hakkında entry girmediğimi görünce beni kendimden utandırmış tanrısal varlık..
efenim, bu mehmet günsür denilen insan kılığındaki roma heykeli, öğretim görevlisi anne ve babanın ikinci evlatları olarak istanbul'da dünyaya gelir. (ilki için bkz. zeynep günsür) kamerayla tanışıklığı çok küçük yaşlarda başlar (ilk bir reklam filmi, daha sonra tarık akan ve filiz akın'la başrolleri paylaştığı bir trt dizisi olan geçmiş bahar mimozaları) ve elbet ciddi anlamda ilk keşfediliş, ferzan özpetek'in de ilk filmi olan hamam'la olur. gay temalı film, yalnızca türkiye'de değil tüm avrupa'da büyük ses getirir. özellikle alessandro gassman'la çekinmeden icra ettiği öpüşme sahnesi nedeniyle tüm gözler birden mehmet günsür'e çevrilir. ve zaten italyan lisesi mezunu olması nedeniyle italyancayı ana dili gibi konuşmakta olan günsür, italya'nın sicilya adasında yaşamaya başlar ve daha sonra roma'ya taşınır. burada pek çok yönetmenle çalışır; sinema ve tiyatroda başarılı işlere imza atar.
ve mustafa altıoklar'ın o şimdi asker'inde sergilediği olağanüstü performans, ona altın portakal- umut vaad eden genç oyuncu ödülünü getirir. sonra -sırası karışık- l'italiano, anlat istanbul, papa buono, tempo sospeso gibi filmler ve sır dosyası, kasırga insanları ve son olarak beyaz gelincik gibi dizilerde yer almıştır. beyaz gelincik'te şu an öldüğü sanılan mustafa karakteri, birkaç bölüm sonra sürpriz bir şekilde diziye geri dönecektir. buradan heyecanlı fanlarına duyurulur..
ve ayrıca katerina mongio adlı italyan mimarın eşi, henüz beş aylık olan ali bebeğin de babasıdır.
güzel bir öğrenme şekli diyoruz biz buna kısaca..
elbet babadan oğula geçen bir saltanat değildir solculuk; lakin anadan, oturmuş bir ideolojiyle doğamadığımız gibi zaman içerisinde şekillenen kavramlarla beraber sağ/sol gibi görüşler de, öğrenilerek içselleştirilen olgulardır. bu bir genelleme değil elbet; ne imam çocukları vardır devrim aşkıyla yanıp tutuşmuş, hatta tutuşmakta olan..
ben solculuğu babamdan öğrendim. çocukluğumdan bu yana ne yusuf'lar, ne deniz'ler, ne yılmaz'lar, ne güney'ler geçti evimizden.. kızılırmak'la sel oldu eski kaset çalarımız; bazı zamanlar da ahmet kaya can verdi hoparlöre.
metrisin önünde durdum
hasretin yerlere vurdum
ben dağlarda uçan kuştum
kanatlarımdan vuruldum
"cumhuriyet" oldu eve alınan yegane gazetenin adı.. zira okunabilen bir tek o vardı. campanella'nın güneş ülkeleri kuruldu evimizde. ütopikti isteklerimiz artık. yaşadığımız coğrafyaya pek sığacak gibi değildi. eşitlik, özgürlük, herkesin hakkıdır konulu konferanslar günbegün daha iyi kavrandı minik zihinlerimizde. ve babamdı bu derslerin baş öğretmeni..
hala da öyledir nitekim...
klibi bozcaada'da, hatta polente'de çekilmiş olan harika f.d şarkısı..
klip için f.d bey şöyle der: "bozcaada'da, kendimi onsekizinci rüzgar gülü sanıyorken..."
cnbc-e'nin popüler dizisi one tree hill'de başrol oynayan taş insan. hilary duff'la beraber a cindirella story'de de rol almıştır. başarılı oyunculuğunun yanı sıra dış görünüşüyle de dikkatleri çekmektedir. şahsi kanaatimce, emre aşık'la fena halde benzerlik göstermektedir. özellikle profilden.
dostluğu, zekası, yardımseverliği, içtenliği ile kısa zamanda şahsım adına önemli bir yer edinmiş harika insan.. başlangıçtaki düşüncelerimi tepetaklak yapandır aynı zamanda!
fotoğraf konusunda sanırım öğrenecek çok şeyim var... başın ağrıyacak bol bol, haberin ola!!!
