Bugünlerde kendimi berbat hissediyorum.Anlamsız ve manasız.Hiç olmıycak ve biticek olan biriye bişeye nekadar anlamlar yükleyip nekadar çok şey beklemişim.Şimdide acısını çekiyorum aptalca.Bidaha yapmıycam dediğim şeyleri yapmaktan,aşktan bu kadar şey beklemekten o kadar çok bıktım ve tükendim kiii kendim bie artık bunun ağırlığını kaldıramaz oldum.Bazen düşünüyorumda aşkı ve sevdiği insana bu kadar saygısı olan bu kadar önemseyenler var mıdır diye.Bu son durum bütün umutlarımı ve beni sonuna kadar tüketti.Hiç bu kadarını tahmin etmemiştim.Kaderrr Kaderr herşeyi ne kadarda kolay kadere bağlıyoruz elimizde olmadan.Olmadıysaa eğer oturup kaderde yokmuş kısmet deilmiş deyip kadere inanmakk...
Bazen hepimiz yaşarız bu duyguyu,insanı anlamsızlaştıran,hayattaki herşeyin bittiğine bizi inandıran iğrenç bir duygudur.Ama bunu bile bile devam etmek ve yeniden umutlar taşımak zorundayızdır.Belki de taşıdığımız umutların hiç olmaycagını bile bile.
Bilmiyorum kimi ne kadar ilgilendirir ama bugün çok hüzünlü ve mutsuz geçiyor benim için.Kol ve bacak nakli olan şevket çavdar’ın ölümü beni mahvetti kahroldum resmen.Hiç tanımama ragmen içimden birşeyler koptu sanki.Bu çocugun ölümü hayatın ne kadar acımasız olduğunu birkez daha gözler önüne seriyor.Hayat ne kadar enteresan ve tuhaf.Kimileri için bayram kimileri için zindan.Normal sapasağlam bir insanken elektrik akımına kapılarak kolları ve bacaklarını kaybedişi çaresizce yıllarca kaderine boyun eğişii..Ve en sonunda hayatı üzerine bir umut için kumar oynayarak acımasızca kaybetmesi.
Bu insana bakınca ne kadar çok şeye şükretmemiz gerektiğini görüyoruz.insanlar dudaklarını gözlerini begenmeyip estetik peşinde koşarken o çocuk sadece yürümek ve ellerini hissetmek istiyordu.Haberlere bakıyoruz bir tarafta angelına jolıe’nin futursuzca bacaka sergilemesi,bir tarafta sadece bir bacaga sahip olmak için gelen ölüm.Hayat bu kadar dengesiz ve acımasız olmamalı.Hiçbir zaman adalet olmadığını bile bile yaşamak çok acı.içimize burkan olaylara çok üzüldüm deyip geçmek çok acı.
Aman beren saat ile kenan doğulu prag tatillerinden geri kalmasın,bizi iplemeyen bir ülkenin ödül töreni çarşaf çarşaf tv’lerde internetlerde insanların gözüne sokulsun.Şevket Çavdar’da bir insandı ve bu hayatta hiçbir hayalini gerçekleştiremeden öldü.Bazen kader denen kavrama da lanet ediyorum...Ve bizlerde yarın ne olacagını bilmeden bu acımasızlığın içinde yaşayıp gidiyoruz..
Doktorların hırsı yüzünden ne yazıkki gencecik bir insan öldü.Yazıklar olsun diyorum başka birşey demiyorum.Sırf akdeniz üniversitesi yüz nakli yaptı bizde dördünü birden takarız diyerek kendilerini ispatlama çabası için çaresiz ve umutsuz bir insanı inandırıp kendilerine kobay olarak kullandılar.Çocuga çok üzüldüm normal bir şekilde yaşıyordu halbuki.Ölücekse de doktorların başarısız operasyonları yüzünden değil,kaderinde yazılan şekilde ölücekti.Allah ailesine sabır versin.Kimbilir neler düşündüler neler hayal ettiler.Herkes için ibretlik bir durum bu.Allah hepimizi böyle hırslı doktorların eline düşürmesin.
