işte o gün çattı, hayat dediğin bir çorba kaşığında eriyen şeker gibi gelemeden geçti, yeşil rüyadan daha çok grileşmiş beton yığınların arasına doğru muhtemel yolculuğunda otostop çeken rastalı saçlarıyla bir genç kadar, gerçeğin ötesindey huzuru aramak gibi arar oldu yalnızlığını, egzos dumanları ardında mı yoksa içinde mi kaybolacağından bihabar... sonuç itibarıyla bir yazar daha kaydı yıldızlardanda sessiz ve bir o kadarda hisli. Lefke Avrupa Universitesinde ki 5 yıllık maceramdan sonra beni bekleyen acımasız zaman periyotlarına girmeden önce buraya patlamak istedim ey dostlar. Kafalar ise allak bullak, sisler içinde sisler... Muhtemelen saçlarım ağırdığında okuyacağım bu yazım ile bahsettiğim otobanda otostop çeken gencin trajik tırsal yüzleşmesi gibi karşılaşacağım bende geçmişimle belkide tırın altında kalınmış hissiyatlarında ya da bitmeyecek yolculuklara... Bu arada;
--we don't need no education--
Kuzey Kıbrıs'ın Batı Sahiline sınırı olan,Lefke'nin 6 kilometre kuzeyinde yer alan, zamanında siyanürle altın çıkartılmış ve yük gemilerine yüklenmiş 2 tane eski iskeleye sahip atmosferik bir bölgedir. Türkçe karşılığı ise Gemikonağı'dır.
Othello şarabını alıp,eski Karyağdı Hotel önünde denize sıfır bir şekilde çırpınan dalgalarla bütünleştirdiğin ruhunla birlikte,sert girintili çıkıntılı zamanın yıprattığı merdivenlere bedeni oturtup,adeta hayattan kaybolup sadece ama sadece kendinle başbaşa kaldığını,Dimness Through Infinity kulaklıklarda ve de In The Forest of Melancholy çalıyorsa hele daha da çok diplere doğru giden yolculuğun ilk safhalarından biridir.Ayrıca kendinle başbaşa kalmaktan daha çok kendinle başbaşa kalmaktan zevk alabilmek çok daha önemlidir.
