kistik fibroz, kanser 4.faz. yani tabi bir tedavi uygulanır ama yapacak pek birşey yoktur. ve bence buna tedavi denilemez. çünkü kesin bir tedavisi yoktur. uygulanan yöntemler vakit kazanmak içindir.
bu kemiği ben ocak ayında üzerine düşmek suretiyle zedelemiştim. pis ağrı yapan kemik olmakla birlikte doktorlar ağrı kesici reçete etmek ve ortası delik ya da sadece o bölgeyi boş bırakan bir yastık önermek dışında bir şey yapamıyorlar. hala kendini hissettiriyor zorlarsam ağır kaldirirsam spor yapmadım uzun süre pandemi nedeniyle doktora da bir daha gidemedim egzersiz yapmazsam da süper hareketsiz olacaktım mayıs ayında başladım. iyi mi kötü mü yaptim bilmem zira kendini yine yüksek dozda hissettirmeye başladı muhteşem ağrısıyla. eğer bu kemiğiniz sorunluysa çok zorlamayın. squat yapmayın. aslında sanırım direk egzersiz yapmayın.
525 liralık market alışverişi alınan hiçbir şey ortada yok. hayat fazla pahalı diye her hafta karaları bağlıyorum. en çok peçete kağıt havlu gurubu içimi sızlatıyor. aslında meyveler de öyle. çocuklu kalabalık aileleri düşünüp düşünüp iyice içim kararıyor.
ben artık bunun atlatılamayan bir duygu durumu olduğuna kanaat getirdim. belki de durumlar karşısında aksi tepkinin verilmesinin mümkün olmadığı tek gerçeklik. tam tamam düzeldim diyorsunuz yeniden bir dalga olarak geri geliyor. sürekli bunu üst üste yaşamakta umut kırıcı.
sigara içmek belalı bir eski sevgiliyle yıllarca zaman geçirmektir. size verdiği zararı bilirsiniz sizi bazı durumlarda soktuğu durumları da. her birey gibi kimimiz hayır der bir süre sonra kimimiz devam eder. bırakma dönemi de aynıdır.
ergenlik dönemine tekabül eden dönemdir. insanın merak duygusunun en fazla olduğu hayatta ne istediğine dair sorularının cesurca ergen ben merkezciliğinin eşliğiyle en ama en korkusuz ve belki de aptal olunan dönemidir. bir 10 yıl sonra sorguladığımız her şeyin içerisinde bir korkak olarak buluruz kendimizi. konfor alanımızı terk etmemek için belki de. artık sistem insanıyızdır. bence belki de o dönem değil yetişkinlik dönemimiz hatalarla dolu. belki doğru yönlendirmelerle bu dönemde bocalayan insanlara küçük dokunuşlarla çok insanın hayatı değiştirilebilirdi.
bazıları için zihinde bir anıdır. (bıraktım ben 156 gün falan oldu 5.4 ay size göre kısa bana göre uzun. bir de şunu da söylemeden geçemeyeceğim boşa edebiyat parcalamamalıymışız. bir anlamı yok. bağımlısı olduğumuz bir şeyi o saatte uyumadığımız için kullanıyormuşuz sadece.)
Bazen hicbir yer. Bazen çok yer. Son zamanlarda taşındığım bütün evlerin eski halleri yanından gectigim harabe evlerde geçmiş zamanda geçen yaşamlar. O kırık döküklükten önceki halleri.
sabit kalmaktan nefret ederken. Normal sartlar altinda yarim saat bile oturmak istemezken kapali bir kutu icerisinde saatlerce bir sürü insanla istediğinde duramayacağını bilerek gitmek zorunda kalmaktır.
ansızın tekrarlar. çok can yakar. insan içine çıkarmaz. aynaya baktırmaz. kelimeleri ağızdan çıkarmaz.yemek yedirmez. olduğu kişiye durum nitelendirmesi yaptırmaz. kendini kabul ettirmez. gelecegi siler. ağır bir yük olarak çöker.
sadece doğurmak veya yapımda rol almak bir çocuğun ebeveynliğine soyunmanız için yeterli değildir. Dünyada o kadar çok annesiz ve babasız çocuk varken kendi biyolojik bencilliğinden soyutlanarak koşulsuz hilesiz riyasız gerçekten masum bir çocuğu sahiplenmek ve gerçekten ebeveyn olmayı istemek sonucu gerçekleştirmektir.
