Tatil için çok güzel planlarım vardı fakat gine planlarımı uygulamaya o kadar çok üşeniyorum ki. Resim kursuna gidecektim. Veya kendimi geliştirebileciğim herhangi bir kurs. Sonra hikaye yazmaya başlıcaktım. Resim çizecektim. Film veya dizi izlicektim. Kitap okucaktım. Sonuç ya dışarı çıkıp avmlerde geziyorum ya da bütün günümü yatarak telefonla uğraşmakla geçiriyorum. Bu ne biçim üşengeçliktir. Enerjim de sıfır. Nolacak bilmiyorum.
Şu ara düçar olduğum dert. Çarşamba dışarıdan gelip koltuğa koyduğum pantolonu az önce yerine kaldırdım. O da anneciğimin isyanı nedeniyle. Evet rahatsız olmuyorum dağınıklıktan. Ama şimdi telefon gelse gezmeye gidiyoruz hadi diye on dakikada aşağıdayım o ayrı.
Çok lanet bir durum. Saatlerdir koltuktan kalkmadan içimden "müzik dinliyim" diyorum ama açmadım neyse açtım 3 saat sonunda. Kahve yapayım diyorum götümü kaldırmak zor geliyor. Donuk bir ifade ile telefona bakmak nasıl iğrenç bir his.
benim üşengeçliğimi çeken ben değilim de küçük kardeşim. hahaha.
yerimden kalkmadım sabahtan beri sadece tuvalete gitmişimdir. siz böyle davranmayın ama kardeşlerinize yazıktır. 11 yaşında bu arada tam yaşı. swh
neye üşendiğime göre değişir ama yorgunsam ve yaptığıma değmeyecekse o şeyi yapmaya üşenebilirim. yaptığıma değmesinin garantisi yoksa kendimi zorlamamın da çok anlamı yok bence.
