildim. içimde o kediyi kıskanan 3 yaşındaki halimi taşıyorum ve bu durum gücüme gidiyor.
Yetişkinlerde dikkat eksikliği ve hiperaktivite bozukluğu çocuklarda olduğu gibi sevimli gözükmüyor ne yazık ki. Belli bir yaşa gelmiş, kimi zaman yalnız başına bir bok beceremeyen, aklı hep karışık olmak gibi gözüküyor. Basit bir karar vermek, çok küçük planları hayata geçirmek (örn: bugün aynadaki tozları sileceğim) dünya yüküyle ağır işmiş gibi hissettirirken anlık enerji patlamaları yahut doğaçlama gelişen durumlar sayesinde hareket sağlanabiliyor. Bana hissettirdiği, gün boyunca kendimle savaştığım.
Pandeminin ilk zamanlarında keşfettiğim sanatçı. Yeni nesilden gerçekten "sanatçı" demeyi en çok hak eden kişilerden biri olarak görüyorum.
Şarkılarının sözleri şiir olarak okunabilir, sesinin rengi inanılmaz hoş, yetenekli bir adam.
Severek dinliyoruz efenim
Anlamsızlık ya da artık konuşmak istememekle karıştırılmaması gereklidir. Çok kırgınım bunu böyle ifade etmeliyim demek son derece sıkıntılı bir ifade biçimidir.
iletişim için en az iki kişi ve bir de anlaşılma gereklidir.
Çok çeşitli hastalıkla uğraşıyorum. Otokontrol mekanizmam olabildiğince zayıf. Vicdan azabı ve pişmanlıklarım beni öldürüyor, kendimden nefret ediyorum. Aşırı anaç bir insanım ama anne olamayacak biriyim, doğmamış olan o hayali yavruma iyi anne olamayacağım için yapmamak daha doğru olacak diye düşünüyorum. ilaçlardan da hastanelerden de nefret ediyorum. Bazen gerçekten de iyileşmek istiyor muyum diye soruyorum. Özgüvensiz davranmamın sebebi kendime olan beğenimi bastırmak için mi emin değilim (zira onu dahi haketmediğimi düşünüyor olabilirim bilinçaltımda.)
Az yedim çok içtim. Hâlâ içiyorum. içki ayırmadım. Alkolü kendime yakıştırdım. Her türlü uyuşturucudan tattım. Bağımlılıktan nefret ettim. Gitmemi, terk etmemi engeller diye. Ne bir maddeye ne bir insana bağlandım. Sırf bunu kendime kanıtlamak için eroin kullandım, aşık oldum. ikisini de arkama bakmadan bırakıp gittim.
--spoiler--
--spoiler--
Kayra, ne kadar yalnızsan o kadar uzağa gidersin. Ne kadar terk edersen o kadar ölürsün demiştik. Hatırlarsın... seni abidjan'daki otel odanda gördüğün rüyalardan uyandırdığım için pişman değilim... ama bil ki, zihnin cehennemindir. Sonsuza kadar yaşayacak. Senin gibi. Öldüğünde ise, sen orada olmayacaksın ne yazık ki!
--spoiler--
--spoiler--
Orospu çocuğu kan kardeşim kinyas gitti. Yok oldu.
Bir süredir gitmek istediği tiyatro, konser, envai çeşit spor turnuvası bileti ya da imzalısından sevdiği bir yazardan kitap.
Bence en güzellerinden biri bunlar.
Amazon prime time 'in orijinal yapımlarından gelmiş geçmiş en gerçekçi süper kahraman içerikli dizidir.
Çizgiroman yazarının + yönetmenin gerçekçilik boyutu birçok aşamada ele alınabilir, biz ne olur ne olmaz spoiler kullanalım;
--spoiler--
* Sıradan bir insan güç sahibi olsa tamamen melek gibi mi olur yoksa bunu kötüye mi kullanır diye sorsam herhalde hiç kimse ilk seçeneği düşünmez. Yazar da tam olarak buna parmak basarak masalsı temayı buraya çekiyor.
*Aksiyon filmlerinde sıkıcı noktalar eş geçilirken dizide öldürdükleri kişinin kanını silmelerini gösteren, sıradan izleyiciye değersiz gelebilecek sahneleri de ekleyip gözümüze sokmuş.
*Estetik değer günlük hayattakinden yüksek değil. Demek istediğimi sanırım en güzel Hughy ile Annie nin bankta konuşurken ağzında yemek olması, yutkunup bir yandan hızlı hızlı cevap vermeye çalışma sahnesini örnekleyerek verebilirim. Son derece günlük hayattan, doğal bir oyunculukla yansıtılmış.
*Çizgi romandaki odaklanma sahnesi çizimlerini eş tutabilmek için müziklerin kullanımı güzel bir taktik olmuş aynı zamanda.
Ayrıca sezon finali ağızları açık bırakıp sonraki sezonu iple çektirecek şekilde mars etmiştir beni.
--spoiler--
Kendini izlettiren, güzel ve kaliteli dizi diyip özet geçelim. Tavsiye edilir.
