hayatı şiir tadında yaşamaktır. evlenen adamın da şiirsever olması durumunda tabi. aksi halde siz ona güzel güzel, hayatınızın her alanına şiirler yapıştırırken, "ne demiş şair?" diye söze başlarken; o ise size "karnım aç, ne zaman sevişecez biz, kaç gün oldu?" der gibi bakar. **
umudu olan, naif kadındır. zira, şiir umuttur.
kelimelerin birbiri ile uyumuyla birlikte, duygusal bütünlükten hoşlanır. ona binlerce söz yerine, bir dize yeter.
ilişki biter, gidenler olur, kalanlar olur ama karınca kararınca bir şiir yazıp verebildiyseniz eline giderken, sizi hep güzel hatırlar.
Hiçbirine bağlanmadım
Ona bağlandığım kadar.
Sade kadın değil, insan.
Ne kibarlık budalası,
Ne malda mülkte gözü var.
Hür olsak der,
Eşit olsak der.
insanları sevmesini bilir
Yaşamayı sevdiği kadar.
ilk tanıştığımda, Edip severmisin demişti,
Mayakovski' okudun mu diye gulumsemisti,
Ya Lorca,
Pablo neruda' nin dizeleri,
Yok sa sadece ikinci yeni mi,
Yüzünde vereceğim cevabin merakını gördüm
Kar yüzüme carparken, yanaklarim kirmiziydi,
Bu aralar Allah'a mektupları okuyorum,
Ama Nevzat Çelik yazmadı,
Sanırım memleketimden insan manzaraları,
Kayiktaki eleni' nin ruhumda hicranimi soylettigim gibi,
Paldır küldür yıkılır bulutlar,
Nar tanem, (nur tanem), bir tanem.
Ben severim burayı, çay içelim mi?
Bana, Dizinde şiir okumaya öyle başladı,
Çay yerine şarap icerdik, paramız olduğunda,
Hiç acikmaz, sadece şiir okurduk,
Hiç "seni seviyorum" da demedim,
O da bana söylemedi,
