Okul bitince herkesin kendi yoluna gittiği arkadaşlardır.
Kira ve faturalar bölüşülür. Agacım, kankacım olursun. Sonra herkese s*ktir çekersin. Tüm sosyal medya hesaplarından silersin.
dünyanın hiç bir yerinde bu kadar çıkarcı insanı isteseniz de çevrenizde toplayamazsınız. ulan nankör kız ne istediysen attık ne sorduysan cevabını verdik utanmadın mı beni takipten cıkarmaya.. sinirliyim sözlük... cünkü okul başlayınca yanıma gelicek iyi biliyorum..
böyle ucuz insanlarla arkadaş olacağınıza olmasın daha iyi
lisede arkadaşım çoktu ama dostum yoktu.
üniversitede arkadaşım azdı ama dostlarım vardı ve hala öyleler.
velhasıl ı kelam lisedekiler bana göre fazla cıvıktı. üniversitede ise böyle tiplere maruz kalmak zorunda olmayıp kendi grubunu oluşturuyorsun. bana göre çok daha iyiydi.
Bizimki çıkar üstüne değildi.
Sarhoş olup, ayrılıktan ağlarken yollardan birbirimizi topladık. Komşu şehir otogarlarında bulup getirdik.
Bir kez dahi senin, benim param muhabbetine girmedik.
Hepimiz elimizdeki notu paylaştık, anlattık.
Okul bitti, memleketime kadar ziyaretime geldiler iki kez.
1- zorunlu olarak bir arada bulunma durumundan kaynaklı oluşan yakınlık. (bu arkadaşları da siz seçersiniz. misal otuz kişi ile aynı ortamda bulunuyorsanız iyi anlaşacağınız iki üç tanesiyle takılırsınız ama o görüşme ortamı dışında eksikliklerini pek hissetmezsiniz.)
2- hiç bir şekilde aynı ortamda bulunmasanızda hayatınızda olmasını istediğiniz için oluşan yakınlık. (asıl sevgiyi barındıran arkadaşlıklar bunlardır ki arkadaşlık demek böylesine samimi hisler için hakaret kalıyor. bu insanların eksikliğini hisseder yaptığınız iyilikleri kibarlık olsun diye değil gerçekten de onların hayatlarını kolaylaştırmak için yaparsınız. velhasıl kelam var oldukları için şükrettiğiniz insanlardır.)
bana gelince... benim bu yıl üniversitede ilk senem ve maalesef çevremdeki insanlar hayatımda kalıcı olarak istediğim insanlar değil. hepsi ne kadar iyi olsa da bana göre değiller işte. benim derslerime girmeyen ve anılarıma katmak istediğim iki insanla karşılaştım şu ana kadar. fakat onlar ile de iletişim kurabilme fırsatım olmadı maalesef. ne olursa olsun yine de sırf yalnız kalmayayım diye istemediğim insanlarla samimi olmayacağım. hepimiz gerçek sevgiyi hak ediyoruz. yeter ki sabretmesini bilelim.
çıkar arkadaşlardır.
en iyi arkadaşlar çocukluktan ve lise ortamından çıkar. üniversiteye gidince herkesin gözü açılır. özellikle kızların. menfaat başlar bir daha.
insan öyle 4 senede tanınmaz. Hele bir bitirin, göreceksiniz ki yanınızda kalanlar gerçek dostmuş! işte onlarla hayat boyu beraber olacaksınız. Yıllar sonra bile karşılaşsanız aynı yerden devam edecek muhabbetiniz.
Liseyle karşılaştırılamaz çünkü aynı yemeği, sofrayı bazen yatağı bile paylaşmak durumunda olduğunuz insanlar! Şahsen en iyisini de en kötüsünü de üniversitede yaşadım. Bir araya geldiğimizde sevilmeyen ibneleri çekiştirip güleriz hala. Üniversite zaten insanı tanımak için okunur. Bilgi almazsınız bilgi edinmeyi öğrenirsiniz.
