(bkz: karpal tünel sendromu) denilen ofis tipi meslek hastalığına yakalanmamak için gereklidir. Ayrıca el bilekten dönmemeli, mause ve laptop çok yakında olmamalı arada kol için mesafe olmalıdır. Başa geldi mi acayip acılıdır da.
belki de gerçekten fiziği güzeldir ama yüzü fiziğinin biraz gerisinde kalıyordur. Çünkü her kız büsbütün bir "güzelim" kelimesini kullanmak ister. Ama görsel merkezli dünya realizmine yenik düşerek yüzünün çağın güzellik algısına göre o kadar da iyi olmadığını kabul eder. Dolayısıyla yine de herkesin ihtiyacı olduğu gibi yaşamak için kendine değer vermesi, değer görebilmesi ve egosunu tatmin edebilmek için "olsun fiziğim güzel" der. Herkes bilir ki bu güzellik de diğerleri gibi düzenin ve çağın dayatmasıdır.
Hiç bitmeyen bir depresyonda, sonsuz çukurlarda, yalnızlıktan korkarken yalnızlığıma hasret bir halde. içimdeki ben'lere asla yaranamıyorken dışındakilere nasıl yaranayım ki? ben azala azala bittikçe onların gücü artıyor artık. önüne geçilemez.
güzel kızım/oğlum diye seven aileden sonra gerçeklerle yüzleşmiş olmanın verdiği yıkıklıktır. ancak çok da üzülmemek lazımdır. bizi de alacak birileri bulunurdur. züğürt tesellisidir ama olsundur. (bkz: her topal satıcının bir kör alıcısı vardır)
Çocukluğumdan beri ailemde kedi beslemenin getirdiği alışkanlık ve acı tecrübelerimle gerçekleştirdiğim eylemdi. ilk minnoşumu (bkz: #35853173) aldığımda henüz 17 yaşımdaydım. ölümünden kendi yetersizliğimi sorumlu tutmamın ve üniversite sınavlarına hazırlanmamın etkisiyle ağır bir depresyon geçirmiştim. tövbe ettim elbette bir daha almam dedim. sokaktakilerle haşır neşir oluşum devam ederken kuzenimin de etkisiyle kendimi tutamadım ve önceden yaptığım gibi yine minicik terk edilmiş bir yavruyu sahiplendim. hatta ellerimde büyüdü sütlerle.
gel zaman git zaman evlat gibi bağlandım, alıştım yine tabii o da kendini sevdirdi. bir önceki kedimle yaşadığım travmanın tekrarlanmasından her zaman korktum ve korktuğum yine yeniden başıma geldi. önceki kedim acılar çekerek ölmüştü. ama yok dedim bu defa elimden gelen her şeyini yaptırdım artık. büyüdü gelişti ilk kızgınlığına girdi kızımız. yalnız dişi kedi kızgınlığını sadece dişi kedi besleyenler iyi bilir. yorucu bir dönemdir fazlasıyla. veteriner aradık dönemi geçirmesi lazım yaşı dolması lazım vs. dendi.
evdeki kızgın kedinin seslerine aile tahammül edemedikçe terasta gezinmeye çıkarılmaya başlandı kedimiz. ben en büyük hatayı bu durumu kabul etmekle yaptım belki de. teras kapalı ancak açık kısımlarına da kedi bu bir delik bulur ve çıkar. bir gün kapı bir aile ferdi tarafından açık unutulur ve kızgın kedimiz terasa, terastan çatılara gider ve bir daha haber alınamaz. aramadığımız delik sormadığımız komşu kalmadı derken yan evdeki oturanlardan biri apartmanda böyle bir kedi gördüğünü ve dışarıdan geldiğini zannederek kapıyı açıp çıkarttığını söyler.
ölen kedimin üzerinden 3 yıl geçti ama hala her hatırasını gördükçe ağlarken bir kedimin daha hiçliğine sebep oldum sözlük. 1 ay oldu ve hiçbir iz kalmadı giden kedimden geriye.
Hani sahiplenerek, evime alarak onlara annelik yaparak aptal gibi iyi bir şey yaptığımı zannediyordum ya. aslında en kötüsünü yapıyordum onlara. şimdi benim yüzümden dışarıda yaşamasını bile bilmeyen, minicik halinden beri kollarımda olan evin yolunu bulmasına da imkan olmayan bir kedi var, belki de yok artık. ben kedilere zararlıyım belli ki. uzak durmam gerekli onlardan, çünkü olamaz olmamalıydı, bu kadar acı tesadüfün benim başıma gelmiş olmasının başka açıklaması olamazdı.
kaldı ki kaybetmek daha da betermiş. dışarıdan gelen her miyavlamayı onun sesine benzetip aramak... cezamı çekiyorum artık herhalde, bu denli masumların sonunu getiren biri olarak. hak ediyorum bu kadarını, evet.
