nuri bilge ceylan farkıyla ortalamanın üzerine yerleşen zeki demirkubuz filmlerine göz kırpan film. uzak kadar etkilemiyor izlenildikten sonra kısa zamanda unutulabilirliği senaryonun az biraz klişe olmasından kaynaklı sanırım. iklimler ayarında bir film. izlenilmeli, görülmeli lakin şu çok şey beklemeden tabiri vardır ya onu zikretmeli bu film için.
senaryonun klişe halinden nuri bilge ceylan faktörüyle sıyrılıyoruz çoğu zaman. filmi izlerken demirkubuz sinemasına gittim sessizce. üçüncü sayfaya özellikle. türkiye'nin dönem analizini satıraralarında mükemmel yansıtan demirkubuza benzer şekilde ceylan da bu yolu seçmiş. akp seçimi kazanıyor yaşamla ilintili bir değişim yok, başkan adayının hali vakti yerindeki tavırları politikanın nabza göre şerbet vermedeki üstünlüğünü göze sokuyor. üst konumdan altlara doğru sosyolojik bir analiz yapıveriyoruz ülkemize dair. hatta filmin hayli beğendiğim finalinde yavuz bingöl topu kahveci çocuğa atarken başkan/ aile ve çocuk gibi bir sıralama söz konusu oluveriyor. gerçek hayat kareleri dönemin politik koşullarından besleniyor.
üstün görsellik yetisi, dönem analizi derken film sivriliyor. hatice aslandan öte ismail rolündeki ahmet rıfat şungar'ı hayli rolün hakkını verir buldum ben. donuk kişiyi hakikaten donuk,yaşamdan kopuk, sakin, olduğu gibi oynuyor. filmdeki senaryoda az biraz göze batan boşluk şu ölen ufaklığın arada gözükmeleriyle kapatılmaya çalışılmış. burda da çocuğun dünyasına çok giremeyince filme bu bölümün çokta olumlu katkısı olmamış. gene de ismail'in psikolojik kayıtsızlığını destekler bir argüman bu bölüm. geçmişte yaşananların etkisi kolay geçmiyor denilmiş ve bırakılmış.
hacer'i para konusunda ismail'in isteğinin teşvik etmesi ve hacer'in başkan adayının sosyal ve ekonomik koşullarının -hadi statüsünün diyelim- rahatlığının izini sürmesi, bu yaşam koşullarından etkilenmesi eski türk filmlerinden görmeye alışkın olduğumuz bir yapı aslında. bir nevi boşluk psikolojisi diğer tarafta da gıpta edilen yaşam!
bundan önce yazılan 182 yorumu dikkatle okudum, inceledim. filmle ilgili olmayanları bir kenara atarsak sanatsal kaygıdan öte şu göze sokulan toplumsal statü farklılıkları dahi filmi başarılı bir film yapıyor. konu başyapıt olmamasıysa bunu büyük ölçüde senaryonun kısırlığına vermek mümkün. bu açıdan film 5 üzerinden 3.5luk bir başka deyişle 10 üzerinden 7 kasarsak ceylan farkıyla 7.5luk bir film.
nuri bilge ceylan sineması özgün bir sinema artık. uzak olsun iklimler olsun üç maymun olsun film biterken uzaklara çok uzaklara bakma hissini layıkıyla verişiyle hayatın gidişatının olduğu gibi devam edişini resimleyişiyle hedefe ulaşıyor! yaşam akıp gidiyor bakışlardaki manidar anlamlarla!
10 üzerinden 7.5!
nuri bilge ceylan ın her bir sahnesi fotoğraf karesini andıran, teknolojinin iyi kullanıldığı ve renklerin tam konuya uygun olarak ayarladığı filmi. görmedim, duymadım, bilmiyoruma farklı bir bakış açısıdır. durağandır ancak iyi bir yapıttır.
kadıköy arka oda da verilen içki.
içinde ne olduğunu söylemiyorlar.ancak acayip acı bir içkidir kendileri.kokusun dan tek anlayabildiğim bir miktar şalgam olduğudur.gerisini merak etmekteyim.
2009 istanbul bahçelievler de kurulmuş kendi bestelerini yapan ve dinlenebilir bir grunge-punk grubu.
gitar-vokal: kaan boşnak
bas gitar-geri vokal: birand oğuz
davul: buğra özdemir http://www.myspace.com/ucmaymun
birde "kırıklar ve camları" adında demo bir albümleri var.
bünyelerine bir synthçi katmış ve yollarına 4 kişi devam eden grup. isim ve sayıdaki ironiyi ise;
''ilk albümün ardından, nisan ayında başladığımız yeni albüm çalışmalarında berk uzar gruba 4. maymun olarak katılmıştır. isim mevzusunu ise "biz zaten birand ile 10 maymun falan yapıyorduk, sayı konusunu kafaya takmayın" diyerek kurtarıyoruz''
demişlerdir. bu bahsi geçen birand arkadaşımız biraz tosun bir insan olduğundan sürekli bu tarz espirilere maruz kalmaktadır.
yani abicim, güzel gruptur dinleyiniz. hele yayınladıkları albümdeki "tuvalet kağıdı" isimli parça, gerek sound, gerekse söz olarak tadından yenmez. bunu söylemeden geçemedim canlarım.
nuri bilge ceylan' ın özgün bir sinemacı olduğunu bir kez daha gösteren filmdir kanımca. filmin konusuna dair sosyolojik ve psikolojik tahlillere girmeyeceğim. (gerek konu, gerek görüntü, gerek kurgu açısından gayet güzel bir film olmuş)
işi reklamdan fan page'den öteye götüremeyen bir davulcuya sahip grup.inşallah bir gün kendisi gözümüze sokmadan müziğiyle etkiler bizi.Kendisi göndermeden biz kendisinin fan'ı oluruz.
evvela filmi yeni izledim. kanaatimce filmde en iyi performans sergileyen oyuncu kesinlikle ercan kesal olmuş. ne yavuz bingöl milletin söylediği gibi ne de hatice aslan...
filme genel bi bakışla da şunu söyleyebilirim; konu çok ağır ilerlemekle birlikte derinliği yok.
--spoiler--
abartısız söylüyorum bildiğiniz küçük emrah filmi. yavuz bingöl (eyüp) kaza yapıp ölüme sebebiyet veren patronu yerine hapse girer, karşılığında hem maaşı ailesine verilmeye devam edecek hem de çıkınca toplu para alacaktır.
ancak olaylar beklediği gibi gitmez, patronu kendisi hapse girince karısını düdükler. ama küçük emrah filmlerinden farklı olarak burda ismail karakteri gavat çıkar ve para almaya devam edebilmek için anasının düdüklenmesine göz yumar. işte hepsi bu!
--spoiler--
ama sonuç olarak nuri bilge ceylan tamamen görselliğe önem vermiş, eşsiz kareler ortaya çıkmış. yine abartısız söylüyorum bu film içinden en az 1000 tane duvar kağıdı çıkar bilgisayarınıza. o derece!
bir sinema filminin sıkıcılık açısından ulaşabileceği tepe noktası bu filmdir. bu alanda bir ödül almış olsa anlaşılır bulurdum. ya da ben san'attan anlamıyorum amk.
