bu ülke neden bu halde diye 2 saate yakın tartıştık bugün sınıfça. barış yanlısı olunmalı, ayrım yapılmamalı insanlar arasında dedik. şimdi facede bi haber düştü önüme. levent kırcanın ölümü için cumhurbaşkanıyla başbakanı taziye mesajı yayınlamamış, takdir toplamışlar bu yaptıklarından dolayı. o tarz insanlara rahmet dilenmemeliymiş. ulan sizin yakıştırmalarınız batsın. insan ölmüş lan orda insan. bi kedi köpek ölünce üzülüyor insan, siz bir insan ölünce üzülmeyip iyi oldu diyorsunuz. sizin zihniyetiniz buysa zihniyetiniz batsın. sözde müslümanlığınızla cahilleri ya da size körü körüne inanan insanları kandırabilirsiniz. ama bizim gibileri asla.
ateistim ben diyip ortamda islamla dalga geçen, sonrasında ise başka ortamda temenni edilen şeye amin diyen insanlar. inanmadığın şeye, inanmadığın dualara nasıl amin diyorsun? dalga geçtiğin şeye nasıl katılabiliyorsun? çok gereksizsiniz. çok.
iyi biri, kafa dengi ve kötü günlerinde iyi günlerinde yanında olacak dost, kardeş bulmak kolay değil. ben o dostumu buldum seneler öncesinde. kız kardeşim yoktu, kız kardeşim oldu. allah herkese böyle arkadaşlıklar nasip etsin. bulduğunuzda da kaybetmeyin o arkadaşlığı.
ya unuttuğum bir anımı hatırlattınız bana. abim buraya götürmüştü beni çok istiyorum diye. önüne bir geldik tatilya kapanmış. duymamıştık kapandığını. o gün beş karış suratla gezmiştim akşama kadar. neye çok heveslensem olmadığının kanıtıdır bu anım. bu olaydan sonra neyi çok istediysem olmadı.
bu sene sınava girecek dostuma bakıyorum. daha yolun başında. koskoca sene gibi gözüken ama çok hızlı geçen bir sene, ya mutlulukla ya hayal kırıklığıyla bitecek. ama kesinlikle zorlu geçecek. kendime baktım da sonunda iyi bir yeri kazansam da neler yaşadım bu senede. umarım o her zaman mutlu geçirir bu seneyi ve yazın bunu kutlarız. umarım.
istanbula yeni gelen arkadaşlara sorduğumuz ilk soru oluyor. metrobüsü gördünüz mü? o mükemmel kalabalık ve sıkışıklığını tattınız mı? bir istanbullu metrobüsü tatmalı...
abimin komutanı şehit olmuştu haftalar öncesinde. fotoğraflarına baktım şimdi. arkasında gözü yaşlı ailesi, eşi ve küçücük kızı kaldı. düşünüyorum o yaşımda babasız kaldığımı. yanımda hiç olamayacak olmasını. şükrediyorum ki hep yanımda oldu hep sevdi, seviyor beni. allah sabırlar versin. çok üzücü.
şuan bitirdim ve ağlamaktan başıma ağrılar girmesine sebep oldu. bütün günümü moral bozukluğuyla geçireceğim galiba. çok güzel ve oldukça etkileyici bir film.