edit: ayrıca göz rengini tam olarak kendisi de bilmeyen ve fakat akıllara zarar gözlere sahip, son derece karizmatik bir elemandır bu *
karadeniz'de bir mezarlığa 2 kişilik bir uçak düşer. tüm lazlar enkaz yerine ulaşırlar. ve ölüleri çıkarmak için kolları sıvarlar... yaklaşık 150 kişi çıkarılmıştır enkaz altından, ve ölü sayısının artmasından endişe edilmektedir...*
90'lı yılların ortasında, ah kızlar vah erkekler adlı yarışmayla tanınmış; daha sonra pek çok pop şarkıcısının kliplerinde boy göstermiş (yonca evcimik, hazal, seçil, bendeniz..), kendisi gibi fırlama 3 dansçıyla beraber birkaç iyi adam isimli türkiye'nin ilk boy band'ini kurmuş, ve şu an dans eder misin adlı yarışmada hocalık yapmakta olan profesyonel dansçı.
kankaları tarafından, kötülenip zamanın ötesine yollanmak pahasına hakkında ekşi sözlük'te başlık açılıp sonra da bunun neresi olayları çarpıtmak acaba?!?! diye düşündürtmüş güzel insan... havada garip bir tat var. neden bilmem... * değer mi? elbette değer!!
bir zamanlar* deliler gibi dinlediğim, şarkılarını harıl harıl resmen çalışarak ezberlediğim, bu da yetmezmiş gibi nick carter oğlanına aşık olup posterlerini odama astığım boy band.*
ancak hakikaten güzel bir şarkı armağan etmişlerdir müzik tarihine, haklarını yemeyelim şimdi. (bkz: quit playing games)
uzunca süre ses seda çıkmamıştı bu çocuklardan. yıllar sonra bir de baktık ki koca herif olmuşlar, ama hala birlikteler. o zaman bi helal olsun dedim işte..
bir afrika kabilesinde görmüştüm *, kadının kulak delikleri değil omuzlarına, nerdeyse beline dek uzamıştı.. ve bazı kadınlar o boşluğun içine bildiğimiz çanak çömlek ne varsa doldurmuştu.. sanırım bu onların güzellik anlayışı. ve en korkutucu olanı ise, aynı saçmalığı dudaklarına da uyguladıklarını görmekti.. uzun süre küpe takılabilecek uzuvlara dehşet içerisinde bakmama neden olmuştur bu olay; bir çeşit travmadır.
her ölümlü ve ölümsüzden bi şekilde çocuk yapabilmiş en baba tanrı... olymposdagina cikip selam etmek istedim, meğerse bahsedilen olympos antalya'daki değil de yunanistan'daki imiş...
--spoiler-- achilles, hector'u zalimce öldürür ve cesedini tahta bir arabanın arkasında sürükleye sürükleye yaşadığı yere getirir. gece olur, ve evlat acısına dayanamayan priam, oğlu hector'un ardı sıra gelir. achilles'le aralarında içler acısı bir diyalog geçer:
-priam: babanı tanırdım, zamansız ölmüştü.. ama kendi oğlunun gözleri önünde yitip gittiğini görmeden ölecek kadar şanslıydı senin baban... Ben oğlumu, bu dünyaya gözlerini açtığı andan itibaren, senin onları kapadığın ana kadar sevdim...
achilles:.....(hector'un cesediyle yanlız kalır):bazen onları görüyorum; öldürdüğüm adamların yüzlerini. beni styx nehri'nin karşı tarafında bekliyorlar. bana, hoşgeldin kardeş diyecekler.. orada görüşürüz kardeşim...
--spoiler--
her iki filmde de demet akbağ oyunculuğunu konuşturmaktadır. şehirde doğup büyümüş bir kadın anca bu kadar mukemmel şekilde bir köylü kadınını canlandırabilir. konuşmalar, tip, giyim kuşam her şey cuk oturmuş..
--spoiler--
-peki kavak agaci da varmidir? (kavağin 'k'si ustune basa basa soylenir)
-niye soriysen ana!?!
-sen söyle hele, kıbrıs'ta kavak agaci var mıdır?
-he, vardır vardır!
-rifatim çok sever kavak ağacını...(bahsedilen rifat kıbrısta yatmakta olan şehit oğludur)
--spoiler--
koken olarak latinceden gelmektedir; tam olarak euthanasiadiye yazılır. ''eu'' güzel anlamındadır; ''thanasia'' ise ölüm. yani acısız, güzel ölüm manasına gelir birleştirince...
çok guzel bir bon jovişarkısı..
bağıra bağıra söylemek gerekebilir yanlız.. şöyle ki;
uuuuuuuggggglyy, uuuugggllyyy, all of us just feel like that some day..."(bence de)
ayrıca bir uuser sanırım.. hatta şuan online; ordan aklıma geldi de yazdım.. kendisine selam ederim *
Kıza bir partide rastlamıştı.. Harika birşeydi. O gün peşinde o kadar
delikanlı vardı ki... Partinin sonunda kızı kahve içmeye davet etti.
Kız parti boyu dikkatini çekmeyen oğlanın davetine şaşırdı ama tam bir
kibarlık gösterisi yaparak kabul etti. Hemen köşedeki şirin kafeye oturdular.
