Bu kalabalık içinde yalnız kalan insan ancak üzerinde bütün negatif özellikleri barındıran insandır. Yalnız insan; ruhsuz, duygusuz, sevgisiz, aşksız, umutsuz, çaresiz en kötüsü mutsuz insandır.
Ameliyattan sonra sizi acı çeker halde görünce telaşa kapılıp neden ameliyat olmasına izin verdiniz ki iki saat önce sapa sağlamdı benim kardeşim diye üzülüp ağlayan, bu gün bulaşıkları sen toplayacaksın deyip en sonunda yine kendisi toparlayan, erkek arkadaşıyla kavga ettiğinde bütün hıncını sizden çıkartan ama sonradan pişmanlık duyup gelip yanağınıza bir öpücük konduran, sizi herkesten çok koruyup kollayan, ne yaparsanız yapın affedebilen alçak gönüllü insandır.
Ölüm kimimiz için kurtuluş, kimimiz için azaptır. Örneğin yallnız yaşayan, kimi kimsesi olmayan bir insanın öldüğü ancak cesedinin kokusu sokağı sardığında anlaşılır. Geride yıkılmış insanlarda olmaz ne yazık ki. Bu yüzden kötü olan ölüm değildir de aslında nasıl öldüğümüzdür.
Geçmiş olsuna eve gelen erkek arkadaşını apartmanda gören olur diyerek mahalleliyi hesaba katmadan camdan eve alan o mükemmel zekanın sahibi biricik kız kardeşimdir.
''Sinan'ı gece uyku tutmadı. Yanında yatmakta olan kadına baktı gecenin karanlığında. Mutlu bir yüz ifadesi vardı. Küçücük burun delikleri nefes alıp verdikçe kabarıp sönüyordu.''
