4 haftada şampiyon ilan edenler tarafından 4 haftada lige havlu attırılan takımım. işte bakın renkli takım sempatizanı arkadaşlar, her fırsatta gelip klasik beşiktaşlı abartması diye salyalar saçarak yaptığınız saldırının muhatapları bu yanar döner güruhtur. 4 te 4 yapınca götü kalkan da, siker sokarız edebiyatı yapan da, 4 te 3 (puan) yapınca öldük bittik, havlu attık bu sene de çöp oldu diye ağlayan da aynı yavşak zihniyettir. şurada yazmaktan kollarımız koptu, hala bunu kendi takımdaşlarımıza kabul ettiremedik, bari siz yapmayın şu yavşak tavrı.
gelelim takıma. artık maçı izlemeyi geçtim, sözlü anlatımla bile çıldırtma potansiyelini yakalamış bir hücum mentalitesi var. eğer senin maçının anlatımında " gelişen beşiktaş atağında sol kanatta topla buluşan almeida'nın ceza sahasına ortasında defans topu uzaklaştırdı" benzeri bir cümle defalarca geçiyorsa, sekeyim o mentaliteye ben! lan senin golcü diye tek adamın var, adamın forvette durduğu yok, seyyar seyyar geziyo, boşalttığı yere de defans yerleşiyo, kapanıyo hamle alanların böylece. madem almeida'yı koyuyosun, ömer'i de oynat birader. hem hava topu vermezsin rakibe, hem de çift forvetle rakibi çıkartmazsın kolay kolay, hele hele anadolu takımlarını. almeida eşşeği istediği kadar kaçsın kenarlara, ortada en azından ömer bulunsun da orta yapıldığında 1,5 metre boyundaki kanatlarımız kafa vuracak diye gökten 7-7 zar atılsın diye beklemeyelim. ha ömer sakat mı? koy abi kerim'i ileri. bu çocuk ümit milli takımda tek forvet oynuyor, elin izbandut avrupalılarına golleri tıkalıyor, şu sikko ligde mi yapamayacak nedir yani? at mami'yi sağ kanada, kes artık şu olcay'ı, çek gökhan'ı sola. ya da tam tersini de yapabilirsin, sana kalmış. yeter ki bir umut ışığı görelim. millet yana yakıla obradovic diyor, adam barca'yı cska'yı madara ediyor diye ilah mertebesine yükseldi ama bu adam farkını sikindirik bir hazırlık maçına biz tam kadro çıkarken, 15 yaşında bebelerle oynadığı için, beşiktaş'a bile kaybetti demekten korkmadığında göstermişti, euroleague maçlarında gencecik çocukları tereddüt etmeden hayvanların arasına atabildiği için de şimdi meyvelerini toplamaya başladı bu cesaretin.
benzer şekilde bilic'in de bu yönü takdir ediliyordu, muhammed'i skor 3-0 olsun da rahat rahat oynatayım diye beklemeyip 1-1 giden maçta oyuna sokabildiği için, onunla özel olarak ilgilendiği, her fırsatta babacan tavırlarıyla, diyaloglarıyla çocuğa hırs ve özgüven aşılayabildiği için sevildi bilic. yok gitarıymış, küpesiymiş, orak-çekiciymiş, çok da fifi, çok da lülü lan. damat mı alıyoruz takıma, hoca mı? gördünüz işte yardımcısı jurcevic'i, o adamın bilic'ten çok daha fazla kulübe tecrübesi olmasına rağmen bir sekim yiyemedi 3 haftada. çünkü liderlik meziyeti yok, cesareti yok. bilic başarıya ulaşacaksa, ilk 4 haftadaki cesaretli bilic olarak ulaşacak. belli ki göz göre göre anasına küfreder gibi haksız yere verilen ceza pıstırmış adamı. burada girsin işte önder özen devreye. moral aşılasın takımın hocasına. başkan gelsin öyle şampiyon olcağımıza inanıyom ben yea bıy bıy diye demeç vereceğine hocam, koruyacağız seni, yedirmeyeceğiz merak etme mesajını verebilsin hocasına. liderlik budur arkadaş, ben kulübün başkanı değilim lideriyim demeye başladıysa fikret orman, bunları yapacak. o yapmıyosa, yetkili yönetici yapacak. yahu rakipler şike şüphelisi olup ülkeye girme yasağı koyulan başkanları, oyuncuları, hocaları, yöneticileri utanmadan sıkılmadan, hiçbir yaptırıma maruz kalmadan takımlarında tutabiliyor, sende lobi sıfır, daha tertemiz hocanı bile koruyamıyosan bi zahmet şampiyonluktan bahsetmeyeceksin. artık temiz futbol diye bişey yok. lobiyi yapan düdüğü çalar bu kadar basit.
