alfabemizdeki tek ayırt edici, alfabemize özgü harftir. bu harfi isimlerinde taşıyanlar milliyetlerinide yanında taşımaktadırlar aynı zamanda. ç-c, o-ö, s-ş vb gibi ğ de g nin bir varyasyonudur. garipsememek gerekir.
neyse... güzel ve özel harfimiz ğ'ye dönelim: fransızca'yı öve öve yere göğe sığdıramayanlar da işte aynı ekôlden gelenlerdir. fransızca kulağa çok güzel gelirmiş de yok kibarmış da falan da filan da... oysa fransızca'da tüm r'ler ğ okunur. r'yi okumak için çift r falan kullanırlar. gelin görün ki türkçe'deki ğ'ye burun kıvırırlar. okumaz ve okutmazlar.
yeri gelmişken dersanedeki diksiyon hocam aslı yılmaz'a da buradan selâm ederim. derste benim "türkçe yazıldığı gibi okunur" sözümü çürütebileceğini söylemişti. ben de diğer arkadaşların zamanını çalmamak için "konuşalım hocam" demiştim... ama yok işte. okursa kim olduğumu anımsar zaten.
işte böyle sözlük'ün saygıdeğer (ya da değmez) okur ve yazarları. gelin bu güzide harfimizi piç etmeyelim. türkçe'ye sahip çıkalım.
ilkokulda alfebeyi sınıfça koro halinde söylerken, tüm arkadaşlarımın "yumuşak g" diye, benimse "ğğğ" diye bağırıp sınıfa karşı çok utanmamı sağlayan harftir efendim.
kelime başında kullanılamayan, orjinal dilinde ğ ile başlasa bile türkçe'ye geçtiğinde g ye dönüşen konsonanttır. kelime sonundaki k ler ğ ye dönüşmektedir. ancak bu direk olmaz. k ler önce gı sonra ğ ye dönüşür. ğ aslında hı sesinin sedalısıdır.
