Bu saatte hala uyuyamayan, böyle boş işlerle uğraşan insanların hayatında hep kocaman bir boşluk olduğunu düşünmüşümdür. sanırım artık bende onlardan biri oldum.
Canan tan elbette ki. aynı şeyler hep. üniversite, nazım hikmet şiirleri paylaşan iki genç falan. ama elif şafak bu gruba girmemeliydi ya. bir de soğuk kahve miz vardır ki artık görmem bile midemin bulanması için yeterli bir sebep.
dakikalar önce bitirdiğim kitaptır. kitaptaki üslup farklılıkları kitabı o kadar zenginleştirmiş ki. her bölümde farklı bir tarafa yönelen hikayeyi pınar kür ün sonuca bağlayabilmesi de gerçekten büyük bir başarı. okuyun derim.
