Kesinlikle parasızlık ve toplumsal etmenler değildir.
insanı asosyaliteye iten tek durum içsel korkularıdır. Yapamamak ve reddedilme durumlarının aslında ne kadar doğal olduğunun idrakı eksik kalmış bireylerde özellikle gözlemliyorum.
Anonimlik ve sosyal medya bu korkak tutumlara o kadar iyi el ayak oluyor ki git gide asosyallik üst sınırlara çıkıyor.
Korkmayın arkadaşlar bir çay iki lira illa ki clublarda barlarda insanlarla tanışılmıyor asansörde insanlara merhaba diyin, okula gidin, arkadaşlarınızın belki o gün istemeseniz bile yanında bulunun. Hayat sokakta şimdi o oyunu bırak ve poponu o evden çıkar.