Delikanlı öyle heyecanlıydı ki, kalbinin çarpmasından konuşamıyordu.
Onun bu hali kızın da huzurunu kaçırdı...
'Ben artık gideyim' demeye hazırlanırken, delikanlı birden garsonu çağırdı.
'Bana biraz tuz getirir misiniz' dedi. 'Kahveme koymak için.'
Yan masalardan bile şaşkın yüzler delikanlıya baktı. Kahveye tuz! Delikanlı
kıpkırmızı oldu utançtan ama tuzu kahvesine döktü ve içmeye başladı.
Kız, merakla 'Garip bir ağız tadınız var.'dedi.. Delikanlı anlattı: 'Çocukken
deniz kenarında yaşardık. Hep deniz kenarında ve denizde oynardım.
Denizin tuzlu suyunun tadı ağzımdan hiç eksilmedi. Bu tatla büyüdüm ben.
Bu tadı çok sevdim. Kahveme tuz koymam bundan. Ne zaman o tuzlu tadı
dilimde hissetsem, çocukluğumu, deniz kenarındaki evimizi ve mutlu
ailemi hatırlıyorum... Annemle babam hala o deniz kenarında oturuyorlar.
Onları ve evimi öyle özlüyorum ki...'
Bunları söylerken gözleri nemlenmişti delikanlının... Kız dinlediklerinden
çok duygulanmıştı. içini bu kadar samimi döken, evini, ailesini bu kadar
özleyen bir adam, evi, aileyi seven biri olmalıydı. Evini düşünen, evini
arayan, evini sakınan biri... Ev duyusu olan biri... Kız da konuşmaya
başladı. Onun da evi uzaklardaydı. Çocukluğu gibi...
O da ailesini anlattı. Çok şirin bir sohbet olmuştu... Tatlı ve sıcak.
Ve de bu sohbet öykümüzün harikulade güzel başlangıcı olmuştu tabii...
Buluşmaya devam ettiler ve her güzel öyküde olduğu gibi, prenses,
prensle evlendi. Ve de sonuna kadar çok mutlu yaşadılar. Prenses
ne zaman kahve yapsa prensine içine bir kaşık tuz koydu, hayat boyu...
Onun böyle sevdiğini biliyordu çünkü...
40 yıl sonra, adam dünyaya veda etti. 'Ölümümden sonra aç' diye
bir mektup bırakmıştı sevgili karısına. Şöyle diyordu, satırlarında: 'Sevgilim,
bir tanem. Lütfen beni affet. Bütün hayatımızı bir yalan üzerine kurduğum
için beni affet. Sana hayatımda bir tek kere yalan söyledim.. Tuzlu kahvede.
ilk buluştuğumuz günü hatırlıyor musun? Öyle heyecanlı ve gergindim ki,
şeker diyecekken 'Tuz' çıktı ağzımdan. Sen ve herkes bana bakarken,
değiştirmeye o kadar utandım ki, yalanla devam ettim. Bu yalanın bizim
ilişkimizin temeli olacağı hiç aklıma gelmemişti. Sana gerçeği anlatmayı
defalarca düşündüm. Ama her defasında korkudan vazgeçtim.
Şimdi ölüyorum ve artık korkmam için hiçbir sebep yok...
işte gerçek: Ben tuzlu kahve sevmem! O garip ve rezil bir tat.
Ama seni tanıdığım andan itibaren bu rezil kahveyi içtim.
Hem de zerre pişmanlık duymadan. Seninle olmak hayatımın
en büyük mutluluğu idi ve ben bu mutluluğu tuzlu kahveye borçluydum.
Dünyaya bir daha gelsem, herşeyi yeniden yaşamak, seni yeniden
tanımak ve bütün hayatımı yeniden seninle geçirmek isterim,
ikinci bir hayat boyu daha tuzlu kahve içmek zorunda kalsam da...'
Yaşlı kadının gözyaşları mektubu sırılsıklam ıslattı. Lafı açıldığında
birgün biri, kadına 'Tuzlu kahve nasıl bir şey?'diye soracak oldu..
orhan atasoy versiyonundaki- ki en muhtesemi odur- klip bana gore turkiyede muzik tarihinin en örnek alınası klibidir. klipten aklımda kalanlar gecenin bi vakti uzuuun bir yol boyunca sarhoş gibi yürüyen bir adam ve geçtiği esnada göze takılan enteresan sokak insanları( bunlar arasında özellikle hayat kadınları, eşcinseller, evsizler dikkati çeker)... buna bir de bu harikulade şarkı eklenince tadından yenmez hale geliyordu. yıllardır izlemedim, daha doğrusu görmedim bile.. yazık, çok yazık ankaralı turgutlara, hatçelere kalmışız...
