Çoğu zaman hayatın amacını sorgulatan zorluklardır. Öncelikle benden önce yazılan üç entry hakkında konuşayım. Açlık için diyecek bi şeyim yok, maddi durumun zordur açlık yaşarsın, gerçekten çok zor bir durum ancak kettlede makarna yapmak ve ütü ile yemek yapmak gibi şeyler zorluk olarak düşünülmemeli. Çünkü her neden bunlar yapılıyorsa, yapılırken öyle gırgır muhabbet döner ki zorluk değil zevk duyarsın bundan.
Ama çok büyük zorlukları var üniversite hayatının. Televizyonda ya da sokakta bahsedildiği gibi ye, iç, yat hayatı yaşanmıyor. Ben üçüncü sınıfın bitiş döneminde yazıyorum bunları. Maddi zorluklar bunların en başında gelir. Paran yoksa hiç bir şey yapamazsın. Paran varsa da miktarına göre bazı şeylerden kısmak zorunda kalabilirsin.
Ayrıca ilk sınıfta yaşanılan travma bazen çok büyük olabilir. Hayatında hiç görmediğin, okuduğun bölümlerle ilgili dersler bir anda geliverir önüne. Orta okulda, lisede olanlar gibi değildirler ve ilk vizelerin bitişinde anlarsın artık üniversiteli olduğunu.
Öğrenci evlerinin durumları da pek iç açıcı olmayabilir. Ancak burada bir saplama yapmak gerekli çünkü evler de televizyon ve sokakta bahsedildiği gibi değil. Mesela benim yaşadığım ev gayet temiz ve düzenli ama bazı yerlere girersiniz yıllardır temizlenmemiş ya da başka bir yere gidersin benim yaşadığım yerden bile temiz. Ve şöyle de bir durum var ki kız öğrencilerin evi genelde erkek evlerinden daha pis durumdadır. Bunun üstesinden gelebilmek için titiz olman yetmez, aynı evde yaşadığın insanların da temiz ve düzenli olması lazım.
Kaliteli dostluklar kuramamak her şeyden önce gelir. Çoğu insan kendi menfaatleri peşinden koşar ve lise dönemindeki koşulsuz dostlukları pek bulamazsınız. Ben bu konuda da şanslı olduğumu düşünürüm genellikle. Ama çoğu insan bu durumdan dert yanar.
Ve son söylemek istediğim de gerçekten üniversite hayatının televizyonlarda, sohbetlerde topluma lanse ediliş şekli. Burada hayat bilinenin aksine pislik, fakirlik, eğlence düşkünlüğü üzerine yaşanmıyor. Gerçekten çoğu insan liselilerin düşündüğü şekilde yaşamıyor üniversite hayatını. Bu böyle bilinsin.
toplu taşıma bunlardan biridir. yolun uzunsa daha ilginç olaylara şahit olabilirsin.
bir gün metroya bindim. zaten sabahın erken saatleri olduğu için insanlar işlerine, okullarına gidiyorlar. en kalabalık saat. tanımadığın insanların nefesini duymayı bırak suratında hissedecek kadar yaklaşmak zorunda kalıyorsun. kapı önünde yolculuk yapanlar bilir. diğerleri inip bindikçe sen de iner binersin. bir ara bir karambol oldu, zaten sınırda duran ben içerden gelen bir darbeyle kendimi kapı dışında buldum. bildiğin yumruk yedim galiba. ne olduğunu anlamadan kapı kapandı gitti metro.
ben şaşkın beklerken başka bir dram yaşayanlar var orada. son anda aracı kaçıranlar. başladık bütün durak benim halime gülmeye. durduk yere aktarma yaptım.
Öğrenciyi sevmeyen esnaf itemleridir.
Ülkemin esnafları sağ olsun bir turistlere bir de öğrencilere etmediklerini bırakmıyorlar.
hadi bu turist bilmiyor anlamıyor gülüp geçiyor da
e be insafsız esnaf bu öğrenciyle alıp veremediğin nedir senin? Sanki çok muhteşem bir şehirmiş gibi öğrenci bozdu bu şehri demiyorlar mı? Bir tane muma 5 lira verdiğimi biliyorum başka yerde bulamadığım için.
O mum müsait bir yerine girsin denilmesi gerek ama diyemiyor insan.
Hakikaten dayaklık...
Kesinlikle derslerdir. Hiç de üniversiteye kapağı attın mı tamam şeklinde değil. Misal ben, bunu diyenlerin lafına kanıp sınıfta kaldım arkadaşlar! Bildiğiniz, birinci sınıfta kaldım lan. Günü gününe çalışmak hak getire zaten, hadi gezelim bidaha mı gelicez dünyaya'nın sonu bu işte.
Bir de şöyle bir şey var. Lisedeki gibi dersane filan olmadığı için, kişinin disiplinini kendisinin sağlaması gerekiyor. E o da bünyede bir yabancılık yaratıyor tabi. Sürekli kendinle savaş halindesin filan.
Yurtta değil de evde kalıyorsanız apartman sakinlerinin mağarada büyümüşsünüz gibi davranması, her suçu üstünüze atıp tabiri caiz ise sahipsiz buldukları için sizi ezmeye çalışması.
bir de üniversite hocalarının bir çoğunda bulunan* doymak bilmez egoyla okumaya çalışmak.
ailenin yanı veya gurbet olarak ikiye ayrıcağımıza okunduğu yere göre değişir diyebiliriz.
şimdi efenim aile yanını geçip il dışına çıkarken başlar bu zorluk elde valiz boyunda çanta yarrak kürek bir şekilde yola düşersiniz. evet herhangi bir yerle organik bağınız varsa sizi bir karşılar ama yoksa hemen sizi yurtcular karşılar ekstra şokemel fiyatına yirmi dört saat sıcak sulu ortamlarına sizi dahil etmek isterler.
yeni gelinen kentte her şey problemdir tutunacak bir dal ararsınız bu ya para olur ya organik bağımlı olduğunuz yer veya ilk fırsatta sizi satacak arkadaşta olabilir. günler geçtikçe adaptasyon sürecinizde mesafe kat edersiniz. karnınız tok kalacak yeriniz var ise artık maslow dayının piramidine doğru yol alırsınız sizi sevecek birilerine bakarsınız amma en güzel çıtırlar ilk haftdan kapılmıştır.
sizde gelecek yıl eve çıkıp ilk hafta okula gelip güzel bir kızla sevişme hayali ile seneyi bitirir eve çıkarsınız. fakat dördüncü yılın sonunda batak iddia okey gibi oyunlarda master yapmış alttan alınan derslerden 5 uzamış bir tablo ile organik bir hıyar olursunuz.
