her zamanki gibi büyük zevkle, göz kırpmadan izlediğim nuri bilge ceylan filmlerinden biri. birkaç sahnede ahmet rıfat sungar'ın ve genel olarak hatice aslan'ın oyunculukları beni tatmin etmemiş de olsa senaryosuyla ve ercan kesal'ın olağanüstü oyunculuğuyla çok beğendiğim bir filmdir.
gerek hikayedeki mantıksal hatalar ve anlamsızlıklar nedeniyle, gerek toplumsal gerçeklerden uzaklığıyla sınıfta kalmış yavuz turgul filmi. gerçekçilikten uzak kalmak yönetmenin kasıtlı bir tercihi olabilir tabi, ancak bu tercih beni hikayeden alabildiğine uzaklaştırdı.
yönetmen deniz gamze ergüven bu filmde; ensest, zorla evlendirmeler, ataerkil aile ve toplum baskıları gibi cesur ve üstünde konuşulması, görmezden gelinmeye devam etmemesii gereken konuları işlemiş bu filminde. bu bakımdan takdir etmek gerekir. ancak olayların işleniş şekli, karakterlerin davranış biçimleri bakımından sınıfta kaldığını düşünüyorum. bir çok noktada diyaloglar gerçek olmaktan çok uzak ve zaman zaman cidden kulak tırmalıyor. her şeye rağmen gerek işlediği konu, gerekse yaptığı eleştiriler için izlenmesi gereken bir film olduğu kanaatindeyim.
elfriede jelinek’in piyano öğretmeni adlı kitabından; 2001 yılında michael haneke tarafından sinemaya taşınan film. cinsel hazzı, jiletle mastürbasyon yapacak kadar aşağılanma ve acı duymaya endeksli olan orta yaşlı bir piyano öğretmeninin genç öğrencisiyle yaşadıklarının hikayesi.
bilimkurgu sinemasına sınıf atlatan, 1968 yapımı stanley kubrick başyapıtı. kubric kullandığı "match cut" ve "jump cut" gibi o tarihte henüz adı duyulmamış teknikler kullanmıştır.
1954 yapımı hitchcock klasiği. bilindiği üzere, filmlerde kırılan organlar çoğu zaman penisle bağdaştırılır. burada da bacağını kırmış olan "jeff" erekte olma yetisini kaybetmiştir ve cinsel yönelimi konusunda sorun yaşamaktadır. bu boşluğunu röntgencilik faaliyeti ile doldurma yolunu seçer.