AŞIK OLMAK AYRILMAK ÇOK KÖTÜ.iÇiNDEKi ACIYLA UMUTSUZLUKLA YAŞAMAYA ÇALIŞMAK BiRDAHA SENi HiÇ ARAMIYCANI GELMiYECEGiNi BiLEREK BEKLEMEK ÇOK ACI.ONUNLA TANIŞTIĞINIZ DEVAMLI HATIRLAMAK,BiRLiKTE GEÇiRDiĞiNiZ VAKiTLERi DÜŞÜNEREK ACI ÇEKMEK,BiZ ASLA AYRILAMAYIZ SENi ÇOK SEViYORUM DiYEN ADAMIN SiZiN iÇiN KOLUNU KALDIRMAMASI ÇOK ACI.
BU HAYAT BU KADAR ACIMASIZ OLMAMALI.YAŞANDI BiTTi DEYiP BU KADAR KOLAY GEÇiŞTiRiLMEMELi.BU ARALAR HERŞEY ÇOK AĞIR ÇOK BOŞ...
Türkiyenin en büyük sorunu.Çok güzel bir başlık.Biz burda bütün gün güncel olan ya da olmayan konularla ilgili fikirlerimizi paylaşıyoruz.Sol tarafa bakıldığında devamlı ve hiç değişmeyen şey olarak en büyük sorun Tabiykiii bekaret,seks,yanlızlık..
Ama içlerinden bekaret türkiye gençliği için çok ciddi bir sorun gibi gözüküyor...
Uzun zamandır sözlükte yazarım.Ama ilk defa itiraflar köşesine bişeyler yazıyorum.Çünkü bugün benim için gerçekten çok zor bigün.içim yanıyor.Hem de tarifsiz bir acıyla.Boşluk,boşluk,boşluk.Uzun zamandır kalbim bu kadar kırılmamıştı belki de.
Canımı yaktı biri.Hemde bile bile.Umursamadı bile.Şimdi ben aptal gibi hala ondan mesaj ve telefon bekliyorum.Olmıycak bişeyi beklemek ne kadar zor.Ama geçicek.Neler geçti.Bu da geçiçek.6 aydır emek verdiğim şey olur dediğim şey elimde patladı.çok üzgünüm...
Ankaradan bir kuş uçtu güneye doğru
kanatlarında sevdanın kar bulutları
Gün batımı masum gülüşler ağlamaklı
yine birşeyler aldı gitti ayrılık hüzünleri
yeni birşeyler aldı gitti ayrılık...
Allah rahmet eylesin.Hiç tanımadığım halde içim acıdı resmen.Ali Taran’ın ona yaşattağı acılar nedeniyle hastalığa daha fazla dayanamadı ve hayata gözlerini yumdu.Bu olay karşınızdaki insan yıllarca hayatınızı paylaştığınız biri de olsa bir anda terkedileceginizi ve yapayanlız da ölebiliceginizi çok net göstermiştir.Ayrıldıktan sonra vogue dergisine verdiği röportajda çektiği acıları okuduğumda fazla dayanamayacıgnı hissetmiştim.Ama işte insanlar çok bencil.Bir zamanlar hayatını paylaştığı insan onu terketti ve yapayanlız öldü.Erkeklerin ne kadar güvenilmez birkere daha ortay çıkmış oldu.Yazık diycek başka bişey bulamıyorum.
Kişinin yapmış olduğu bir durumun daha sonra ona zarar verdiğinde çektiği acı ve üzüntü sonucu hissettiği duygudur.
Sonucu üzüntü ve acı vermeyen hiçbir olay pişmanlık yaratamaz.
Zamanla sessizleşmek..
Nedendir acaba.aslında birçok sebebi vardır.insanlardan kaçmayı,konuşmamayı tercih ederek herşeyi kendi içinde yaşamak,kendi kendisiyle konuşan insanlardır.Ve aslında gözlemlediğimizde ertafımızda zamanla sessizleşen birçok insan görebiliriz.Tabi gerçekten görmek istyorsak.
Bir yıldızın gökten kaybı kadar arsız..
Ahh bu gidiş çok zamansız
Sensizliğin tam ortasında ...
Oyunsuz Oyuncaksız...
Ellerin Ellerinn,şimdi Ellerin Elleri..
