Son sayfasını da bir çırpıda okuyup bitirdikten sonra oturduğum yerden etrafa dalgın dalgın bakmama sebep olmuş olan kitaptır. Konu zaten güzel, ama o anlatım bambaşka güzel. Sabahattin Ali'nin yüreğine saygılar, sevgiler.
not korkusuyla okuduğum,ilk 60 sayfasını filan atlattıktan sonra rahatlıkla devam edebileceğiniz,hatta yavaş yavaş sevilerek okumaya devam edebileceğiniz kitaptır.güzel bir tat bıraktı bende.
okunması gereken kitaplardandır.hele sonlarında insan nasıl okuyacağını şaşırıyor.ya bir anda bitireceksin boşlukta bulacaksın kendini ya da yavaş yavaş okuyup meraktan gebereceksin.
sürekli 'şu şöyle olcak gör bak' veya 'aa o adam bu adam değil mi?','bu ona şöyle dememiş miydi?','az önceki bu muydu?' diye sorulara boğan, kendinden nefret ettiren insan.
bir kitap bu kadar mı etkiler. bu kadar mı acıtır insanın içini. yüreğine sağlık khaled hosseını.
--spoiler--
Ve ilk sözcüklerimizi aynı çatı altında söylemiştik.
Benimki Baba idi.
Onunkiyse Emir.
--spoiler--
özellikle ismail abi'sine bayıldığım dizidir efendim. hangi bölümde olduğunu hatırlayamıyorum ama ismail abinin sigorta şirketinde işe başladığı bölüm bi harikaydı.
TiÇ : tabiki ismail abinin çalıştığı sigorta şirketi.
sen hep en özelsin annem. sevgiyi en çok hakedensin. sen en güzelsin. hep bizimle ol neolur.hiç gitme biryerlere.sensiz olmaz, bu hayatla sensiz başa çıkılmaz. heep birlikte olmak dileğiyle öperim o elleri.
uzun süreli araştırmalar sonrası karar verdiğim, en yakın zamanda avuçlarımın arasında görmek, hissetmek istediğim makinedir. sabırsızlanıyorum efendim.heyecanımı mazur görün.
