insanlık adına bir şey göremiyorum sözlükte. Adam gibi diyalog bile yok. Şımarık, kibirli, kaba, itici, terbiyesizce haller, saygısızca hareketler, insan yerine koymamalar falan filan. Sözlüğün olayı bu.
Bazı anlarda ruh hali insan zekasının önüne geçiyor. Çok zeki olmak dahi mutluluğu getirmiyor.
Bazen zekanı kontrol ederken egonu bile düşürmen gerekir. Çünkü bu senion hayrına dokunacak bir sonuç olabilir. Fakat aradan zaman geçtiğinde geçmişi taradığın zaman ben egomu düşürmek zorunda kaldım ama bu durum aslında beni üzdü. Dersin ve yine keyfin kaçar.
Dolayısıyla insan psikolojisi çok karışık yapıdadır.
Aşağı tükürsen sakal, yukarı tükürsen bıyıktır.
Ortam içinde oluşan şartlar karar vermenize zemin hazırlar.
Kısaca zeki olmak, mutluluğu kapsayacak bir vasıf değildir.
Birden fazla duygu ismindeki tanıdığıyla sağda solda gezen insan modelidir. Bu hadise tamamiyle tesadüften ileri geliyor olabilir. Allahım ne kadar da gereksizim. Çünkü kimse benimle oynamıyor.
Dillere destan olma yolunda büyük adımlarla ilerleyen, keskin ve kıvrak, bükülmez zekasıyla insanı büyüleyen, kral bir yaZar. Hoş gelmiş, sefa gelmiş Aramıza.
bu arada beni yazmayın he. Psikolojim bozulur sonram.
Yalnız bir de birkaç tane o kendini biliyor adayı var. Nasıl yapsam bilemedim şimdi. En iyisi onlar kendilerini biliyorlar diyelim, geçelim. Abi.
karşı cinsle yazışınca gerçekleşmesi imkansızlaşan durum.
Mesaj olayı bir yere kadar gidiyor. Berdevam mesajlaşmak insan ilişkilerine zarar veriyor. Arada yüz yüze mülakat yapmak lazım.
Var olan bir meseledir. En son da işin içinden nasıl sıyrılırım planları yapıyorlar. Ne yapsam, ne desem bu beni bırakır gibilerinden hesap yapıyorlar. Sevgili olmayacaksan yazmayacaksın arkadaşım. Bu kadar basit.
