belirli bir süreçten sonra kaybetmenin en büyüğünü yaşayacak olan insandır. Alkolizmden daha ötedir bira. Çünkü biranın yarattığı bambaşka problemler vardır. Hikayeyi okumadan önce arka plana aşağıdaki şarkıyı açmanız tavsiye edilir sevgili bira severler.
Güneşin batmasını bekliyordum. Karanlık çöktüğü zaman daha az farkedilebilir olacağımı düşünüyordum nitekim. Çünkü herkesin beni izlediğini zannediyordum. Gündüzleri televizyonda izleyebileceğim en izlenilir dizileri ezbere bilmeyi öğretmişti bu sevda. Planlı yaşıyordum. Saatlerime ve saniyelerime karar veren bir aktivitem vardı her gün tekrar etmem gereken.
Beş sene önce lise yıllarında tanışmıştım birayla. Her normal çocuk gibi. Ne yazık ki yanında en iyi giden unsurla pişti olmuşlardı. Aşk ve kahverengi şişe.
Çok heyecanlanırsa insanın eli boşalır, titrer. Ortamdan uzaklaşmak, bir oyuk bulup içine saklanmak ister. Güçlü veya güçsüz herangi bir insanın böyle bir zamanda ayakta durmasına yardımcı olur alkol. Dik durmasını sağlar, cesaret verir. Lakin bira farklıdır. Bira ibnedir. Bira uzun süreli bir beraberlik ister. Diğer içkilerin yanında en çok litre ile mideye girmek ister. Doğaldır. Çıplak kadın bedeni gibi. Kimine göre korkutucu kimine göre arzulanan. Yıllar geçtikçe daha çok tatlı olan.
beş sene sonra lise yıllarımdan bana kalan. Hiçlik duygusu ve kahverengi şişe...
Uzunca bir cümle yazmak isterdim ama ne yazık ki bu topluluk büyük ihtimal lise terktir. Karga vs tavşan muhabbeti örneği verilebilir kavrayabilmek için kendilerini. Peynir falan da vardı zaten bu hikayede. işte bu olayda arka plandaki ağaçdır moderasyon. bakıyor sadece. Sırf manzara olabilmek için.
Anti depresan dolu bir mide. Promil, yasal sınırı güneş batmadan önce zaten çoktan aşmış. Eller titremekte. Araba ayrı heyecanlı, sen ayrı heyecanlı. Konumuz çok önemli;
"birinci kat sevdaları"
Demir parmaklar arasında tutuşulan eller sanki cezaevi gibi. Parmak uçları olmayan siyah eldivenim ince parmaklarını ısıtmaya çalışırken isyan ediyor. Dili olsa haykıracak ve hepimiz ibret alcağız. Başaramıyor.
Mavi, kırmızı renkleriyle memleketimin polisi bölüyor birinci kat sevdamı, el ele tutuşmamı. Babası çıkar diye çekinen bir genç kız. güzel. evet çok güzel. lakin yalancı.
mavi ve kırmızı yanan ışıklı araba, gel al beni. bu bir birinci kat sevdası...
Üyesi olduğum topluluk. Hiç birimiz diğerimizi tanımıyoruz. Doğuştan gelen bir yetenek gibi işte. Yağmur yağdığı zaman "sokakta yürüyen genç adam" olmak doğuştan gelen bir dürtü. Balkonlardan izlenilen yağmurun yanına alternatif unsur olmak içten duyulan bir ses. Bazen koşarak, bazen yürüyerek temayı tamamlama çabası.
Memleketin gerçeği kızılımsı sokak lambaları, yağan yağmuru ve varoş mahallede yürüyen bu genç adamları karpostal gibi bir konuma sokar. itiraf etmek gerekiyor; bunu hepiniz çok tatlı buluyorsunuz.
Ne mutlu bu genç adamlara. Herkesin hoşuna gidebilecek bir eylem yapıyor.
insanların benzetildiği en mantıklı obje. Kar rüzgara ve havaya göre düşer yere. Belki çamura, belki denize. Elinden gelen ve karar verebileceği bir seçeneği yoktur. Ne kadar uğraşırsa uğraşsın aşağıya varınca eriyip "kar tanesi" sıfatını kaybedicektir. Boşa çabalayan tüm insanların kaderi gibi...
x-Mehmet abi nabıon ya ?
y-nabalım işte uğraşıoz. ne istion ?
x-abim 8 boş şişe getirdim. bana 4 bira bi tanede malbuş salla bakalım.
y-noldu lan ibne winston içerdin sen ?
x-arasında 500 bin var be abim. salak mıyım ben
y-siktir lan 7 lira malbuş.
x-dasuhfa senin dünyadan haberin yok abi ya. indi o fiyatlar.
y-hassiktir ordan aq yalancısı.
"ulan zaten yazıon neyin geyiğini yapıon abi" dedim çıktım. yarın bunun intikamı alınır.
Özgürlüğü gerçekten yaşamayan insanların saçmalamasını sağlayan zamanın tümü. insanın zaaflarından ve korkularından yararlanıp bunu mantıksız da olsa gözdağı vererek anlatan insanlar; şu güne kadar adı bilinen ve unutulmayan insanlardır. bilinmeyenlerinin hikayelerini ise 3-4 yıldır uğraşmama rağmen çözemedim. söylemezler onlar çünkü. Anlatmaya gerek duymazlar. bilirler, anlatsalar da hiç farketmeyeceğini. susarlar bu yüzden. peygamberler, krallar, şehzadeler, cariyeler vs... her birisi de kanırta kanırta gelmiştir bu güne. ismi değil cismi vardır onların. düşünmüşlerdir zamanında zekice. bir gün öleceklerini bilmelerine rağmen o tarihe kadar nasıl güzel günler geçiririm derdindelerdir. ihtimaller de önemlidir. çaktırmadan onlarda önsemsenmiştir ama unutulan bir şey var;
o gün size dua edenin torunu, bugün sizi hiç sevmiyor..
Ne zamandır aklımda olan ve sonunda uygulamanın nasip olduğu çok fantastik bir eylem. Bilindiği üzere yılbaşı gecesi atraksiyonlar ve keyifli kısımlar 00:00 dan sonra hayat buluyor. "Onla konuşayım bunla ilgileneyim" derken alkolün etkisi normal mekanlarda haliyle azalıyor. 23:00 dan itibaren ortama girerek bu kısır saat dilimini kendi istediğim müzikleri dinleyerek aşıp, ortama kilise papazı etkisiyle dalmayı planlıyorum. Faydası olabilir gelecek nesil kardeşlerimize diye yazdım. cool adam değilim. *
+Selam Mahmut. Nasılsın ?
-beni boşver. sen ?
+iyiyim. Yarın görüşelim mi senle. çok özledim seni.
-olabilir.
+nasıl yani ? Anlamadım. nerde görüşelim ?
-seni ilk gördüğüm yerde.
+ohş. bu arada ne giymemi istersin ?
-...
+bu ne demek ?
-...
+bebeğim noluyo yhaa
-hiç.
+neyse ben çıkıyorum o zaman yarın görüşürüz.
-ok bb.
arka sokaklar benim bildiğim öğlen vakti izlenir. güzelim geceyi harcamak gereksizdir. Nasılsa bir öğlen mutlaka denk gelinir. Ezel ise zamanında takip edildikce güzeldir. öğlen vakti katlanılmaz.