Ama siz yapabilenler olarak bütün kedileri besleyin, oyunlar oynayın sevin onları benim için de. ben lanetlendim çünkü, eminim.
diş fırçalamanın mekruh vs olduğunu söyleyen hocalara inanan insancıklardan kaynaklanan kokudur. diş fırçalamak hijyenin bir gereğidir. parfüm sıkmak, krem sürmek bilemiyorum ama orucu bozmaması gerekir. diyelim ki en kötü ihtimalle mekruh durumuna düşürdü. ancak dışarıdaki insanlar kimsenin bu kokusunu çekmek zorunda değil zira bu kul hakkına kadar gider ve net bir şekilde en büyük günahlar arasındadır. özellikle ramazan ayında kişisel hijyene ekstra dikkat etmek gerekiyor.
4 öğrenci arkadaş çakallık yapacağını düşünerek her biri 1 aylık ücretsiz haklarını 4 kişilik 40 tl olan paketten 4 ay boyunca aralarında dönerler. Bu sayede 4 ay ücretsiz izlemiş olurlar. son olarak sırası gelen arkadaşımız üyeliğini yapar(ben oluyorum). Hatta hatırlatıcısını da 1 ay sonraya kurar ki durduk yere 40 tl'mizden olmayalım diye. Ancak bu hatırlatıcı haber verdiğinde gece olmuştur ve üşenilerek sabah yapılmak üzere ertelenir(çok uykum vardı) Sabah ilk iş iptal etmek olmuştur ancak sabahın 5'inde daha bankalarda çalışan arkadaşlar uykularının yarısında iken netflix hesaptan parayı çekmiştir bile. üyelik iptal edilir ancak 12 haziran'a kadar devam edecektir mecburen. diğer arkadaşlar kişi başı 10 tl vermeyi kabul etmezler. hayırsever 3 kişi ile 1 aylığına netflix kullanmayı düşünüyorum sözlük. zor durumdayım be içime oturdu.
Kesinlikle yanlışlığına katıldığım, ancak hala devam etmesine de şaşırdığım dayatmadır. evet uçurulma riski vardır. ancak insanların sadece bilgi paylaşımı yapması ve belirli konularla ilgili diğer insanların fikirlerini okuması gereken bir platformun neden bu bilgilere ihtiyaç duyduğu merak konusudur.
2 yıl önce bir mayıs sabahı dershane yolunda karşılaşırsın bir kediyle. simsiyah, küçücük, çelimsiz ve hasta olduğu her halinden belli olan bu kedinin yaşamayı ne kadar da hak ettiğini anlar ve alırsın evine. Anneyle kavgalar edilir, eve gelmeyecek terasta kalacak diye sözler verilir. Ve tabii ki eve sokulur...
harçlıklarla ve ev yöntemleriyle bu çelimsiz görünen kedi iyileştirilir. adeta bir canavara dönüşür.
bilirsiniz, üniversiteye hazırlanma döneminin ne kadar da berbat olduğunu. bir yandan lys testleriyle boğuşulurken tam oyun çağında olan bu minnoş kalemlerle savaş verir, ne zaman ders çalışmak için masaya geçilse o da her zaman oturduğu yeri alır. sevmemek mümkün değil zaten zorla da sevdirir kendini. her şeyden kendine oyun çıkarmasını çok iyi bilir. yaz gelince memlekete götürülür. temiz havayı suyu görünce geliştikçe gelişir. Diğer kedilerle anlaşamıyor diye aynı odada uyunur. Gece tuvaleti geldi mi bir güzel uyandırır sizi. Kapının önünde miyavlamalar başlar. Kapı açılır işini halleder ve koşar adımlarla yanınızda alır soluğu. Birkaç sürtünüşü bile yeter size uykusuz geceleri unutturmak için. istanbul'a dönüşte de iyice kilo alır. düşmana korku salar bir hale gelir bu önceden acınası halde olan kedi. Kilo alınca sevmesi de ayrı güzeldir.
Sonraki memlekete gidişte araba olmadığı için götürülemez. bin bir tembihle komşuya emanet edilir. dönüşte ise bize kızgın ve 1 hafta boyu trip atacak kadar sinirli bir kediyle karşılaşılır. Daha yeni yeni kızgınlık dönemine girer. Dişi kedi arayışları başlar. Sonrası ise 15 tatil bir kabusa döner...
Kuzenlerin kedisi gelir. Anlaşamaz iki yetişkin erkek kedi haliyle. Kapılar kapalı tutulur. Kuzenler karşı daireye kedileriyle birlikte yerleştirilir. Ancak bu kedi gelmesinden sonra bizim minnoşta değişmeler olur. Yine miyavlama tripleri başlar. Geçmedi gitti bunun şu dönemi dersiniz ama bu çok farklıdır. Gün geçtikçe aslında bu minnoşun tuvaletini yapmakta zorlandığını anlarsınız. lifli gıdalara geçilir ancak kâr etmez. Bir gün idrarında kan görünce apar topar veterinere gidilir. Bütün burs parası harcanır. asgari ücretle geçinen aile de üzerine düşeni yapar. ancak hiçbir iyileşme göremezsiniz. En kötüsü de bu kadar aktif bir kedinin git gide yerinden kalkamaz, tuvaletini bile olduğu yere yapar bir hale geldiğine şahit olursunuz. Ki bu kedi eve geldiği ilk günden beri tuvaletini asla başka yere yapmayan bir kedidir. Testler sonuçlanır ve kedinize kronik böbrek yetmezliği tanısı koyulur...
