şimdi sen ölüyorsun libyalı çocuk.
senden on sene önce öldü iraklı çocuk.
senden kırk sene önce vietnam'da napalm ile yandı bir çocuk.
senden altmış altı sene önce hiroşima'da şeker yiyemeden öldü bir çocuk. senden doksan sene önce öldü anadolu'da beşikte bir çocuk...
şimdi sen ölüyorsun libyalı çocuk
keşke ama keşke parayı hiç bulmasaydı lidyalı çocuk..
--ulaş karakaya
edit: iphone utansın şimdi gördüm çoçuk ne lan düzelttim.
edit2:alıntı.
he yani gözümüzün önünde olan bir durum var ama romantik olalım, aman hislenelim...
bu mudur? bırakın allah aşkına. dürüst olarak söylenecek şey şudur:
"şimdi sen ölüyorsun ya libyalı çocuk, bu aslında bizim zkimizde bile değil. petrolünü yağmalayacaklar, o da zkimizde değil, yağmalasınlar mına koyim... tohumuna para mı saydım? neden, çünkü biz aslında senin ismin üzerinden küskü üretme peşindeyiz, iki gün sonra ne sen kalırsın ne libya kalır, ama belki küskü kalır işte.."
babaları rasyonel ve insan gibi davranmayı başaramadıkları, ortaçağ fikirleri ve vahşeti ile dopdolu bir kitaba inanıp, müslümanlık yaptıkları için ölen çocuktur o çocuk.
o çocuk, kaddafi tarafından öldürülürken, ya da ailesi kaddafi tarafında diye asilerce öldürülürken sesi çıkmayan müslümanın; çocuk başkaları tarafından öldürülürken sesinin çıkması ise ahlaksızlığın en anlatılmaz olanıdır. müslüman müslümanı öldürüken allahına kurban, öteki öldürürken kapitalist emperyalist. sanki kaddafi ya da herhangi bir arap emperyalist değildi. nur içinde rasyonal insanlardı insanlığı seve nsayan saygı gösteren.
ben anlamıyorum; elinde azıcık güç olsa başka toplumların çocuklarını kıtır kıtır kesecek, kız çocuklarını köle edip sikecek -bizzat peygamber tarafından yapılmıştır zaten- olan bir kültürün çocukları bugün öldürülüyor diye neden üzülmemiz gerektiğini.
