hayatın anlamını anlamaya, kavramaya, kavrattırılmaya başlamak, üstesinden gelinemeyecek silsilelerden kurtulmaya, ya da boğulmaya çalışmak. bilinmeyenin ötesindeki her cins insanla tanışmak, yeni ortamlara akmak, kendini bir b.k hissetmeye başlamak, tipini, şeklini, şemalini değiştirmeye başlayıp şekil ayaklarına yatmak, en önemlisi aşık olmak, ''göbek adı platonik'' kesilip, akşamları kafayı yemek, kendisini oxford'dan, harvard'dan çıkma olarak gören, burnu değil kaf dağı'nda everest'in bile üzerine konuşlandırılamayacak derecedeki hocalarla uğraşmak, boğuşmak; hangi anlama dayandırılması da anlamsızlığı her şekilde kapsayan biçimde kah cafe'lerde, kah kütüphanede, ama faydalı ama faydasız zamanı geçirmek; hayatın en önemli en güzel olarak değerlendirilebilecek zamanında(18-24)türlü türlü insanlarla akıl dalaşına girmek, ama eğitim, ama iktisat, ama fen, edebiyat, ama tıp fakültesinde, hapishaneyi andıran duvarların anlamsızlığı içinde kaybolmak, en az bir kere anıların bir yerlerine yapışmış olmak üzere, dersliklerin üzerinde uyuyakalmak, genelde sevilmeyen öğrenci işleri'ne en az bir kere işi düşüp de küfür etmek, yiyecekmiş gibi bakanlarının, bir yudum sevgiye muhtaç olanlarının, yurtta, iki ekmek arası kıytırık kaşarlı tost yemekten kabız olanların arasında aşık olduğunuz kızı düşünmek; mezuniyete doğru meslek, erkekler için askerlik derdini, memur olacaklar için, kıytırık devletin, üniversitelerine güvenmediğini belgeleyen kpss'ye takılmak, takılıp da kafayı yemek, hayatın en güzel, eşsiz benzersiz tadını damakta bırakmak..
edit: an itibariyle neresinin kötülendiğini anlayamadığım başlık...
öğrenciliğin ne kadar masraflı birşey olduğunu anlamak, ilk seneler işin gırgırında olup sonlara doğru yeni mezunlardan iş hayatıyla ilgili tiyolar alma zorunluluğunda hissetmek, fotokopicileri zengin etmek, vizede vasat not alıp o dersi geçmek için finalde kasmak, proje hazırlamak, sunum yapmak, pi sayısını 3 alamamak, arada bir şenliklere katılmak o an iyi ki üniversiteliyim demek.
ilk başlarında saçları uzatmakla başlayan süreçtir. yakışsa da yakışmasa saç bırakılır. daha sonra sakallarla oynamalar yapılır. derslere ilk başta çok önem verilir ama sonra yalan olur. not tutmamaya başlanır ve fotokopici sıralarında öğrenciliğin yarısı geçer. dersten kalmanın bir sorun olmadığını anlarsın. ve eğer aşkı tatmadıysanız aşkı tadarsınız mutlaka. son senelerde ise gelecekle ilgili kaygılar duyarsınız. planlar yapmaya başlarsınız ama bunların hiç biri tutmaz. hayatı tam anlamıyla görmektir kısaca özetlersek.
hayatın yaşanası dönemidir. bitirmek için onca uğraştıktan sonra bitirdikten sonra büyük bir özlemle o günleri nazım usta umarım haklısındır diye iç geçirerek anmakta varmış*.
