Beni rahatlatan eylem.Bu yolla içimdekileri dökmek hoşuma gidiyor.
...
Ne zaman içim daralsa,
arka sokakta beni bekleyen aşığım gibi,
kaçıyorum, sığınıyorum ona.
kalem kağıtta eşlik ediyor bize.
Sonra dökülüveriyor gözyaşlarımla beraber kelimeler.
Çoğu zaman her mısra da bir ağıt, bir matem havası.
Belki çok okuyanı yok ama
bir gün sel olup akacak gönüllere.
Biliyorum.
Önceden, yani 1 buçuk sene önce falan aklım rastgele oluştururdu şiirlerimi; düşünmezdim bile kelimeleri.. sadece aklımdakini kağıda dökme işlemini ben yapardım.
Ama şu an istesem, hatta zorlasam bile şiir yazamıyorum, gelmiyor yazdılarımın devamı bir türlü. Ne aşk ne vatan ne de doğa hiçbir türde eser veremiyorum.
Peki 1 buçuk sene önceyle farkım ne mi? Evet doğru tahmin..
1.5 senedir kimseye tam anlamıyla aşık olamıyorum. Şiir aşktan beslenir, hatta onu sömürür, ona pragmatist yaklaşır. Sanırım yeniden, gerçekten aşık olabilene kadar şiir yazamayacağım.
Aşık olunca arabesk kelimelerini kağıda yazan insanların içinde bulunduğu ruh hali.
Şiirin sadece aşk kelimelerinden ibaret olduğunu zanneden edebiyattan uzak bir kitlenin uğraşı.
Şiir yazmaya çalışmak ile yazdıklarınızın şiir olması arasında fark var.
Herkes cümleleri alt alta getirerek bir şeyler yazabilir
bunun ismi "şiir yazmaya çalışmak" olur.
senin ismin de şair değil cümle kurabilen insan olur.
ha yazdıkların denediklerin şiirdir o ayrı. bi şekilde yerini bulur onlar.
