her şey yalan ve herkes sahtekar. çilekeş'in şarkısındaki gibi. ikiyüzlülük, riyakarlık, yalakalık. ulan tanrı olsaydı insanı açlık, cinsellik, barınma ve sosyalleşme gibi primatif ihtiyaçlar ile donatırmıydı be. insanı insana kul köle eder miydi? tek korkum öldükten sonra yeniden bilinç sahibi olma ihtimalim. ben yok olmak istiyorum.
amerikalı, sent pop, indi rock müzik türlerini icra etmiş bir grup. temmuz 2001 yılında ilk albümleri olan out of the loop'u çıkardılar ve 11 eylülden önce albümün 11. şarkısını september olarak ayarlamayı başardılar. kendilerini tebrik ediyorum... https://www.discogs.com/I...Of-The-Loop/master/199386
gördüğümüz basit rüyalara bile inanıp gerçek sanıyoruz. rüya ne kadar saçma olursa olsun onu gerçek olarak algılayıp, adeta gözleri kapalı bir şekilde sanal bir gerçeklik yaşıyoruz. o halde hayat dediğimiz bu nane de beyne gönderilen komplike sinyaller bütünü değil midir? gerçekten bu gerçek mi yoksa hayat da bir halüsinasyon mudur? belki hepimiz bu hayata vr gözlükleri ile bağlanan başka kişilerizdir...
varoluşsal saçmalık. mükemmel yaratılış bu mu? hayatta kalmak için yemek yemek zorundayız ve üremek için de s.kmek. birbirimize attığımız kazıklar, yaptığız kötülükler bu ihtiyaçlar için değil mi? alive diye bir film var izlemişsinizdir. adamlar hayatta kalabilmek için ölen arkadaşlarının popo etlerini yiyorlardı. insanın vahşi bir canlıdan ne farkı var? bu hayatı sevemedim. bu düzeni ben istemedim. dünya üzerinde mutsuzluğu , hastalığı çaresizliği, kimsesizliği ben istemedim. keşke herkes mutlu olabilse. ama şu anda bile birileri aci çekiyor, kaza geçiriyor, öldürülüyor, tecavüze uğruyor. yaşlısı, yatalağı çare arıyor. hele çocuklar! kim bilir bir yerlerde yardıma ihtiyacı olan ürkek kalpler. bunları bile bile insanlar nasıl mutlu olabiliyor?
bazen bir şarkıyla ,bazen bir kokuyla, hatıralar akla geldiğinde oluşan durum. ölürken 3 yaşındaki halimle,güneş batarken arabamızla uzun bir yolculuğa çıkacak ve sonra yok olup gidecekmişim gibi hissediyorum. belki de böyle olmasını istiyorumdur.
