Öyle bir ruh hali ki bu hiçbir şey size keyif vermez. Yediğiniz yemek, seviştiğiniz kişi, gördüğünüz yeni yerler... Gruplara katılıp yeni insanlarla tanışmanın iyi geleceğini düşünürsünüz; orada da hep aynı muhabbetler, hep aynı insanlar olduğunu fark edersiniz. Birisiyle tanıştığınızda ne yaptığını bile sormak istemezsiniz çünkü vereceği cevabı zaten biliyorsunuzdur. Yazı yazmak, sporla, resimle uğraşmak istersiniz fakat onlar bile zevk vermez. Eskiden saatlerce oynadığınız oyunlara 10 dk bile tahammül edemez olursunuz. Kendi hayatınızın da boş olduğunu ve zamanın sürekli aktığını, herhangi bir şey yapsanız da yapmasanız da durumun aynı olduğunu fark edersiniz. Fakat kafanıza intihar düşünceleri gelmez. Daha çok bir uyanma hali, tekrar uyumak ister gibi. Tanrıyı anlamaya başlarsınız, onunda nasıl hissettiğini, sizi neden siklemediğini.
Sanırım bir depresyon belirtisiymiş, ama çıkmak için çaba harcayasım bile yok.
yeterince dibe düştüğünde en ufak şey bile mutlu eder insanı. yıllarca tecrit altında kalan birisine basit bir şey verdiğinde dünyanın en mutlu insanı oluverir bir anda. sorun yeterince düşmemek ile ilgili. doyumsuzluk tatminsizlik ile ikiz kardeştir. Mesela şeker insanı mutlu eder, hormon salgılatır, beyni kısa süreliğine parlatır. Çocuklara verdiğinizde sevinirler mutlu olurlar. Fakat bilmediğiniz şey ise her şeker yediğinizde bir öncekine göre daha az mutlu olduğunuzdur. Düşünün şimdi yediğiniz tüm besinlerin içinde şeker olduğunu; bisküvi, çay ekmek, kola, çikolata, etin üzerine doktüğün o barbekü sos bile... sürekli şeker alıyorsunuz ama artık mutlu olamıyorsunuz. evet hayatın neden boktan olduğunu buldum sorun şekerde.
Açıkçası ihtimaller üzerine konuşmak istiyorum. Edward yani kafasının arkasında yüzü olan adam hakkında.
Edwardın yaşamış olduğunu kabul edersek.
1. Edward'ın arkasındaki yüzü ağlama gülme konuşma v.s hiçbir belirti vermez fakat toplumun onda yarattığı baskı ve ona olan bakışlar yaşamını dayanılmaz hale getirip intihar etmiştir. Ve o öldükten sonra olaylar abartılıp bu noktaya getirilmiştir. (Bu konumdaki bir kişinin psikolojisinin ne kadar dayanılmaz olacağını düşünün)
2. Edward'ın yüzü ağlayıp güler. Bunun temel sebebi yüzün beyninin yalnızca bu iki noktası ile bağlantıda olmasıdır. Ya da yüz bilinçaltı tarafından yönetiliyordur. Bu notada Edward kesinlikle tek bir beyine sahiptir. Ona fısıldadığı rivayet edilen düşünceler normal insanlarda daha ortaya çıkmadan bilinçaltı tarafından engellenen düşüncelerdir. Bu noktada edwardın yüz ile ilgili kurduğu hayaller ve korkular bilinçaltını doğrudan etkiler ve bilinçaltı yüzü korktuğu şekle büründürür.
3. Edward'ın iki beyini vardır. işte bu noktada anlatılan her şey kesinlikle doğrudur. Çünkü oraya hapsolmuş bir beyin ölmek için elinden geleni yapacaktır. Hayatı boyunca kendi düşüncelerine kapalı kalmak ve geçen dünyayı yalnızca izlemek, hiç yaşamamış olmak ama her şeyin bilincinde olmak. Bundan daha büyük cehennem olabilir mi?
Fakat bu olasılığı kabul edebilmemiz için Edward'ın resminin de yanlış çizildiğini kabul etmemiz gerekmektedir. Çünkü iki adet beyin iki katı yer demektir. Kafatasının normalin çok üstünde olması beklenir. Diğer yüzün ufak bir beyni olsa dahi kafası normalden çok daha büyük olmalıdır. Burada edwardın normal zekada olduğunu kabul ediyorum. Sonuçta doktorlara beni bundan kurtarın diyebilecek ölçüde zekası yerinde.
Benim çıkarımlarım bunlar, kendinize en yakın olanı seçin.
Sayın başbakanımızın başımıza bela yaptığı, aynı durumda biz olsak ülkeye sokmak bir yana sınıra yaklaştırmayacakları, tek kelime Türkçe bilmeden dilencilik yapan insan benzeri topluluktur.
