Hayatımın çalındığını, olmam gereken yerde olmadığımı düşünüyorum.
Sanki bir yerlerde benim asıl yaşamam gereken hayatı yaşayan biri var gibi geliyor.
Kim olduğunu da bilmiyorum ki gidip hesap sorayım. Ah onu bir bulsam...
acaba 5 yıl sonra bugün ne yapıyor olacağım. önümdeki 1 yıl çok zor geçecek biliyorum bunu atlatmak için gerekli gücü nereden bulacağım.
ve içimdeki o büyük boşluğu sonunda dolduran biri şu an ne yapıyor.
kafamda çekingen sorular. öyle.
Şimdi deniz kenarında olmak vardı. Dalgaların sesine ses verip ay ışığında etraftakileri belli belirsiz seçerek sarhoşluğumun tadını çıkartmak güzel olurdu diye düşünüyorum.
Her zaman ailemin dertlerini kendime dert edinmişimdir. Olmayan parayı harcıyorlar ve benim de hiçbir şey yokmuş gibi keyfime göre yaşamamı istiyorlar. Keşke gamsız köpeğin teki olsaydım. En ufak tümseği dağ gibi görmeseydim. Boş şeylerden dolayı kalbim sıkışıp başım ağrımasaydı. Her şeye duyarlı olmaya çalışmasaydım düşüncesiz olsaydım biraz. Resmen dişlerim ağrıyor şu anda düşünmekten.
Amcamlar, ablamın eşinin ailesi ve yan apartmandaki bir kişi korona oldu. yakın arkadaşımın çalışma arkadaşı ve sık muhabbet ettiğim annemin iş arkadaşı test yaptırdı ikisininde sonucu belli olmadı. Çember daralıyor artık dışarı çıkmayacağım. Spora evde devam edeceğim. Bugün son kez moka pot almaya, espresso ve filitre kahve çektirmeye gittim. Birkaç günde bir içmek için bile çıkmak istemiyorum. Zaten burnum tıkalı bugün ince giyinmişim.
Avrupa yavaştan karantinaları başlattı bize de gelir mi gelir. kahvesiz kalmayalım.
Geri zekalı insanların daha kibar ifadeyle sağduyu yoksunu, kendine ve etrafına gözünü ve aklını kapatmış, bir şeyin farkında olmayan insanların böyle mutlu olduklarını görmek hayret ettiriyor. Nasıl yani nasıl? Hiç mi eksiklerinden ve uygunsuzluklarından rahatsız olmuyorlar. Bunların çevrelerinde hiç mi kendinin farkına vardıracak açık sözlü bir dostları yok. Kendilerinin farkında değiller. Çok seyrediyorum, anlamaya çalışıyorum. Yok benim hiç dert edinmediğim, ne yapıyorum demediğim bir dönem olmadı. ben ergenlikte bile hiç böyle salakça bir evre geçirmedim. anlayamıyorum. Acaba mesela geri zekalılık değil de başka şey ve ben mi kaçırıyorum. Önceden öyle bir yaşama imreniyordum ama bu bayağı ve anlamsız dağınıkta bir yaşamı seyretmeye bile katlanamıyorum. Mill gibi mutlu bir domuz olmaktansa mutsuz bir sokrates olmayı tercih ederim.