özeti de geçeyim. kendisini tutmanın ne anlama geldiğini, neleri göze almak, neleri beklemek, nelere şaşırmamak gerektiğini bilmeyen şuursuz kitleleri sürekli şaşırtan takımımdır beşiktaş.
daha önce de söylemiştim, mitolojik çağda bütün toplumlara hakim olan anlayışa uygun bir biçimde, "yabancı"ları da kendilerine referans vererek tanımlayan fars toplumunun, kimi zaman müttefik, kimi zaman rakip oldukları türklerin yaşadığı yere kendilerince verdiği isim.
esasında, iran-turan ilişkileri üzerinde epey yazılabilecek bir konu. yazasım da geldi aslında ama, "zaman kısa, ben yorgunum, yol uzun" şairin dediği gibi, "tarifi imkansız acılar içindeyim", başka zamana artık.
ancak belirtmeden geçmeyelim, iranlılar nasıl önce türklerin yurdunu, o dönem toplumlarına hakim olan üslup ve anlayışla, kendilerinden yola çıkarak, kendilerine atıfta bulunarak yüzeysel bir biçimde tanımladılarsa, daha sonra, kendi öz kimliklerini de ancak "turan düşmanlığı" üzerinden koruyabildiler. başarılı oldular mı? büyük oranda, evet. herkes şahname'den bahseder "türklerin yönetiminde git gide yok olmaya başlayan farslık şuurunun diriltilmesi" meselesinde, ama firdevsi bu konuda tek değildir, bir de tarih-i taberi vardır mesela, zannedersem bir 50 yıl önce yazılan. öyle başladı, öyle devam etti, şimdilerde, türk'e ait olan herşeyi fars'a has göstermek çabasında kendini gösteriyor. eh, şaşaalı bir geçmiş, ardından büyük bir bozgun; önce arap, sonra yüzlerce yıl türk egemenliği. (son türk hanedanı 1925'te yıkıldı. ki, bu olaylarda aktif rol alan setter han da bir türk'tü, yeni şah sülalesini oluşturan pehleviler anadilleri gibi türkçe konuşurlardı.) ancak böyle koruyabildiler kimliklerini.
farslar tarafından böyle adlandırılan bu ülkenin sahipleri ise, farsları seviyorlardı bir zaman. bakın ne diyor divan-ı lügat-it türk'te:
tatsız türk bolmas başsız börk bolmas (acemsiz türk olmaz, başsız börk olmaz.)
öncelikle belirteyim, "tat" kelimesi bildiğim kadarıyla "yabancı" anlamındadır. ancak sanırım tarihçiler ve uzmanlar burada kastedilenlerin farslar olduğunu düşünüyorlar. ve anlatılana göre, bu atasözünün ortaya çıkmasının sebebi, soğd hizmetkarların, çinlilerin ayakoyunlarına kafası basmayan biz safdil türkleri sürekli uyararak, ayık olmalarını sağlaması imiş. doğru mudur? doğru olabilir.
ha, işin sonu, eğer rivayet doğruysa, firdevsi'nin mezarını "kalk ayağa, küçük gördüğün türk geldi!" diye tekmeleyen timur'a da dayanmıştır, belirtmeden olmaz.
son olarak, "iran" kelimesi ile bir ikileme şeklinde kullanıldığında, divan şiirinde bir mazmun oluşturur efendim. örnek:
"ey sabâ gördün mü mislin bunca demdir âlemin
püşt-i pâ urmaktasın iran'ına, turan'ına."
ben de kullandım ve belirli bir süre sonra uzun cümleler kurmakta güçlük çektiğimi fark ettim.
sanki zekam 20 ıq birden düşmüş gibiydi.
ki mallık kullananlarda gözlenen gelen durumdur.
uzun süre kullananlarda gözler baygın baygın bakar.
artık kullanmıyorum, sporumu yapıyorum, kafam açık ve çok daha mutluyum.
galatasaray'da aydın yılmaz kadar şans verilen genç oyuncu hatırlamıyorum. artık 25 yaşına geldi ve genç diyebileceğimiz çağları da atladı. her hocayla oynadı, her dönemde forma şansı buldu. mancini aydın'a ekstra önem veriyor. umarım bu seferkini de boşa harcamaz.
inşallah kopenhag maçında konyaspor maçındaki performansını devam ettirir ve hamit'in yokluğunda sağ kanadın bir alternatifi olduğunu bizlere gösterir. iyi yerli oyuncu şu zamanda bi euro gibi ne bileyim bi dolar.
