Aşık olunca arabesk kelimelerini kağıda yazan insanların içinde bulunduğu ruh hali.
Şiirin sadece aşk kelimelerinden ibaret olduğunu zanneden edebiyattan uzak bir kitlenin uğraşı.
Şiir yazmaya çalışmak ile yazdıklarınızın şiir olması arasında fark var.
Herkes cümleleri alt alta getirerek bir şeyler yazabilir
bunun ismi "şiir yazmaya çalışmak" olur.
senin ismin de şair değil cümle kurabilen insan olur.
ha yazdıkların denediklerin şiirdir o ayrı. bi şekilde yerini bulur onlar.
herkes yapmamalı. şiir yazıcam diye zorluyorsunuz, sıçıyor ve sıvıyorsunuz. tüy dikmeyi de ihmal etmiyorsunuz tabi. eğer yeteneğiniz yoksa yazmayın. saçma sapan kelime yığınları oluşturmaktan öteye gidemiyorsunuz. yazdığınız iki satır saçmalığa şiir diyorsunuz. yapmayın efenim. sanat sanat için yapılır görüşünü savunuyorum. şiir de bir sanattır ve sizi terk edip giden, aldatan, seviyorum deyip yalan söyleyen, 3 kuruşluk sevgiliniz ve aşkınız için şiirin değerini düşürmeyin. aşağılık duygularınıza meze etmeyin..
kafan boşken masaya oturup kalemi eline aldığında yapamayacağın eylem. zira ancak hislerinin taşkınlığı mürekkep olur damlar ellerinden. ve bunun bir biçime kavuşması da ilhamla olur.
Sanılanın aksine oturup, düşünülüp, planlanıp yazılmaz. Yazılıyorsa da o şiir olmaz. Birden gelince ilham zımbırtıları dökülüverir kağıda o hayret verici, ahenkli dizeler... Kendinden geçer, zamanı unutursun, silgi kullanmak istemez yanlışın üstünü karalayıverirsin. Böyle böyle sayfalar harcarsın...
Pek çok kişinin yaptığını zannettiği eylem. Şair olmakla şiir yazabilmek arasında baya sağlam bir çizgi var. Şiir bir sonuçtur. Şiir hayattır kimisine. Şiir duygudur. Şiir patlamadır.
Önceden, yani 1 buçuk sene önce falan aklım rastgele oluştururdu şiirlerimi; düşünmezdim bile kelimeleri.. sadece aklımdakini kağıda dökme işlemini ben yapardım.
Ama şu an istesem, hatta zorlasam bile şiir yazamıyorum, gelmiyor yazdılarımın devamı bir türlü. Ne aşk ne vatan ne de doğa hiçbir türde eser veremiyorum.
Peki 1 buçuk sene önceyle farkım ne mi? Evet doğru tahmin..
1.5 senedir kimseye tam anlamıyla aşık olamıyorum. Şiir aşktan beslenir, hatta onu sömürür, ona pragmatist yaklaşır. Sanırım yeniden, gerçekten aşık olabilene kadar şiir yazamayacağım.
Beni rahatlatan eylem.Bu yolla içimdekileri dökmek hoşuma gidiyor.
...
Ne zaman içim daralsa,
arka sokakta beni bekleyen aşığım gibi,
kaçıyorum, sığınıyorum ona.
kalem kağıtta eşlik ediyor bize.
Sonra dökülüveriyor gözyaşlarımla beraber kelimeler.
Çoğu zaman her mısra da bir ağıt, bir matem havası.
Belki çok okuyanı yok ama
bir gün sel olup akacak gönüllere.
Biliyorum.
en son hoşlandığım bi kız için yazmıştım ama kıza ne şiiri okutabildim ne de hoşlandığımı söyleyebildim sonrası malum bir daha kalemi şiir yazmak için elime almadım.
Kolay iş değildir fakat kolay zannedenler var. iyi bir şiir için kafiye şarttır. Kafiye diye zorlamamak gereken durumlar olabilir o zaman da açık - kapalı hece gibi sorunlar ortaya çıkar. Bu aralar not defterim tek kıtalık sözlerle dolu. Bunlar ya böyle kalacak, ya devam edilecek ya da birbirleriyle birleştirilecek.