Böyle söylüyorum diye beni vicdansız atfetsinler, fakat biz kendi sorunlarımızı çözdük mü ki başkalarına el açıyoruz? Bizim ülkemizde işsizlik ve tüm sorunlar aşıldı mı ki 600 bin fakiri davet ediyoruz? Bu ülkenin onlar için cennet olduğu şüphesiz. Verilen haklarda asla geriye alınamaz. Sonuç olarak; 600 bin, gereksiz, işe yaramaz, dahası bizim olanaklarımızı sömüren insanlar bu ülkeye gitmemek üzere demir atmıştır.
Benim kürt topluğunda en bayıldığım özellik ise şudur; açlıktan ağızları kokmasına, en ufak paraları olmamasına hatta ve hatta giyecek donları dahi olmamasına karşın; hepsinin en az 2 3* çocuğu vardır. Çocukları bu dünya'ya sefalet çekmeleri için mi getiriyorsunuz?! Yanında çocuğuyla dilenen suriyelilere tek kuruş veren o çocukları da hayatları boyunca dilenci olmaya, sefalet çekmeye bir adım daha yaklaştırmış olur. illa yardım etmek isteyen vicdanlı dostlarım ise; para vermek yerine yemek verin.
çıkmasını dört gözle beklediğim, diablo 3 deki kısmı başarısızlıktan sonra gözümden düşmüş olan blizzard'ı kedine getirebileceğine inandığım müthiş tatlı grafiklere ve süper bir oynanabilirliğe sahip blizzard oyunudur.
ayrıca free to play dir. fakat blizzard üçretsiz olarak günahını vermiceğinden ötürü bu konuda ciddi şüphelerim yok değildir.
bir gün uzak diyarlarda bir krallıkta fakir mi fakir, sokaklarda yatan, kimse tarafından sevilmeyen bir adam varmış. köylülerden bazıları ona acıyıp evlerini açmışlar, fakat sabah olduğunda birde bakmışlar ki en değer verdikleri eşyaları ve altınları çalınmış. vurdum duymazmış köylüler, bu olayı çokta umursamamışlar. yıllar böyle ilerlerken bu hırsız adam insanları kandıra kandıra kendini zengin etmeye başlamış. fakat gözü hep yükseklerdeymiş. bir gün en meşhur elmaslardan birisi çalmak için kralın sarayına girmiş. çok kurnaz olduğu için, hiçte zorlanmamış. tam elması çalacağı sırada kral onu fark etmiş ve yanına gelmesini, korumalarını çağırmayacağını söylemiş. bizim hırsız şaşkınlık içinde kralın yanına gitmiş. kral ona şöyle bir bakmış ve demiş ki; "bütün askerlerimi ve korumalarımı atlattın, en güvenlikli yerlerden geçtin. akıllısın bunu görebiliyorum, kurnazsın da, sadece yanlış yoldasın..." kral öksürür. "...artık ömrümün sonuna yaklaşıyorum, o elindeki elmas kolyeyi boynuna tak." demiş. bizim hırsız kolyeyi taktığı anda kral o hırsız da kral oluvermiş. gerçek kral orada ölmüş ve bizim sahtekar nöbetçilere seslenmiş.
aradan yıllar geçmiş. sahte kral önce her şeyi çalmak istemiş, her zaman yaptığı gibi. hazine odasını açmış her yer altın. daha çok almış... daha çok almış... elbette bunun sonu yokmuş. yıllar böyle devam ederken bizim hırsız kral bir de bakmış ki, oda ağzına kadar altınlarla ve mücevherlerle doluymuş. fakat tuhaf bir şekilde bu onu tatmin etmemiş. istediği her şeye zaten sahipmiş. önce anlam verememiş, şaşırmış. altınların arasında uyumuş. ama o tuhaf his hiç geçmemiş.
yıllar geçerken o tahtta kaldığı her yıl. ona biraz daha kral gibi hissettirmiş. diğer ülkelere kafa tutmaya başlamış. kralım ben diye kükremiş. anlam veremediği bir şekilde halkını mutlu görmek istiyormuş. bir sürü güzel şey yapmış. "yaptığım kötü şeyler için beni bağışlayın, artık kalpleri kazanacağım" demiş. halkını birleştirmiş, ülke yıllardır özlemini çektiği refaha ulaşmış, hem de her konuda.
fakat diğer ülkeler bu adamı hiç sevmemişler, eskiden istediklerini yaptırdıkları bir kral varmış, şimdiyse tam tersi. halkı zehirleyip onu bir hırsız gibi göstermeye çalışmışlar. yıpratmaların ardı arkası kesilmemiş. kralın artık dayanacak gücü kalmamış. para için girdiği macerayı, iyilik uğruna kaybetmiş ve gözlerini yummuş. çok geçmeden ülkenin üstünde sayısız felaket boy göstermiş. herkes onu aramış ama iş işten çoktan geçmiş...
kutsal kitaplardan birisidir. size sizi anlatır. zaten kendinizi anladığınızda; dünyayı, evreni, aşkı, sevgiyi, ölebilmeyi ama en önemlisi yaşamayı öğrenirsiniz.