ne günlermiş kıymetini bilememişim ,çimlere uzanıp malak gibi uyuyup uzun eşşek oynarken eyleme gidenleri seyredip daha sonra sınıfta onlara takılmalar, king ve okey partileri elif Cafe de Onur mete'li saatler, sabahlara kadar gezmek, yanında oturan insanın parası,ailesi,hatta isminin bile önemli olmadığı canım günler
kimilerine göre ders, kimilerine göre danstır. kimilerine göre 75 dk konserve kutusu gibi otobüste ayakta durmak, kimilerine göre arabayla kızlara hava atmaktır. kimilerine göre belgesel çekilebilecek evlerde ateş pahasına fiyatlarla yaşam sürdürmek, kimilerine göre havuzu olmayan sitelerde otumaktan muzdarip olmaktır. kimilerine göre bok gibi ders çalışıp bok gibi hayatlardan kurtulma fırsatıdır, kimilerine göre nasılsa bitecek olan bi geyik fasilitesidir. kimilerine göre kamyonu devirdiği hülyalı gecelerdir, kimilerine göre pembe diyarlarda at koşturmaktır. kimilerine göre pırıl pırıl defterlerdir, kimilerine göre buruş buruş fotokopi notlardır. kimilerine göre ilim irfan yuvasıdır, kimilerine göre kendini bi bok sanan morukların yuvasıdır. kimilerine göre heyecandır, mide ağrısıdır, el terlemesidir; kimilerine göre "naber kanka?" deyip yanaklara yumulmaktır. kimilerine göre hiçbiri değildir, kimilerine göre bu uçlar arasındaki birşeydir. yiyen bir pişman, yemeyen bin pişmandır.
dersler, okuldaki eğitim bir yana son sınıf itibariyle geriye dönüp baktığımda tek gördüğüm ve öğrenebildiğim; hayattır.
neden bu hayatı öğrenmek için dershaneye gitmişiz? binlerce test çözüp sınava hazırlanmışız bilemiyorum. ama bilmek istiyorum. öyle ki içimdeki sessiz çığlık bu durumu şöyle açıklıyor..;
" bak kızım hayatı anlaman, öğrenmen, sindirebilmen, üstesinden gelebilmen için önce binlerce soru çözmelisin.sonra sosyal hayatını nerdeyse sıfıra indirip sürekli okul dersane ve ev arasında mekik dokumalısın...3 saatlik bir sınava girmelisin... aileni heyecandan öldürmelisin... kendini helak etmelisin...tüm bunların, sıkıntılarının acısını; eğer kazanırsan, üniversitede hayatı öğrenerek çıkartabilirsin ...
haaa!? dersler filan mı? ne dersi kızım? dört duvar arasında bir şey öğrenebileceğini sanıyorsan çok yanılıyosun ...sana hayatı zike zike öğreticek diyoruz daha ne istiyosun...allah bilir sen dört senenin sonunda iyi bir gelecek filan da istersin ...de git! kızım güldürme beni...
al yaşadıklarını, aşklarını, arkadaşlıklarını, aldatmalarını, aldatılmalarını, tüm ihanetleri, uykusuz geceleri, parasız günleri, sabahlara kadar orda burda içmeleri, rezillikleri, sarhoşluklarını,streslerini, tutkularını, şehvetini, mutluklarını, kahkahalarını ...topla, böl, çarp ve bir sonuç çıkar...işte o sonuç, o tek bir sonuç; 6 yaşında başladığın okul eğitimi doğrultusunda kazandığın ve bilmem kaç yılda bitireceğin üniversitedeki hayat derslerindeöğrendiğin bilgilerle hesap yapabildiğin sonuçtur...işte böle kızım üniversite sana hayatı toplamayı, bölmeyi, çıkarmayı, çarpmayı ve sonunda tek bir sonuç bulmayı öretmek için vardır.
kampüsün havasını soluyabilme, tenefüsler ve okulu kırmalardan artan zamanlarda kariyer yapabilme, öğrenci kulüplerine üye olup sosyal yönü geliştirme olanaklarını sağlayan kimliğe sahip olmak.
Aç kalmak ama zevk almak, parasız kalmak ama zevk almak, dersten kalmak ama zevk almak
tatili dört gözle beklemek ve tatilde okulu dört gözle beklemek ....
karada balık olmak gibidir. olur da tekrar denize dönebilirsen, karada geçirdiğin anlar senin için unutulmaz anlar olur kanımca, bakalım dönebilecekmiyiz o kocaman denize.
