buraya yazacaklarımdan dolayı beni yargılayanlar olacak, bana kızanlar hatta küfür edenler, adam değilmişsin diyenler olacak inanın siz de haklısınız ama yaşadığım duyguyu yaşasaydınız benim yerimde olsaydınız siz ne yapardınız? iyi ki de değilsiniz…
bundan 1 yıl önce benden 8 yaş genç bir kızla tanıştım ben 33 yaşındayım. 7 yıldır evliyim. bu kızla ilk tanıştığımda hiçbir yakınlık göstermedim hatta beni evine çağırdığında gittim ve olamayacağımızı anlattım ama iki hafta sonra onu özlediğimi fark edince ben aradım… o gece ilk kez beraber olduk sonrası, sonrası zaten aktı gitti. sevgili gibiydik. gerçi ilk başlarda ikimiz de ‘sadece sevişiyoruz’ modundaydık o date’e çıkıyor bana anlatıyor başarısız datelerinle dalga geçiyorduk. aylar geçti, beraberliğimizin beşinci ayında bir anda beni bıraktı, evlisin devam edemeyiz dedi o an canımın acıdığını aslında onu sevdiğimi hatta aşık olduğumu fark ettim. sonra tek bir sözümle ikna ettim onu; yarınımız yok diye bugünümüzü yok etme… sonrasında yine sadece seviştiğimiz neredeyse dışarıda vakit geçirmediğimiz bir beş ay daha. bu beş ayda birbirimize aşık olduğumuzu defalarca söyledik ama bir gün geldi, öyle bir gün ki ülkenin de kaderini belirleyen o gün 28 mayıs 2023… eşimle bu kızla tanıştığımdan beri neredeyse hiç yakınlaşmamış toplasan bir elin parmak sayısını geçmeyecek kadar birlikte olmuştuk. ama o gece seçim sonucunum üzüntüsüyle çok içmiştim o gece eşimle birlikte olduk… 3 hafta sonra eşimin hamile olduğunu öğrendim. sevgilime onu kaybetme pahasına hemen bunu söyledim. ona yalan söylemezdim. sonra bir ay çalkantılı bir şekilde devam ettik ve bir gün ona ‘bu rasyonel değil devam edemeyiz’ dedim. yollarımız ayrıldı. filmlerdeki gibi bir aşk yaşadığıma inandırmıştım kendimi öyle ki eşimin iş sebebiyle istanbul’da olmadığı bir hafta sonunu sevgilimle beraber geçirdik. veda anında kapıda oturduk yere düştük ve ağladık. sonra çıkıp gittim. ne o beni ne ben onu arayacaktım. dayanamadı üç gün sonra aradı. yine buluştuk, sonra ben böyle dayanamayacağımı söyledim çünkü ne sarılmama ne öpmeme izin veriyordu benimle sadece paylaşmak konuşmak istiyordu. yapamam dedim bu acıya dayanamam seni görmemem lazım… yine gittim ama çok alkollü bir gece yine ona gittim… bu sefer sarıldı, bu sefer beni yatağına aldı. sevgilim var ona daha fazla bunu yapamam dedi. yıkıldım… şimdi beni kötü geçen gününü paylaşmak için arayıp limanımsın diyor ben ise geç kalmış bir kararı almadığım ve yaptığım bir hatanın (karıma doğru zamanda doğru şeyleri söylememek) acısını yaşıyorum. hiçbir arkadaşıma anlatamıyorum, anlatamamak daha kötü içinde büyüyor acı. nasıl kurtulurum nasıl geçer bilmiyorum. her şey anlamsız…
fifa'nın en çok bağımlılık yapan modu. ancak aklımda bazı sorular var. topladığım jetonlar ve çeşitli görevlerle ortalsmsnın üstünde bir epl kadrosu kurdum ama bunu geliştirmek için illa jeton kazanıp yeni oyuncular mı almam lazım? ve bunu yaparken de yani jetonları maç yapmadan kazanamaz mıyım? bir diğer sorum da kiralık oyuncular için 7 maç için verilen adamı sonra tutamıyoruz değil mi? son olarak da if ne arkadaşlar:(
kendimi bildim bileli başımda olan 'bela'. el sıkışamıyorum çekiniyorum. hiçbir şeye dokunamıyorum. her türlü kremi kullandım ama fayda göremedim. çözüm için fikri olan mesaj kutuma bir mesaj bırakabilir.
aslında geldiğimiz noktayı olaya gösterilen tepkiler özetliyor. insanlar, durumu 'Mehmet Topal'a bile' cümlesi cümlesiyle kınıyor. demek nefret objesi olabilecek bir futbolcu olsa kurşunlanması anormal karşılanmayacak.
benim de içinde bulunduğum dönemin adaylarıdır. acemiliğini samsun, usta birliğini ise tekirdağ çerkezköy'de yapan yazarlar mesaj kutumu renklendirirse ne de güzel olur.
sosyal psikoloji sınavında incelemesini yapacağım ve bu deneye örnek olabilecek olan yaşanmış veya yaşanabilecek toplumsal bir örnek aradığım deneydir. yazarlardan yardım beklenir.
edit: das experiment filmi dışında bir örnek olması lazım.
joel: nasıl beğendin mi ayakkabıyı? senin o gün bayıldığın model dimi?
xxx: evet, beğendiğim model çok teşekkür ederim
joel: hep güzel günlerde giyersin umarım:)
xxx: joel şey.. ben yapamıyorum, artık eskisi gibi hissetmiyorum.
joel: efendim?
xxx: bitti işte gidiyorum.
zordur yalnızlık, alışması, alıştıktan sonra da zevkini çıkarması daha bi zordur
ben kolay alışırım her şeye ya da öyle sanardım
oysa şimdilerde ellerinin yokluğuna
kabuslarımda seni başkalarının kollarında görmeye
gözlerimin önüne güzel yüzünün silüeti düştüğünde göz yaşlarımın yanaklarımdan süzülmesine
seni o'na kur yaparken görmeye hiç ama hiç alışamadım.
ne zor şeymiş şu alışkanlık oysa ne kolay alışmıştım her daim mis kokan tenine...
bu gibi tiplere yapılan bu eylemlere hala nasıl olur da saldırı denir anlamıyorum. bu tip eylemlerin vatan için yapıldığı unutulmamalıdır ve sonuçta akın birdal düpedüz türkiye cumhuriyeti'nin bütünlüğünü tehdit eden 20 milyon kişiden biridir.
anlamsız bir şekilde profil fotoğraflarımın altındaki beğen tuşunun yok olduğu site. bu konuda yardımcı olabilecek biri varsa seve seve mesaj atabilir bana.
yorumları tarafsız olan, adam gibi adamdır.
gelelim bugün yaşadığı tatsız olaya;
twitter hesabından birine küfretmesi en az bizim * birine küfretmemiz kadar ayıptır daha fazlasını dillendirmek saçmalığın daniskası olur. gelelim küfür ettiği arkadaşın uslubuna yaşından oldukça şüpheliyim bu arkadaşın çünkü bir tweetinde aynen şöyle diyor:
"adamsan msn adresini yaz orada yaz erkek gibi.. sen kiminle konustugunun farkindamisin" 15 yaşındaki ergenlik bunalımına girip kurtlar vadisi gazıyla millete kabadayılık yapanlardan farkı nedir bu arkadaşın?
96 flashbacklerinde ömer, cengiz ve ali'nin giydiği brezilya formasında 5 yıldız var. oysa o yılda brezilyanın 4 dünya şampiyonluğu vardı. mantık hataları yapsalarda seviyorum ulan bu diziyi!!!