Bu illet hastalık hiç belirti vermeden sinsice seyreder ve evdeki stresle de tetiklenir ve açığa çıkar. O iştahla yediği mamaları şırıngayla verirsiniz ve kusmaması için yalvarırsınız resmen. o bitkin gözleriyle öyle bir bakar ki tam gözünüzün içine... yük oluyor muyum acaba sana der gibi... ben gidiyorum çok üzülme der gibi... demez ki ulan nasıl üzülmesin?
Bir gece tuvalete kalkılır ve kedi bir türlü görülemez. son olarak banyoya bakılır ve hayatında hiç girmediği duşa-kabinin içinde öylece ölümü beklerken görülür. Banyoda yıkandığı için ve bu durumdan nefret ettiği için banyonun kapısının önünden dahi geçmeyen bu kedinin banyoda hem de duşa-kabinin içinde ne işi olduğuna ve yürümeye mecali yokken oraya nasıl geldiğine bir türlü anlam verilemez. Yine o yalvarır çökük gözleriyle bakar suratına, yardım et! diye...
Son gün veterinere götürülecekken son defa bakar evine... gitmeden fotoğrafını çekersiniz niyeyse, sanki bu evden son çıkışı olduğunu bilir gibi. Gece veterinere bırakılır ve eve dönülür. Bol bol ağlanılır. Sabah kalkar kalkmaz telefon edilir ve durumu sorulur. Alınan haber istisnasız en acılı konuşmadır. evladını kaybetmiş kadar yas tutarsınız...
Tam 1 şubat sabahı... aradan 25 gün geçmiş bir gram hafiflemedi bu acı. arada unutuyorsun gibi oluyor ama öyle derinden hatırlatıyor ki kendini... hüngür hüngür ağlıyorsun yine ilk günkü gibi. Ağır bir depresyona giriyorsun aslında en yakın arkadaşını kaybediyorsun hatta kardeşini, evin en küçük, haylaz çocuğunu... hafiflemiyor, geçmiyor bu yara. Çekmeceden çıkan ipli oyuncağıyla hepsi tekrarlanıyor, unutamıyorsun...
Şimdi olsaydı, o kaloriferin üstünde yatsaydı, geceleri uykumdan uyandırsaydı, ilgi çekmek için koltukları tırmalasaydı hatta koltukların altında komanda gibi yürüseydi, oyunlar çıkarsaydı, şimdi entry girerken gelip kucağıma oturup ekrana benimle beraber baksaydı, sevgi isteyerek kollarıma bacaklarıma sürtünseydi... nelerimi vermezdim...
Yattığın yerde huzur içinde uyu benim kara kuzum...
Gerçekten bazıları yüzünden anlaşılamayan durumdur sözlük. ülke bu derece saçma salak bir hale gelmişken metroda yaşadığım olay yüzünden sinirim geçemiyor hala. Tıklım tıklım saat 8 metrosu her zamanki gibi. Tacizin sadece fiziksel olduğunu zanneden bir dünya insan var tabii ülkemizde. Neyse söz konusu şahıs tip tip bakıyor. Görmezlikten geliyorum, ben yanlış anlıyorum diyorum. Yanındaki arkadaşı şahısa bir şeyler anlatıyor bakışlara devam ediyor. Yer olsa gidecem, rahatsız oluyorum desem bu o***pu çocukları kendini haklı çıkarıyor seni yalancı çıkarır anında. Zaten derse yetişecem uğraşamam diyorum. Saçma salak hareketler yapıyor. inanmak istemiyorum yanlış gördüm diye kendimi kandırmaya çalışıyorum ama şahıs sanırım masturbasyon yapıyor. Aceleyle inebildiğim ilk durakta metrodan iniyorum. Beynim durmuş ne olduğunu anlayamıyorum. kasımın sonundayız kendime bakıyorum bakılacak bir şey yok. Nasıl yaratıklar bunlar? Anlayamıyorum sözlük anlayamıyorum. Şimdi gel de bunu kanıtla. Şimdi gel de bunu polise anlat mesela. Ya da gel de bunu metroda bağır çağır anlat. Şahısla aramda yarım metre mesafe var fiziksel temas yok. Kim inanır sözlük? Böyleleri daha ne kadar yaşamaya devam eder? Yemin ediyorum deli olacam bunu düşünmekten. Neye baktın orospu çocuğu? O gün ne giydim de ne oldu neden bu orospu çocuğuyla karşılaştım diye sorgulamaktan deli oldum. Böyle şahısların, böyle yasaların, böyle toplumun, böyle ülkenin...
Tarım ilaçlarıyla alakası olmayan soğanın doğasında, yapısında, hücrelerinde olan durumdur. Gözlerimiz çok hassas olduğu için soğan doğranırken oluşan kükürdün göz yaşıyla birleşip az miktarda sülfürik asit oluşmasını hissederek tepki verir.
