tarih 24 mayıs 1996... saat: 9:00... yer: zürih tren garı... 19 yaşında, gencecek, cıvıl cıvıl bir genç kadın, eşiyle beraber bir arkadaşını uğurluyor. o sırada, 17 yaşında bir çocuğu hızla gelen metronun altından kurtarmak için kendini atıyor. çocuğu kurtarıyor ancak sol kolu ile sol bacağını kaybediyor. tren garında anında yapılan müdahale sırasında bilinci açık olan genç kadın, doktora kol ve bacağı için "kurtarabilir misin?" diye sorar. "hayır" yanıtını alınca da "o zaman kalanları kurtaralım, yoksa annem çok üzülür" diyebilecek kadar metanetlidir.
şafak pavey, kazada bedeninin neredeyse yarısını kaybetti. ancak şafak'ı bu olaydan daha çok etkileyen şey, ingiliz eşi paul pavey'in tavrı oldu....
şafak ile paul, 1994'te ankara'da tanıştı. henüz 17 yaşında bir öğrenci olan şafak ile ankara devlet opera ve balesi'nde konuk sanatçı olarak görev yapan müzisyen paul birbirlerini çok sevdi. bir yıl sonra istanbul'da renkli bir düğünle evlendiler. paul, işi nedeniyle isviçre'ye gidince, genç kadın da büyük aşkının peşinden zürih'e uçtu. şafak burada hem sinema-televizyon öğrenimi görüyor, hem de zürih çağdaş tiyatro ve dans grubu'nda dans ediyordu. başlangıçta her şey güzeldi ancak, şafak ile paul'un evliliği araya giren bir başka kadın nedeniyle sarsılmaya başladı.
kazadan sonra ise şafak'ı büyük bir hüzün bekliyordu. paul büyük aşkla evlendiği türk eşini kazadan sonra sadece bir kez ziyaret etti, bir daha yüzünü bile görmedi.
şafak pavey, 19 ocak 1997 tarihli milliyet gazetesi'ne kırgınlığını şöyle anlatıyordu: "tüm yaşadıklarım bir yana, beni en çok üzen olay bu oldu. benim ilk aşkımdı. onun peşinden her yere taşındım. ama o benim kadar güçlü değilmiş. buna çok üzüldüm. tüm olanlara rağmen ondan hiç nefret etmedim"
şafak ile paul 1997'de boşandı. genç kadını büyük aşkının vefasızlığı bile yıkamadı. sallanarak hareket eden protez bacağına "johnny walker", protez koluna da soğuk bulduğu bir alman ismi olan "helga" adını taktı. yoluna devam etti. london school economics uluslararası ilişkiler bölümü'nde yüksek lisans yaptı. birleşmiş milletler mülteciler yüksek komiserliği bünyesinde, orta avrupa bölge sözcülüğü, engelli hakları sözleşmesi sekreterya başkanlığı, cezayir, sahra, mısır, yemen, suriye, afganistan, iran ve lübnan dış ilişkiler temsilciliği gibi görevlerde bulundu. kitaplar yazdı, filmler çekti. ingilizce, fransızca, italyanca, almanca ve farsça yetmedi, uluslararası işaret dilini de iyi derecede konuşmayı öğrendi.
2011'de chp istanbul milletvekili olarak meclis'e girdi. halen tbmm'nin en aktif ve en sempatik vekillerinden biri. hayat dolu...
birinin torunu olmak için, önce birinin çocuğu olmak gerek. ya da şöyle bakalım; osmanlı'nın bir çocuğu olması gerek "osmanlı torunu" olabilmek için. cumhuriyet, osmanlı'yı reddettiğine göre ve de osmanlı'nın başka bir çocuğu olmadığına göre "babası bilinmez" bir durum var demektir ortada.
buradan bakıldığında; teknik olarak imkansız söylem/cümle/tespit/varsayım.
pornografi denince genelde aklıma "sikmeli sokmalı", "emmeli gömmeli" almanca görüntüler gelir. öyle değil esasen. yani pornografi salt "seks filmi" kavramına indirgenecek bir şey değil. önce bu kavramı doğru olarak algılayamadan, "kadına şiddet" boyutuyla ilgisini sağlıklı kurmak pek mümkün olmayacaktır.
bir biriyle çok iç içe ve bir o kadar mesafeli kavramlardır "kadına şiddet" ve "pornografi".
sol görünümlü ırkçı/faşist bir gruptur. bir yandan deniz gezmiş posterleri taşıyıp öte yandan kürt düşmanlığı yapmanın tezatını yaşamaktadırlar. gerçi özünde iyi niyet taşıyan da gençlerdir. zira konuştuklarım arasında büyük bir bölümü, "ülke sevgisi" sanmaktadır yaptıkları eylemleri.
sadece bir kez aldatılmıştır. tabi burada boynuzun ebatı da önemli. küçük ve ince bir boynuzsa "kaçamak" denebilir ama kallavi bir boynuz varsa atımızın alnının şakında, zenci malafatının hayvanlar alemindeki karşılığına denk gelmiştir aldatma işi.
