selulit kralicesi

Ben miyim bu şeylerin sahibi?
Kafamda bir çocuk var, meraksız.
iç âlemim oyuncaktan farksız;
Odam, içime bir ayna gibi.
Bir ışık oyunu var tavanda
Gölgeler seslerle birleşiyor
Ve bir karga beynimi deşiyor
Azaplar kemirdiğim bu anda.
Kardeşini öldürüyor Kaabil,
içimde bir yalnızlık duygusu,
Ölüm kadar uzun yaz uykusu,
Sıkıntı ile geçilen sahil.

Bu şiir bile yeter.

Sessizliğini düşündü,
önce umursamadı dünyayı sonra anladı ellerinden kayıp giden zamanı..

Umutsuzluğuydu belli ki bu hayatta yaşadığı..